De jonge honden van Phoenix Park spelen op de eerste avond vooral voor eigen, jong publiek en dat geeft de band veel zelfvertrouwen. Hun britpopmuziek zit in de hoek van Arctic Monkeys en Kaiser Chiefs, met ongecompliceerde songs in een lekker tempo. De zanger maakt op een hele ontspannen manier contact met het publiek en de gitarist heeft enkele scherpe solo's in de vingers. De hardcore band One Side gooit het daarna over een hele andere boeg. Deze band speelt log en luid. Doordat de partijen van beide gitaristen vaak exact gelijk zijn, ontstaat er een muur van geluid, waar alleen de brul van de boze kale zanger bovenuit komt. De bassist met zijn grunge-uiterlijk vormt daar een grappig contrast mee. Naar mijn mening kan de set wel iets meer breaks en tempowisselingen gebruiken. Geen vrolijke muziek, wel veel agressie.
Variatie is zoals altijd troef op de Paasconcerten, want de volgende band probeert juist veel sfeer en gevoel te creëren. Het duo Rain Poets treedt op in XL-samenstelling; dus met drummer, bassist en extra gitarist. Misschien ligt het aan de mix, misschien aan de muzikanten zelf, maar de subtiele akkoordenwisselingen in de lang uitgesponnen nummers komen amper over. Het klinkt te eenvormig om langer dan twee nummers te blijven boeien. Aan het eind knallen ze wel de Bowie-cover Ziggy Stardust eruit. Het verschil met hun eigen nummers had niet treffender geïllustreerd kunnen worden. Jammer, want met de extra muzikanten had er meer ingezeten.
Met de mannen van het in 2004 gevormde KYU komt het gebeuk weer terug; hard en strak. Het is niets nieuws onder de zon, maar hun hun ruige en vuige death metal zit goed in elkaar en wordt energiek gebracht. De goed gevulde Jacobiberg kijkt geboeid toe en springt zo nu en dan zelfs een beetje mee. Maar niet te hard, want met zo'n wild kijkende frontman als KYU's Bastard voel je je toch wel een beetje geïntimideerd. Als een soort halftime entertainment speelt Ed & The Fretmen tot twee maal toe op een klein podiumpje achter in de zaal.
Terwijl KYU afbouwt, de Velp Zuid Posse opbouwt en het publiek bier haalt, weten Ed en zijn Fretmen met hun bluegrass de sfeer er goed in te houden. Mannen met passie voor het genre. Het is een behoorlijke cultureshock van metal naar bluegrass naar hip hop. Maar toch gebeurt het op de Paasconcerten en juist dat maakt deze avonden zo leuk. De hiphop wordt verzorgd door de Velp Zuid Posse. Ondanks dat de heren het hele optreden door klagen over het feit dat ze zichzelf niet kunnen horen zijn hun teksten in de zaal behoorlijk te verstaan. De posse heeft een goeie flow en weet met zangeres Mona ook nog even te verrassen. Dat hun teksten nergens de hiphop clichés doorbreken mag dan ook de pret niet drukken.
Dan kondigt presentator Wim Koens op zijn enthousiaste, karakteristieke wijze de afsluiter van dag één aan: seanpenn. Hun niet makkelijke omschrijfbare muziek (electremopoprock?) is misschien niet ieders smaak, maar hun podiumprestatie staat als een huis. De heren doen dan ook gewoon waar ze goed in zijn en de gratis demo's vinden na afloop gretig aftrek. De band toont zich een waardige afsluiter voor deze qua bezoekersaantallen vrij rustige, maar zeer geslaagde eerste dag van de Paasconcerten 2007.