"3... 2... 1... We have lift-off!" Alle mogelijke druilerigheid die rond de Pinkstermaandag hangt, wordt met het opzetten van de nieuwe Fedchecka weggeblazen. 'Mary & other assorted lovesongs' knalt als een bezetene uit de speakers. Een flinke schoonmaak wordt nodig door het stof dat de band laat opwaaien. Fedchecka gaat al wat jaartjes mee in het bandcircuit. Er waren veel hoogtepunten, zoals een optreden tijdens Top of the Pops en een hitlijstnotering.
Helaas is de band niet altijd geliefd onder 'serieuze' popjournalisten. Het verdient lof dat Fedchecka ondanks negatieve kritieken in het verleden vol energie hun eigen weg blijven volgen. 'Mary & other assorted lovesongs' is een uiterst professioneel product. Waar voorheen nog gewerkt kon worden aan de arrangementen, harmonieën en originaliteit, valt er op hun jongstgeborene muziektechnisch weinig aan te merken. De ritmesectie speelt onverbiddelijk strak. De twee gitaristen kronkelen soms als slangen om elkaar heen, om vervolgens een stevig no-nonsense gitaarmuurtje neer te zetten. De gouden strot van de zanger, die zowel in de lage als de hoge regionen niets tekort komt, wordt gecompleteerd door fraaie koortjes die op het juiste moment dat ene beetje extra geven.
De luisteraar wordt scherp gehouden door de vele breaks, muzikale omslagen, ritmewisselingen en andere verrassingen. Fedchecka zegt niet van hokjesgeest te houden. De muziek is dan ook niet zomaar onder de noemer 'alternatieve pop/rock' te scharen. Invloeden van Queens of the Stone Age en Pearl Jam zijn hoorbaar, maar de band grossiert niet alleen in stevige gitaarrock. Fedchenka speelt even gemakkelijk onweerstaanbare stuiterpop à la Weezer, om vervolgens een stampende discobeat tevoorschijn te toveren. Blues en soul is de band ook niet vreemd, getuige een cover van John Cale.
De blazerssectie die voor 'Mary & other assorted lovesongs' is ingehuurd, zorgt er ten slotte voor dat Fedchenka niet enkel als een alternatief gitaarrockbandje klinkt. Fedchecka is enthousiast en zeer muzikaal. Te is echter nooit goed. In sommige nummers, zoals de single 'Things we know to be right' en 'Mary', wordt zo fanatiek gemusiceerd dat de luisteraar de rode draad kwijtraakt. Verschillende thema's volgen elkaar in rap thema op, de ene solo is nog niet uitgestorven of hop, daar volgt weer een variatie op een couplet of refrein.
De vraag is of alles wel even functioneel is. Vaak klinkt 'Mary & other assorted lovesongs' te druk, te vol en bij vlagen te gekunsteld. Eenvoud zegt in muziek soms meer dan nodeloze complexiteit. Wanneer dit ontaardt in virtuoze spierballensolo's, zoals het geval is in het hyperactieve tussenstuk in 'Little', raakt de band kant nog wal. Less is more... Zeker is dat Fedchenka bestaat uit een viertal topmuzikanten die hun sporen in de muziek verdiend hebben. Misschien moet ik eens beginnen met hardlopen. De sneltreinvaart van de band kan ik in grote gedeeltes niet bijbenen.
Waar de band te veel zijn best doet om verrassend te zijn, komt 'Mary & other assorted lovesongs' nogal zouteloos op mij over. Als een trein te zwaar beladen is, komt hij maar moeilijk op gang. Maar eenmaal op snelheid, zal Fedchenka moeilijk te stoppen zijn. Live komt de band waarschijnlijk meer tot zijn recht dan op plaat. In het najaar zal Fedchenka op verschillende podia niet alleen het luisterend oor, maar ook handen en voeten aan een conditietest onderwerpen.