We weten nu waarschijnlijk wel hoe PlayLab werkt. Mischa van den Ouweland zoekt vijf avontuurlijke muzikanten uit, die elkaar nog niet eerder op het podium hebben getroffen. Zij mogen een middagje muzikaal ravotten, om nog dezelfde avond vol trots hun blauwe plekken en bloedvlekken te laten zien. Soms blijft de chemie uit en hangt het geimproviseer wat vrijblijvend in een gat tussen het podium en de bar. Toch wil je er de volgende keer weer bij zijn; je weet imers nooit wat er gaat gebeuren. De onzaligert die dacht dat de formule wat sleets begon te worden, heeft deze keer de verkeerde PlayLab uitgekozen om over te slaan, want het wilde weer eens lekker knetteren. De selectie is al bijzonder nieuwsgierigmakend. Als het gaat om lokale laboranten stond TokTek al een tijdje bovenaan mijn verlanglijstje. De combinatie van zijn hectische joystickcore en zijn hoogst aaibare presentatie maakt hem tot één van Nijmeegs meest geliefde performers, maar de vraag is natuurlijk of hij ook met andere muzikanten kan samenwerken. En dan ook niet meteen met de meest standaard band, want onder leiding van een tapdanseres treden verder een trombonist, een bassist en een muzikant met analoge processor aan. Tapdanseres Marije Nie leidt de sessie met ferme voet. Er wordt flink doorgetipt en getapt, geklikt en geklakt en geveegd en gestampt. Met microfoontjes aan haar schoenen en op een plank produceert zij een geluid dat je doet afvragen waarom het drumstel ooit is uitgevonden. Met bassist Bruno Ferro Xavier da Silva heeft ze duidelijk een klik gemaakt. Ze geven elkaar met veel gemak voorzetjes en inkoppertjes, en produceren stevig voortstuwende ritmes. Alhoewel ik vaak een slappe krijg van slappende bassisten, blijkt Da Silva’s geslap lekker puntig en effectief. Ondertussen staat hij net zo hard te dansen als Marije, of heen en weer te tappen over zijn effectenpedalen. Trombonist Hilary Jeffery heeft als enige echte melodiemuzikant veel ruimte in dit gezelschap, en weet dat ook goed te benutten met een heel eigen manier van spelen. De combinatie van trombone en de ruige en funky ritmes doet denken aan de avantfunk van Defunkt en Bill Laswell’s Material. Geen slappe pruttelpop dus, maar echte punkfunk. Wat meer op de achtergrond, maar wel in zijn element, stuurt en overstuurt TokTek het groepsgeluid. De enige van wie we niet echt kunnen zien wat hij in huis heeft is Cor Fuhler. Zijn EMS Synthi AKS ziet er net zo exotisch uit als het klinkt. Met zelf gebouwde uitbreidingen lijkt zijn analoge synthesizer nog het meest op een opengewerkte miniatuurkermis. Misschien heb ik het mis, maar het lijkt erop dat Cor tot zijn eigen ongenoegen maar weinig ruimte vindt voor zijn eigenzinnige geluiden tussen het geweld van de anderen. Om kort te zijn, als je er niet was heb je echt wat gemist (volg de link naar het filmpje op YouTube maar eens). Gelukkig komt er dit seizoen nog een aflevering. De volgende PlayLab is de laatste van het seizoen, en zo te zien moet dat wel een feestje gaan worden. Met de ex-drummer van Wizards of Ooze, Dj Kypski, Mc Blackstar, de bassist van Kraak & Smaak en de toetsenist van Jaffa in Stereo ziet het er naar uit dat er weer flink gefunkt zal worden.