Het is woensdagavond. Bassist Paul en drummer Flow zijn tot laat in de avond de nieuwe cd's aan het regelen, terwijl gitarist Alex besluit om nog even naar een concert te gaan. Echt rekening wordt er niet gehouden met het vroege vertrek, maar om twee uur 's nachts zijn we toch allemaal aanwezig. Er wacht ons een rit van zestien uur; toch wat anders dan naar Limburg of Friesland voor een optreden. Maar wat een uitzicht! Vooral Zwitserland is prachtig (zolang we niet door lange tunnels rijden). De Italianen zijn duidelijk minder zuinig op hun auto's.
Na een paar keer bijna van de weg te zijn gereden belanden we in Florence, onze eerste bestemming. We zijn lekker vroeg en kunnen uitgebreid aan onze soundcheck beginnen. Het is één grote galmbak, maar de begeleiding is goed. Een paar mooie vrouwen en gladde knappe kerels regelen alles voor ons: het geluid, bier, wijn en koude pasta. Rond elf uur komen de mensen opdagen en beginnen we te spelen. Ondanks de rampzalige akoestiek zetten we toch een vette show neer. Alex scoort zoals verwacht het eerste telefoonnummer van een fan: een stokoude man! Hij spreekt geen Engels, en Alex geen Italiaans, maar de man moet en zal zijn nummer geven.
We slapen bij één van de mooie vrouwen, de barman en een derde huisgenoot. Na het ontbijt, met koude pizza, gaan Alex, Flow en Paul 'even de stad in'. Ze duiken het eerste het beste café in voor een cappucino met crapa en zien op het terras prachtige zonnebrillen met daarachter kleine Italiaanse vrouwen voorbij lopen. We hebben de tijd. De rit door de bergen naar Pésaro is maar kort en we kiezen dan ook voor de toeristische route. Het uitzicht is opnieuw prachtig en het is heerlijk weer om in je T-shirt rond te lopen. Club Fuzz in Pésaro blijkt een echte rockclub! Je komt binnen en proeft meteen de sfeer. Er is een groot podium met twee zalen en onze vrienden van Cheap Wine helpen ons de spullen naar boven te brengen.
Na de soundcheck krijgen we opnieuw pizza. Het zijn er tien, dus wisselen we stukjes uit. Rond elf uur gaan twee personeelsleden met onze cd's door de straten. Ze lopen iedere kroeg en cafetaria binnen om de cd te draaien en trots te vertellen dat de band die ze draaien (wij dus) die avond in hun zaal speelt. En ja hoor, het werkt! In een vrij volle zaal spelen we de sterren van de Italiaanse hemel. De show is heftig en wij en het publiek genieten er duidelijk van. Veel positieve reacties en leuke gesprekken volgen. Alex maakt zijn reputatie waar en heeft opnieuw beet: weer een oude man! Het is duidelijk dat dit Alex zijn tour is; ongekende populariteit! Met snuivende barlieden, bezoekers die sex hebben op de wc en mooie Oostenrijkse vrouwen blijven we hangen tot de club moet sluiten. Als de laatste mensen zijn weggestuurd worden de gebruikte condooms aangeveegd.
De volgende dag, met enigszins een kater en weinig slaap door (bass)gesnurk van Paul, halen we onze spullen op uit de club. We hebben dan nog een lange rit richting Milaan voor de boeg, met opvallend veel hoeren langs de weg. Die verleiding wordt helaas niet gedekt door de bandkas. We spelen die avond voor etende mensen; een vreemde situatie. Of ze rustig kunnen eten tijdens onze stevige pot rock valt te betwijfelen, maar ze zijn wel uitbundig! Op alles wat los en vast zit moeten we handtekeningen zetten en we krijgen zelfs een fles wijn met onze zangeres JC op het etiket. Niet te zuipen volgens Flow, maar toch een leuk gebaar!
Met een prachtig hotel in het vooruitzicht besluiten we de afterparty daar te houden. Flow duikt als enige het ijskoude buitenzwembad in en wordt met bewondering luidkeels toegezongen (zullen de andere gasten vast leuk hebben gevonden). De volgende dag alweer op naar de laatste show; een gezellige Ierse pub in Faenza. Na een gezamenlijk diner met onze vrienden van Goldrust, kijken we toe hoe ze later een vette show neerzetten. Daarna spelen wij de beste set van de tour! Na alle cadeaus, handtekeningen en langdurig afscheid, besluiten we om diezelfde nacht nog naar huis te rijden. Veel gezien, veel meegemaakt en een voldaan gevoel. Wat een tour!