Al jaren ga ik niet meer naar de Planet Rose avonden in Doornroosje. Sinds het ontdekken van de ondergrondse teknoscene, ben ik misschien een beetje verwend geworden. Niets kan tippen aan de originele pit die in tekno zit! Daarmee vergeleken lijkt de bovengrondse beatmuziek vaak voornamelijk uit clichés te bestaan. Bovendien wordt de teknomuziek altijd op vrij obscure locaties gedraaid, wat elk teknofeestje tot een waar avontuur maakt. Afgelopen vrijdag durfde ik weer eens naar Roosje te gaan. DJ's die vroeger op Equivalence-feesten hadden gedraaid waren door Llegal Productions uitgenodigd om hun oude platen weer uit de kast te trekken en terug te keren naar de tijd waarin zij feestjes gaven in fietstunnels en op waalstranden. Dat klonk vertrouwd in de oren. Bovendien was ik erg benieuwd hoe duistere tekno zou werken in een (relatief) 'coole' discotheek, met bijbehorend 'hip' publiek. Alhoewel het rond elven nog erg rustig is, gaan enkelen al aardig uit hun dak. De muziek van de eerste dj Mark Generator is niet heel bijzonder, maar het tempo ligt voor een eerste set hoog. We lijken dus verzekerd van een avond stevig stampen. De verwachting straalt dan ook van de hier en daar wild dansende mensen af. De zaal stroomt ondertussen snel vol. De komst van de tweede dj doet de harten nog sneller kloppen. Joris Ruyzenaar begint zijn set tot mijn grote vreugde met een oude teknohit. De rauwe en volgestopte space-sound van Nederlandse teknoheld Curley die uit de stilte plotseling door de zaal roffelt, maakt grote indruk. "Dit wordt werkelijk een teknofeestje", zie je enkele ingewijden grijnzen. De volgende plaat bevestigt dat. Een vrij lomp maar ook zeer wanhopig nummer, dat grijsgedraaid is na de dood van held Curley. Het bezorgt me ook nu weer kippenvel, en aan de nu volle dansende zaal te zien, ben ik niet de enige. Ook de rest van de set brengt ons met industriële ruis en pesterige beats in hogere sferen. De zaal biedt hierbij een leuk aangezicht. De vrouwen krijgen moeite nog enigszins sensueel met de heupen te draaien en beginnen voorzichtig met hun voetjes te trappelen. Ondertussen dansen enkele mannen voor in de zaal met de speakers. Zoals dat gaat op teknofeessies. Alhoewel zonder camouflagenetten en honden - en mét een beetje fantasie - is Doornroosje voor even een fabriekshal. Helaas draaien de volgende dj's onverwachts minder spannend. Zowel voorman Jan Liefhebber als Technooyer vervallen te veel in eentonig gebeuk. Dat is op zich lekker, maar niet erg spiritueel. Tekno is niet per se tempo. Juist de vele lagen, of een spanning tussen beat en vulling, maken het spannend. Maar goed, gewoon gaan met die banaan, zullen de meesten inmiddels gedacht hebben. En dat dacht ik zelf kennelijk ook, aangezien ik vergeten ben in de kleine zaal naar Viva la Frans te gaan kijken. De lineup blijkt overigens ook door de crew van Llegal Productions anders bedacht te zijn. De ruige set van Joris Ruyzenaar had logischerwijs moeten afsluiten, maar persoonlijke omstandigheden hadden dat onmogelijk gemaakt. Ergens misschien maar beter ook: nu was het om 05:00 uur gewoon klaar, en anders had ik me maar moeilijk neer kunnen leggen bij de sluitingstijd. Tekno doet het ook in de disco goed. En wat fijn dat ook de niet-ingewijde eens hoort hoe rijk en hypnotiserend tekno kan zijn. Dus, een pluim voor Llegal Productions, en hup Joris!