"Als ik zeg hoorspel, dan zeg jij?", vraag ik een vriend. "Een zak grind", antwoordt hij. Als ik vervolgens bij de bar ga bestellen, kan ik mijn lol op. Eén van de installaties die speciaal voor de Audiotoopavond worden getoond is een bak grind met een microfoon erin. Door de boxen in het café klinkt de hele avond krakend grind, hét symbool van het oude hoorspel. Al twee jaar nodigt Extrapool mensen uit om een hoorspel te ontwikkelen en dit op de Audiotoopavonden live uit te voeren.
Het begrip 'hoorspel' blijkt ruim te worden opgevat. Het is interessant om te zien hoe men de grenzen van de oude definitie, de zak met grind zogezegd, overschrijdt. De avond opent met de drie formaties die hun hoorspel hebben ingestuurd naar de Audiotoopcontest. LoMechanik, Dziga en Stichting BenD hebben voor de gelegenheid een performance in elkaar gezet. LoMechanik en Dziga zitten achter de laptop, de vier van BenD spelen bij hun geluidsstuk. De drie totaal verschillende presentaties maken het de jury niet gemakkelijk.
De kwaliteit van het hoorspel en de definitie van het hoorspel worden door Dziga in de persoon van Bertin het best bereikt. Zijn verhaal van de Golden LP die aan boord van de Voyager de lucht in werd gestuurd is grappig en zit bovendien goed in elkaar. Dat vindt de jury ook en Dziga wint daarom een plekje op de volgende Audiotoop-cd. Tijd voor Felix Kubin. Deze geniale multi-artiest uit Duitsland maakt waanzinnige muziek en, zo blijkt vanavond, ook waanzinnige radio. Zijn hoorspel is een radiouitzending, de Patafysische Tapeclub, waarin hij niet alleen deze tapes laat horen, maar ook de inzenders aan het woord laat. Kubin is een geluids- of samplefetisjist en laat dat in deze drie kwartier horen. Zijn uitzending duurt lang - te lang volgens sommigen - maar is vermakelijk, al zou ik de artiest ook graag als muziekmaker aan het werk gezien hebben.
Vicky Bennett is muziekmaker en kunstenaar tegelijk. Met haar cd's, radioprogramma's en audiovisuele multimedia (uitgebracht onder de naam People Like Us) is zij geen onbekende in geluidsland. Zowel musea als geluidsinstituten presenteren haar werk en vanavond toont ze haar samplekunst in de vorm van liedjes, bestaand uit klassieke pop- en orkestfragmenten. Op deze manier hebben haar stukjes meer weg van een popquiz, zeker ook omdat de gebruikte titels worden uitgedeeld. Op het podium gebeurt weinig en de schuchtere Bennett lijkt daar zelf ook niet al te veel aan te willen veranderen. Dat is jammer en ik ben blij dat ik zo'n papier heb weten te bemachtigen.
Miss Pussycat staat bekend om haar poppenkast voor volwassenen en vanavond laat zij zien waarom. Jan Klaassen en Katrijn ruilde ze in voor een fluoriscerend poppetje en een pratende boom. De wereld, poesjes, de duivel en andere poppetjes komen voorbij en het sprookje over goed en kwaad slaat in als een bom. De afsluiter heeft het minst met hoorspel te maken, maar waarschijnlijk was een optreden van Quintron te interessant om af te wijzen. Quintron is het spectaculaire sluitstuk van de avond. Veel mensen zagen hem eerder, ondergetekende niet. De veramerikaanste Duitser, met dito pak, gezicht en uitstraling, ramt zijn Hammond tot gort, mishandelt zijn hi-hat dat het een lieve lust is, schreeuwt zijn stembanden kapot en laat zijn analoge drum- c.q. scratchmachine op volle toeren draaien.
Ofschoon vermoeid door de hoorspelen en de veelheid aan indrukken dansen alle aanwezigen toch op de waanzinnige rock'n'roll van de heer Quintron. Extrapool presenteerde een avond vol geluid. Het woord 'hoorspel' krijgt een heel brede definitie, en het is zeker interessant om de grenzen van dit inmiddels abstracte begrip te blijven onderzoeken.