Altijd spannend, zo'n interview. Vooral als je nog nooit geïnterviewd bent. Maar voor alles is een eerste keer, en zo spraken we af met de Arnhemse band Monokraft. Vol verwachting klopt het hart van Rienk (drums), Anne (gitaar en toetsen), Eelco (gitaar en zang), Rik (bas) en Coert (zang en gitaar). Een felicitatie is op zijn plaats. Tweede bij de Local Heroes verkiezing, een aantal zeer positivieve reacties in de pers. Tijd voor een biertje of een platencontract? "Een biertje gaat er zeker in! Maar goede nummers maken komt op de eerste plaats." Stiekem kijkt de band naar het noorden. Ze willen van het zuur verdiende tourgeld een bekende Zweedse producer inhuren. Op zoek naar de ultieme liedjes wil de band wel zoveel mogelijk in eigen hand houden. Meer dan een (gewilde) distributiedeal zit er volgens Eelco niet in. De Monokrafters ontberen nu eenmaal 'gezichten die zo leuk boven een meisjesbed hangen' en dan is een platendeal ver weg. De bandleden zijn allemaal begin dertig en hebben nu pas de briljante debuut-EP 'Hifi Chronicles' uitgebracht. What took you so long? "We zijn pas twee jaar bij elkaar; we zaten eerst in een andere band, Jacuzi Baby. Die moest opgeheven worden. En passant besloten we zonder zangeres door te gaan, waardoor we zonder leadvocals zaten. In De Kroeg ontdekten we Coert. De keuze viel onmiddelijk op hem. Niet alleen vanwege zijn krachtige stem, maar ook omdat we verder geen zangers kenden. Tot slot moest er een klassieke wissel plaatsvinden. Toen bassist Simon besloot zich enkel toe te leggen op Elstar, nam Rik zijn plaats in. Daarmee ontstond Monokraft zoals we dat nu kennen." Het gerucht gaat dat jullie zanger ooit de frontman van een coverband was. Er zijn muzikanten om minder doodgeschoten, bijvoorbeeld door hun vader. Is er een geldig excuus? De rest van de band joelt. Coert blijft stoïcijns en vertelt: "Ik stond met mijn coverband Crash op het podium van het Arnhemse Dollars. Daar hebben ze me vanaf getrokken. Toen ik gevraagd werd om te zingen in Monokraft, verwachtte ik eigenlijk geen verschil met mijn rol in Crash." Coert dacht dat hij kant-en-klare teksten zou krijgen die hij op Jacuzi Baby-achtige wijze zou inzingen. Twee foute aannames. Het werden eigen nummers met eigen teksten. Het maken van de eerste nummers viel dan ook niet mee. "Zeg maar gewoon dat het tegen viel!" Char, het bekende medium, heeft ondekt dat er geesten in jullie omgeving rondwaren. Iemand met B? Iemand met een T misschien? Is het Bono, Thom Yorke of zag zij het verkeerd? Rik roept onmiddelijk Bono, maar eigenlijk wil Monokraft niks weten van enige vergelijking. Natuurlijk roept de directe omgeving wel eens wat. En vergeleken worden met bovengenoemde heren is niet verkeerd. Maar ze vormen hoogstens een inspiratiebron. De band merkt op dat de stem van Coert zich nog immer lijkt te ontwikkelen en door de recente live-optredens sterk gegroeid is. Nu maar hopen dat de baard in de keel uitblijft. 'Heroes' heeft het inmiddels geschopt tot underground hitje. Door wie mag dit nummer gecovered worden? De lijst is lang: "Elstar, Voicst, Placebo, Public Enemy, Pete Philly, Pixies. Oh nee, het nummer is al erg Pixies-achtig, dat zou te eenvoudig worden!" Uiteindelijk kiest Monokraft voor Within Temptation. Inclusief kerkorgel. Jullie zijn eigenlijk Arnhem's eerste brave boys-band. Blijven jullie trouw aan jullie verlegen-doch-charmante-podiumact of oefenen jullie inmiddels danspasjes voor de nieuwe tour? Na een veelbetekenende stilte volgt een gemeend "hier raak je de kern!". Het blijkt een van de favoriete discussiepunten binnen de band te zijn. Als Rienk voorstelt dat broer Anne eens met zijn linkeroog moet knipperen tijdens de live show, ligt dan ook vrijwel de hele band onder de tafel van het lachen. Intussen weigert Anne om de dansende John de Wolf van de Nederlandse podia te worden. De muziek is het belangrijkste. Eelco draaft na deze vraag door en haalt mooie herinneringen op aan Paula Abdul en Penny de Jager. Als hij weer is bedaard, vertelt Monokraft bezig te zijn met VJ-achtige zaken. En ook aan de broodnodige podiumroutine wordt hard gewerkt met 15 optredens voor de boeg. Monokraft nodigt bij deze iedereen uit het resultaat hiervan ('een geoliede rockmachine') in mei 2007 eens kritisch te komen bekijken. Ten slotte vragen we ons af welke moeder aller Monokraft-vragen we vergeten zijn te stellen? Monokraft bekent niet ontevreden te zijn met de eerste zes vragen, maar had stiekem gehoopt op de thuis wél zorgvuldig voorbereidde vragen, zoals 'wat voor muziek spelen jullie?', 'wat betekent Monokraft?' en 'kunnen jullie van de band leven?'. Tsja… Je eerste interview. Altijd lastig!