"Hallo, met Cor van Piepschuim / Ik was laatst vergeten op te hangen / En ik weet niet wat er is mis gegaan / Maar ik zit nu in jouw mobiel gevangen" Aldus luidt de tekst van de eerste ringtone die Piepschuim maakte voor Ringtone Society. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen voelt Cor Burger en Jacco Westeneng van Piepschuim aan de tand over dit nieuwe initiatief en het verdere wel en wee van de band. In het echt, want voor je het weet raakt iemand opgesloten na een telefoongesprek. Cor: "Elke maand kun je een nieuwe ringtone downloaden van Ringtone Society. Iedere ringtone is bedoeld voor een speciaal iemand uit je telefoon, zodat je precies weet wie er belt."
Naast Piepschuim hebben verschillende muzikanten zoals Spinvis, Kettel en Persil ringtones voor Ringtone Society gemaakt. Het initiatief moet naar eigen zeggen een alternatief bieden aan de grote stortvloed van inhoudloze ringtones. De vereniging heeft een heus manifest: 'The art of ringetonism!' Kern van de boodschap is de volgende: "Wij maken nieuwe ideeën openbaar en nodigen jullie uit om deze met ons te bediscussiëren. Ringtone Society wil de vrije kunst en de wil om alles te vernieuwen beschermen."
Ik doe mee met de discussie en vraag Piepschuim welke gedachte achter hun ringtones ligt. Moet een muzikant zich niet voornamelijk met muziek bezig houden en zichzelf afzijdig houden van massacommunicatie en technisch futurisme? Cor: "Het leek ons een leuk idee om onze tekst en muziek als alternatief te laten dienen voor de vele dwaze ringtones die vandaag de dag te horen zijn. Er zijn nog weinig ringtones waarin de tekst een belangrijke rol speelt. Vandaar dat we in dit gat springen, we doen graag iets wat er nog niet is.
Piepschuim speelt in een kleine bezetting. Met beperkte middelen proberen we zo creatief mogelijk om te gaan om een maximaal effect te bereiken. Het maken van ringtones zien wij als een creatieve uitdaging." Jacco verduidelijkt: "Het is erg uitdagend om met allerlei vormen van nieuwe media om te gaan. Submarine Channel, de overkoepelende organisatie waar ook de Ringtone Society deel van uitmaakt, is een collectief waarvoor mensen op verschillende manieren interactieve kunst maken die via het internet te bereiken is."
Piepschuim maakt geen conventionele akoestische gitaarmuziek. Waar veel singer-songwriters hun eigen leed centraal stellen en emotionele expressie als het hoogste goed zien, vermeldt Piepschuim op zijn website: "Piepschuim heeft geen boodschap aan de wereld. Stel geen vragen; koop het antwoord bij de Albert Heijn. Omdat er van het bord voor je kop niet gegeten kan worden heeft het ook geen zin om op te scheppen."
Ze lijken niet van navelstaarderij te houden. Volgens de band moet je als muzikant niet steeds als een kat achter je eigen staart aan rennen. Beperkingen, voorbehouden, mitsen en maren moet je uit de weg gaan. Piepschuim doet met zijn stellige uitspraken in manifestvorm en samenwerking met andere kunstenaars denken aan de avant-garde kunst van de jaren twintig en dertig. De kritiek op de inhoudloze wereld wordt aangegrepen om de eigen creativiteit te verhogen. De band lijkt niet optimistisch, maar ook niet pessimistisch.
Hebben Jacco en Cor een bepaalde boodschap aan de wereld? Cor: "Een van de dingen die we hebben afgesproken is dat principieel alles moet kunnen. Muzikaal willen we ons geen beperkingen opleggen. Wanneer we elektronische instrumenten nodig hebben, moet dat kunnen. Wanneer we beeldmateriaal willen gebruiken tijdens optredens, kan dat ook. Als we ringtones willen maken, gaan we dat gewoon doen. In deze zin zijn wel wel avant-gardistisch; we hebben geen kader waarbinnen we werken. Je moet niet op voorhand zeggen of iets wel of niet kan, omdat dit alleen je creativiteit kan beperken."
Wat voor beeld van de wereld wil Piepschuim aan de luisteraar laten horen? "Het is leuk om in liedjes een gefragmenteerd beeld van de werkelijkheid te laten zien. In het ene liedje zeggen we vaak iets dat in het andere tegengesproken wordt. Je mag tegen het één aanschoppen en jezelf aan het andere conformeren. Wij zeggen niet te weten hoe de wereld in elkaar steekt, maar zetten de luisteraar op het verkeerde been zodat hij anders naar de wereld kan gaan kijken."
Piepschuim schrijft Nederlandstalige teksten. Tekst is belangrijk voor de groep en schrijven in de moederstaal komt voor de groep het dichtste bij wat ze echt willen vertellen. De band maakt het zichzelf niet gemakkelijk. Ze zijn niet gemakkelijk onder het genre 'singer-songwriter' te vatten, net zo min als het genre 'Nederlandstalig' of 'alternatieve pop-rock'. Wat vindt de band van de omschrijving 'duistere cabaretpop'? Cor: "We zijn in ieder geval een band. Op singer-songwriterfestivals passen we niet, net zo min als na Acda en de Munnik. Daar zijn we dan weer veel te weinig theater en te veel band voor. We zijn geen komieken of clowns, onze liedjes passen niet in een grappig verhaal. Tussen allerlei bandjes vinden mensen het vaak veel te veel cabaret." Jacco: "In het verleden hebben we bandjeswedstrijden gewonnen, terwijl we tijdens cabaretwedstrijden genadeloos onderuit zijn gegaan. Toch wel een band dus."
Piepschuim speelt net zo graag in een rokerige kroeg als in een concertzaal. Afwisseling, vernieuwing en improviseren zijn woorden die vaak terug komen. Piepschuim speelde 10, 11 en 12 maart vijftien keer in Groningen, Tilburg en Den Haag. Daarmee verdiende de band een vermelding in het Guinness Book of Records. Hoe kwamen ze op dit idee? "Het begon allemaal met stoere praat. Toen we er achter kwamen dat het record nog niet bestond en dat het gevestigd kon worden, besloten we het te doen. Het kan en het is nieuw, dus moeten we het gewoon proberen. Het officieuze wereldrecord stond op naam van Robbie Williams met vijf optredens in drie dagen, dat moest toch beter kunnen... Dat onze naam in het Guinness Book of Records kan komen te staan, is natuurlijk een superidee."
Wat zijn de ambities voor de toekomst? Moet de band voor de broodwinning kunnen gaan zorgen? Jacco: "We gaan ervoor om zo ver mogelijk te komen. Je kunt makkelijker van muziek leven als je wat meer concessies doet, maar dat willen we niet doen." Het ziet er in ieder geval niet naar uit dat Piepschuim voorlopig optredenmoe is. Medio oktober 2006 verschijnt de nieuwe cd. Een kleine theatertour staat op stapel. Cor en Jacco hebben het er maar druk mee. Het interview is nog maar net afgelopen en daar gaat de telefoon al: "Je hoort me toch, je hoort me toch? / Je voelt me trillen in je broek / Ik ben het, je schoonmoeder / Kom morgen op bezoek" Weer iemand gevangen in de mobiele telefoon.