Tot nu toe is deze editie van de Affaire weer erg geslaagd. Er zijn al meerdere hoogtepunten voorbij gekomen, de sfeer is uitstekend en het weer werkt tot nu toe ook prima mee. Toch zijn er ook wat kanttekeningen te plaatsen bij deze Affaire. Wij vroegen Godfried Verstegen, directeur van de Affaire, om een reactie op deze onderwerpen. Als eerste natuurlijk de bierprijs. EUR 2,50 voor een biertje! Of zelfs voor een watertje. Daar is nog wel de meeste discussie over. Het festival wordt betaald uit de drankopbrengst, en de meeste mensen zijn zich dat bewust. Zij kopen hun bier netjes op de Affaire. Maar met tweeënhalf euro voor een drankje lijkt er een (psychologische) grens te zijn overschreden. Overal om je heen hoor je dat mensen minder drinken of dat ze hun eigen bier meenemen, terwijl ze normaal gesproken wél gewoon muntjes kopen. Is het niet beter om de drank 25% goedkoper te maken, als je daarmee wellicht 30% meer omzet? Godfried reageert verbaasd op de commotie: “Het bier is niet duurder geworden. Je betaalt nog steeds tien euro voor een liter, net als vorig jaar. Toen betaalde je twee euro voor een beker van 0,2 liter, nu 2,50 voor een beker van 0,25 liter. Je hebt dus meer tijd voor de muziek, want je hoeft minder vaak in de rij te staan voor de kassa en voor de bar. ‘Meer bier voor een munt’ dus. Daarom hebben we nu ook de halve liters ingevoerd: dan hoef je niet meer weg te lopen bij een optreden om bier te halen. De mensen die hun eigen bier meenemen, de zogenaamde freeloaders, verpesten het uiteindelijk. Ze beseffen zich niet dat we daardoor straks geen leuke bandjes meer kunnen betalen.” Maar werk je die freeloaders niet in de hand door zoveel voor een biertje te vragen? Ik heb het idee dat het er veel meer zijn dan vorig jaar. Of misschien moet je gaan controleren op zelf meegebrachte drank? “Nee, ik ga niet controleren, daar heb ik geen zin in. Ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid. Het is een kwestie van fatsoen om je eigen drank thuis te laten. En dat er meer freeloaders zijn, dat is een trend die je in de hele stad ziet. ” De tweede kwestie is de camping. Met veel bombarie werd die aangekondigd en hij staat zelfs in het programmaboekje vermeld. Maar enthousiaste kampeerders werden teleurgesteld: geen camping. Hoe kan dat? Op de welbekende Godfried-manier reageert hij verontwaardigd: “De gemeente heeft geen vergunning aangevraagd bij de provincie Gelderland en wij zijn daarvan niet op de hoogte gesteld. In de vergunning schrijft de gemeente expliciet dat er ‘geen campingactiviteiten zullen plaatsvinden’.” Snel duikt hij het kantoor, een omgebouwde SRV-wagen, in om het mij te laten zien. “Dus de gemeente wilde het gewoon niet! Als je de aanvraag vergeten bent, schrijf je zoiets niet op. Wij wisten niet beter dan dat het door ging en daarom staat het ook in ons boekje. Volgend jaar proberen we het opnieuw. Provincie en bewoners hadden geen bezwaren, dus het moet lukken. Er waren al flink wat aanmeldingen voor de camping die we moesten teleurstellen.” Een kleinere kwestie: de leesbaarheid van het boekje. Zwarte letters die geprint zijn op een heel donkere ondergrond zijn niet te lezen. Dat moet toch zijn opgevallen bij een proefdruk? “Bij daglicht is het leesbaar, maar als het donkerder wordt, wordt het moeilijker. Net zoals we een uitdagend programma hebben op de Affaire, is het ook een uitdaging geworden om het programmaboekje te lezen. Dat mensen hierover klagen maakt me duidelijk dat mensen het in elk geval lezen. Maar je hebt gelijk, twee dagen zijn moeilijk leesbaar. Volgend jaar gebruiken we daar witte letters.” Behalve als de achtergrond licht is... “Uiteraard!” Wat ons verder opviel was het aantal en de locatie van de pisbakken. We moeten op het Valkhof altijd naar één hoek van het terrein om onze blaas te ledigen. Later is er een pispaal bovenaan de trap geplaatst, maar die liep al snel over. Voorheen stond er ook bij de ingang vanaf Kelfkensbos een plaskruis. Volgens Godfried is het aantal plaskruizen hetzelfde; “alleen heeft ACBN – de organisator van de Vierdaagsefeesten – er een teveel achter de kapel gezet. We zullen er nog even eentje verplaatsen.” Het laatste puntje is het uitvallen van de electriciteit. Zowel zaterdag, zondag als maandag viel de stroom een aantal keren uit, ook tijdens optredens. A Hawk and A Hacksaw pakte dat goed op door in het midden van het publiek onversterkt verder te spelen, maar the Jai-Alai Savant kon helaas het laatste nummer niet meer afmaken. Je zou denken dat als dat op zaterdag gebeurt, dat het zondag moet zijn opgelost. Hierover spraken we Maike Fleuren, verantwoordelijk voor de logistiek op het terrein. Zij vertelt dat het moeilijk was om de oorzaak op te sporen: “De hele stad trekt enorm veel stroom. Wij krijgen onze stroom via verschillende verdeelpunten binnen. Als de stroom uitvalt, haal je alles open om te controleren. Alles wat risicovol is, haal je er tussenuit. Dan denk je dat het goed gaat, maar dan knalt hij er toch weer uit. De veroorzaker was uiteindelijk iets heel lulligs. De dimmer van het lampje op het mengpaneel maakte kortsluiting. Uiteindelijk was een geluidsman zo oplettend om te zien dat de stroom steeds uitviel als hij aan dat knopje draaide. Nu gaat het al een paar dagen goed. Houd je vingers gekruist dat het zo blijft!”