In het onalledaagse poppodium van studentenvereniging Creas trapt Lavalu de tweede editie van Luxor Live @ City Center af. De vaste kern van de Arnhemmers, drummer Yonga Sun en zangeres/toetseniste Mariëlle Woltring, wordt vanavond bijgestaan door saxofonist Miguel Boelens. Hun interessante mix van pop en jazz bracht ze ver in de Grote Prijs van Nederland, waar ze zelf uitstapten omdat de band van de organisatie concessies moest doen. Hun stijl zou niet in de singer-songwritercategorie passen, maar Lavalu is dan ook een eigenzinnige band, die niet in een hokje geduwd kan worden. Hun aangename samenspel, zonder gitaar of bas, is vol en divers genoeg om een breed publiek te behagen. En in de studentensoos van Creas zal het tijdens openingsuren nog nooit zo stil zijn geweest als tijdens het á capella gezongen Home. Na dit goede optreden is het de beurt aan een andere frisse band: het Brusselse Kawada, waarvoor speciaal een extra gedeelte aan het podium is gebouwd. Kawada is in rap tempo naam aan het maken, en niet alleen vanwege de MTV Road Rally, waarin ze in een strijd verwikkeld zijn met ‘onze’ Relax. Bij het horen van hun muziek zijn landgenoten dEUS en Absynthe Minded goede referenties. De toetsen die zanger Joeri Cnapelinckx net als de snaren beroert, geven de band wat meer diepgang. Ook de afwisseling is een aangename factor; duistere op zware gitaarklanken drijvende nummers worden afgewisseld met rustigere, poppy ballads. Het publiek kan het bekoren; de aanwezige studenten schreeuwen luidkeels om ‘nog een liedje’. Intussen is bij Jules op de Korenmarkt voor het volgende optreden afgetikt. Bij de Arnhemse band Fedchenka heb je niet meteen door dat je te maken hebt met een band die al heel wat op zijn palmares heeft staan. Daarvoor zijn ze veel te gewoon gebleven. De hechte band maakt muziek die soms doet denken aan de Stones en dan weer aan de Black Crowes. De sympathieke zanger heeft koorts, maar blijft vocaal prima overeind. De aangekondigde nieuwe single blijkt niet het meest boeiende nummer van de set en lijkt met zijn lange gitaarsolo op het eind zelfs ongeschikt voor de radio. Desalniettemin een aardig optreden van een aardige band. Hoe anders is Seven. Deze Haagse blufband heeft alles in zich om een superrockband te zijn. Ex-leden van Kane en Anouk, een hele reeks mooie gitaren, een sologitarist met een mal hoedje en rockposes, een Oostenrijkse skileraar op bas en een zanger die zichzelf serieus neemt. De stadionrockact wordt met overgave gebracht, waarbij het de band niet lijkt te deren dat men slechts voor (letterlijk) vijftien toeschouwers staat te spelen. De ingestudeerde publieksparticipatiestukken doen wel wat olijk aan op deze manier. De enorme lading topapparatuur betaalt zich uit; de band en samenzang klinken uitstekend. De songs laveren tussen degelijk en te degelijk, Seven speelt vooral op save. Hans Dulfer staat vanavond in de Plaza. Net als dochter Candy kan hij er een swingende avond van maken. Met Indiase beats, gemixt met scheurende sax, brengt hij het publiek in een Indiase meditatie. Vervolgens wordt het tempo flink omhoog geschroefd door een interlude met salsapercussie van dj en percussionist Ruben van Roon aka D.J. Kikke. Het leuke van dit optreden is dat er gebruik gemaakt wordt van verschillende muziekstijlen, aangevuld met beats en samples van de draaitafels en de diepe basgeluiden van Eric Barkman. De vocalen worden verzorgd door rapper John Helder, die samen met Dulfer, soms door zijn saxmicrofoon, het publiek met een aantal yells op weet te zwepen. Dulfer, inmiddels zevenenzestig jaar oud, straalt ondanks de iets strammere spieren veel energie en dynamiek uit en brengt dat goed over op zijn publiek. Een dansbaar en energiek concert met vele muzikale smaken. In de gelikt verbouwde Max Brothers staat de afterparty gepland, die door P-Funkateers Seven Eleven wordt ingeluid. Deze Arnhems-Amsterdams-Udense oudgedienden weten met hun mix van funk, jazz en hiphop altijd een feestje te bouwen, maar vanavond is dit niet zo vanzelfsprekend. De organisatie had gehoopt op een sterke opkomst van vaste Maxgasten, maar dit blijkt een verkeerde gok. De set van Seven Eleven - veel strakker kan niet - spreekt desondanks alle aanwezigen aan. De eye- en earcatchers van Seven Eleven zijn de Bootsy Collins-georiënteerde sterbassist Dodge, de immer in een Duits sportmerk getooide rapper Are MC, en de zwangere zangeres Jewl. Het spelplezier van de ervaren band is het duidelijkst af te lezen aan drummer ‘Captain (Hans van de) Hurk’, wiens glimlach nimmer verdwijnt. Het is te prijzen dat de organisatie minder voor de hand liggende locaties de kans heeft gegeven om als gastheer op te treden voor de acts van de tweede LL@CC-editie. Helaas had dit tot gevolg dat er minder animo voor was dan de vorige keer. De komende vindt plaats op 18 mei. En Luxor Live blijft aan de promotie timmeren. Binnenkort zal er in samenwerking met voornamelijk regiogebonden bands en artiesten, wekelijks een muzikaal filmpje verschijnen op de site, te beginnen op 13 april met de bekendste band met Arnhemse roots: Bettie Serveert. Natuurlijk zal ook 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen daar aandacht aan besteden.