Bij het binnenstappen van de schouwburg is het voor de meeste bezoekers nog even zoeken waar ze precies heen moeten. De schouwburg heeft al haar zalen opengegooid en zelfs een barretje dat nu als rookruimte bedoeld is. Na even zoeken hebben de eerste mensen het bier gevonden en niet veel later slenteren de meeste metalheads trots met hun eerste halve liters door de schouwburg. Een aantal blijft haken in de Goudvishal stage waar om half twee het Nederlandse Cypher de dag inluidt. Het publiek is er nog weinig actief en na een half uurtje gaat een groot deel richting de TMR stage waar Severe Torture laat zien hoe bruut Nederlandse death metal kan zijn. Severe Torture creëert supersnelle blasts waar de zanger met een immens diepe grunt overheen zingt. De blasts worden afgewisseld door abrupte ritmewisselingen die een ranzige death/grind groove inluiden. Het geluid staat bij Severe Torture precies goed afgemixt, alles is hoorbaar en de basdrum overheerst niet, in tegenstelling tot het geluid in de Goudvishal stage. Na Severe Torture is het tijd voor nog wat Nederlands death metalgeweld. God Dethroned is op het laatste moment in het programma geplaatst om de lege ruimte op te vullen die Satyricon achterliet (hun bandlid Frost vertoefde in het ziekenhuis met een voetbreuk, en zo is het lastig drummen). Ik moet zeggen dat de keuze om God Dethroned tussen bands als Sodom en Holy Moses te zetten niet verkeerd is. God Dethroned heeft veel trash invloeden, voornamelijk melodische trash à la Kreator. De Goudvishal stage leent zich goed voor de melodische stukken van deze band door haar galmende akoestiek. Als de band sneller en lomper gaat spelen, horen we de nadeligheid van deze akoestiek, voornamelijk in het achterste gedeelte van de zaal worden de strakke death metal riffs samengeklonterd tot een brei waar de basdrum overheerst. Van de Goudvishal stage gaan we weer terug naar de TMR stage, waar de oude trashers van Holy Moses mannen met versierde spijkerjassen hun jeugd laten herleven. Holy Moses is toch al zeker meer dan twintig jaar bezig en maakt nog steeds beukende rechtdoorzee trash metal. Wat de band speciaal maakt, is de katachtige zangeres Sabrina Classen met haar eveneens katachtige grunt. Het komt niet vaak voor dat een vrouw grunt in een metalband, maar áls het zo is, klinkt het toch erg vet. Sabrina is niet alleen een goede grunter, maar ook erg charismatisch. Zodra ze vraagt om een wall of trash (een variant op de wall of death) ontstaat de eerste grote pit van de dag. Holy Moses sluit het optreden af door de voorste regionen van het publiek op het podium uit te nodigen. Holy Moses is een band die veel herinneringen ophaalt aan de goede oude trash tijd. De Ieren van Primordial die nu in de Goudvishal stage staan, lijken ook bezig te zijn met herinneringen. 'Oorspronkelijkheid' en 'oerkrachten' zijn termen die in mij opkomen als ik naar de naam Primordial kijk, maar ook als ik de muziek van de band hoor. Vooral de drummer van deze band lijkt een soort oerritme te genereren. Heel anders dan de beukende punkritmes van Holy Moses klinken de roffels van de drummer van Primordial. Deze drummer creëert een heel dynamisch en dansbaar geheel waar de gitaren met mid-tempo black/folk riffs overheen spelen. De zanger zorgt voor extra beleving met zijn krachtige dramatiek en poëtische teksten. Hij zingt nog echt ergens over, of zoals hij zelf zegt: "In 2007 some bands still stand for something." Om vijf voor half acht is het dan zo ver. De Zweedse black metallegende Marduk zal een duistere stemming in de Goudvishal stage zetten. Marduk is ooit opgericht om de meest antichristelijke muziek te maken. De zanger komt dan ook in black metalstijl het podium op. Hij heeft een vette laag corpse paint op zijn gezicht gesmeerd en heeft nu wat weg van een ork uit LOTR. De zanger kijkt eerst woest het publiek in en slaakt dan een ranzige krijs waarna de muziek begint. Marduk maakt vandaag zoals altijd zeer agressieve black metal met snijdende riffs en snelle blasts van de drum. Marduk komt zeker overweldigend over, maar helaas zijn bij de snelle stukken de drums net zoals bij de rest van de bands in de Goudvishal stage: wat overheersend. Bij de mid-tempo nummers is de volledige sound wat beter te horen, waardoor Marduk veel krachtiger overkomt. Toch lijkt dit geluid de mensen niet in de weg te staan, het publiek schreeuwt flink met de zanger mee en creëert zo nu en dan een pit. Zodra Marduk is afgelopen, worden al wat voorbereidingen getroffen voor het optreden van Sodom. Een vlag wordt opgehesen en een grote lading bier wordt op het podium geplaatst. Ik vraag me dan ook af of de drie bandleden al dat bier zelf op gaan drinken. Als de band onder luid gejoel dan eindelijk het podium betreedt, wordt duidelijk dat Tom Angelripper in een gulle bui is vandaag: de lading bier die zich op het podium bevindt, wordt onder de voorste linies van het publiek verdeeld. Hij lijkt zich thuis te voelen hier in Arnhem met alle Duitsers die het festival bezoeken. Bij de vraag wie er uit Duitsland komt, steekt meer dan de helft van het aanwezige publiek zijn hand op. Tom praat de rest van de show dan ook in het Duits. Sodom sluit vandaag de Metal Meeting af met een gezellig bierfestijn op z'n Duits. Het geluid lijkt er bij de afsluiting niet meer zo toe te doen, aangezien iedereen toch al ladderzat is. Sodom produceert een vast beukend trash ritme bestaande uit drum en zang, de gitaar is inmiddels volledig naar de achtergrond verdrongen.