Tijdens de aftrap van Luxor Live @ City Center in een gezellige en goedgevulde Goudvishal laten twee veelbelovende acts horen hoe ze bezig zijn de vaderlandse podia te veroveren. The Kevin Costners drukken met oprecht spelplezier alle energie in de veertig minuten die voor hun optreden staan gepland. Met hun vrolijke, Weezer-esque nummers zorgt de voormalige winnaar van de Roos van Nijmegen én de Grote Prijs van Nederland voor een gemoedelijke sfeer. Tijdens dit up-tempo optreden krijgen we bij één nummer even de kans om adem te halen, maar na dit rustige intermezzo zijn de nummers weer van hetzelfde karakter als ervoor. Toch wordt er niet in herhaling gevallen. De rake melodieën en ritmes en de aansprekende, energieke uitstraling zorgen ervoor dat deze band een absoluut blijvertje kan zijn. Na de vrolijke pop-rock van The Kevin Costners betreedt a balladeer het podium. Hier staat een zeer goed op elkaar ingespeelde band die een afwisselend repertoire brengt en dit in de vorm van een Zilveren Harp gewaardeerd ziet. Hun nummers zijn meer melancholiek van karakter, stuk voor stuk sterk opgebouwd en voor een breed publiek toegankelijk. De band is niet bang om een risicootje te nemen, gezien het feit dat frontman Marinus de Goederen halverwege het optreden midden in de zaal het publiek vraagt om als achtergrondkoor te fungeren. Het publiek doet grotendeels mee en de zanger, slechts bewapend met akoestische gitaar zonder versterking, slaagt er in de rumoerige zaal bijna stil te krijgen. Het zelfverzekerde optreden van a balladeer zorgt voor een positieve start van de avond. Roosbeef sluit hier prima op aan. De band, en vooral de zangeres, weet met haar spontaniteit een intieme sfeer in café De Kroeg te creëren. Roos doet dit vooral door de nummers toe te lichten met een praatje. De muziek zelf biedt een basis voor de ironische teksten van de zangeres. Vooral het nummer 'Meisjes', waarin meisjes door de telefoon worden gedumpt, is erg treffend. Tussen al het moderne muzikale geweld is de muziek van Roosbeef een verademing. De band biedt daarnaast ook een spontaniteit en humor die in een theater niet zou misstaan. Het publiek in de zaal is divers, wat betekent dat de muziek van Roosbeef mensen van verschillende leeftijden weet te bekoren. Door de grote rol die de zangeres inneemt, wordt het zo nu en dan wel een soloshow van de zangeres. Het zou jammer zijn als dat zou gebeuren, want ook de band heeft muzikaal iets te bieden. Wat Elvis in Wonderland naast muzikaliteit te bieden heeft is een charismatische frontman in de persoon van Joris Lutz, bekend van tal van theatrale en komische programma's en voorstellingen. Het voormalige Hasjee Royaal steunt hem muzikaal in zijn Elvis-repertoire dat in een modern jasje is gestoken. Het resulteert in lekker in het gehoor liggende nummers die het aanwezige publiek zeker weet te waarderen. In Café Dollars is het ondertussen volgelopen. Huisband Snatch heeft het aanwezige publiek al flink opgewarmd, waardoor het gezellige etablissement voor het Amsterdamse Lefties Soul Connection als een warm bad aanvoelt. Voor de gelegenheid omgedoopt in de Luxor Soul Connection verovert de enthousiaste band het aanwezige publiek nummer voor nummer. Hun lekker rauwe instrumentale deep-funk-porn-soul stoomt en dampt dat het een lieve lust is. Soms is het twee keer knipperen met de ogen, want waar je een blanke gabber Piet ziet, vergezeld door een breedlachende jongen met lange baard, hoor je toch steeds weer vijf enorm funkende Shaft-negers grooven. Een zeer energiek optreden van één van de meest recente aanwinsten van de Excelsior-stal. De afterparty vindt plaats in Willemeen. Gewapend met een plastic colafles betreedt Eboman het podium en maant het publiek tot stilte. De Huissenaar wil een livetrack opnemen door de fles op een luidsprekerbox te slaan. Deze wordt gesampled en aangevuld met andere samples. Gefascineerd kijkt het publiek toe hoe hij uiteindelijk een track opbouwt. Gebruikmakend van de door hemzelf ontwikkelde technologie "Sensor Madness" mixt hij live op onnavolgbare wijze beeld en geluid. Bewegend met zijn sensorpak streeft hij ernaar zoveel mogelijk klanken bij de beelden te gebruiken om bijvoorbeeld een drum 'n bass beat te creëren. Zo verknipt hij beelden en samples van Kill Bill en het programma Nova tot een geheel eigen versie. Enigszins rommelig is het optreden wel. En aangezien de muziek ook niet echt dansbaar is loopt de zaal rustig leeg. De voorstelling doet helaas aan als een demonstratie van Ebomans technische capaciteiten. Toch zitten er verschillende mooie momenten in en is zijn beheersing van de techniek virtuoos te noemen. Een mooie performance, maar met te weinig dansbare ingrediënten voor een afterparty. De organisatie mag in ieder geval met een tevreden gevoel terugkijken op deze eerste editie van Luxor Live @ City Center. De ruime belangstelling en goed geprogrammeerde acts beloven veel voor de komende twee edities. Op 30 maart en 18 mei zal Arnhem wederom in het teken staan van Luxor. Foto's: Cindy van der Meer en Hans Kreutzer