Al voor dat het optreden van Beukorkest begint is het podium al bomvol. We zien twee drumstellen, een stuk of wat gitaren en bassen, een contrabas ook, een banjo, tuba, orgel, trompet en nog wat oud schroot en plastic zakken die later ook tot het instrumentarium blijken te behoren. Als de bandleden tijdens het eerste nummer het podium op wandelen, staan ze dus echt als haringen in een Goudvishal. Beukorkest bestaat uit maar liefst vijftien muzikanten, voor een éénmalige tournee verzameld door Stuurbaard Bakkebaard en beeldend kunstenaar Rik van Iersel. Naast hen vinden we ook Dead Elvis, Def P, André Manuel (vanavond helaas niet lijfelijk aanwezig) en bandleden van o.a. Senga Etna, dEus en Phantom Engineer in het gelegenheidsorkest. Johnny Dowd is zelfs speciaal uit Amerika overgevlogen om met dit bonte gezelschap muzikanten én persoonlijkheden te werken. Arjan Amin lijkt met zijn stukjes gesproken woord de circusdirecteur van deze muzikale freakshow te zijn, maar eigenlijk vervult iedereen op zijn eigen manier een glansrol. Géén botsende ego's of oeverloos gejam, maar een hecht gezelschap waarbij de leden ook een stapje terug doen als dat nodig is. Als Dowd als derde nummer een ingetogen countryballad inzet na een sinister bluesy versie van een Osdorp Posse klassieker is het duidelijk dat je vanaf dat moment eigenlijk alles kunt verwachten. Gevaarlijk, want wie al te veel smaken combineert, zal licht gaan kotsen. Beukorkest gaf in een interview met 3VOOR12/Eindhoven zelf al aan zich wat dat betreft op glad ijs te begeven: "Wij zijn als yoghurt met sambal." Vanavond blijkt dat het ook net zo goed chocolademousse met mosterd kan zijn, of berenlul in druivensoep met schimmelkaas. Maar wat het Beukorkest ook maakt, men laat immer - zoals men zelf zegt - "een goeden indruk achter". Word ik normaal gesproken al misselijk bij de gedachte aan een afterbeat, vermits goed aangedikt met jazz, americana, funk, sludge, hiphop, volksmuziek, soul en wat al niet meer, blijk ik (net als de rest van het immer enthousiaster wordende publiek) alles gulzig te slikken, na ieder nummer weer afvragend wat er nú weer zal gebeuren. Na ruim anderhalf uur grabbelen in de ton met muziekstijlen is het eigenlijk afgelopen, maar terwijl ze het podium verlaten wordt er nog steeds doorgespeeld. Het lukt ze maar niet om het inmiddels extatische publiek te verlaten, en eenmaal aangekomen bij de bar achterin de zaal gaat het improvisatiespektakel gewoon door. Eén voor één verdwijnen ze uiteindelijk backstage, om een wild tierende zaal achter te laten. Als ze terugkomen voor nóg een toegift kan de band echt alles maken. Waren ze met zijn allen een potje gaan figuurkakken op het podium, het murw gebeukte publiek had er wellicht van gesmuld. Zo erg wordt het allemaal niet, maar ze maken wel van de gelegenheid gebruik om één van de walgelijkste nummers aller tijden te coveren. Normaal gesproken kan dat niet, maar als je Beukorkest heet, dan is het gewoon de ultieme afsluiter van een onvergetelijk optreden. Het moge duidelijk zijn: Beukorkest is niet zomaar een leuk orkest. Het is een gezelschap dat de wereld zou kunnen veroveren, maar wel wat beters te doen heeft. Gaat het dus zien. En dan niet gezapig gaan zitten wachten om de cd te downloaden, want die komt er toch niet. Gaat het dus godverdomme zien voor het te laat is; ze spelen nog maar vijf avonden!