Voor wie het ontgaan is: de popquiz is populair. Rond de kerstdagen schakelt Nederland massaal in op Matthijs van Nieuwkerk die het publiek vergast op beeld- en geluidsfragmenten uit de Top 2000, bekende Nederlanders raden plaatjes en vertellen over hun favoriete artiest en op radio 2 wentelt Frist Spits zich kraaiend van plezier rond in zijn poel van grijsgedraaide klassiekers. "Hotel California, het blijft een juweeltje." Gelukkig bestaan muzieknerds anno 2006 niet louter meer uit grijzende veertig-plussers in versleten ribcolberts. Dat bleek afgelopen vrijdag in café Trianon, dat net als elke zichzelf respecterende horecagelegenheid een popquiz op het menu heeft gezet. Het afgeladen zaaltje aan de Berg en Dalseweg werd bevolkt door een publiek dat evengoed op de normale vrijdagavond (dj's met hippe dansmuziek) present zou kunnen zijn. De ingrediënten: een lange stoet aan geluidsfragmenten en een stuk of twintig deelnemende teams. Daarmee kwam ook de zwakte van Trianons initiatief aan het licht: de quiz bestond louter uit geluidsfragmenten, die ook nog eens aan de lange kant waren - soms wel 45 seconden. In andere horecagelegenheden willen de organisatoren zich nog wel eens te buiten gaan aan creatieve vragen - raad de solo, een door de digitale mangel gehaalde platenhoes, maak de tekst af - maar niets van dit al in Trianon. Bovendien kwam de muzikale voorkeur van het organiserend comité soms wel erg nadrukkelijk bovendrijven. Een keer Ryan Adams oké, maar meer moet dat niet zijn. Ook de ronde 'hip in 2005' bleek een hele kluif. Alleen fulltime trendwatchers kunnen de oneindige stoet Engelse rockbandjes nog uit elkaar houden. Was dat nou The Bravery of toch Maximo Park? En ook de singer-songwriters lijken ineens wel heel erg op elkaar... Wel aardig: een verdeling van fragmenten per decennium, waarbij vooral de jaren negentig bij een groot deel van het publiek een feest van herkenning bleek. Hoe anders was dat een paar jaar geleden nog, toen een popquiz meer weg had van een geheim genootschap, bezocht door mensenschuwe types die met droge ogen beweren dat er na de jaren zeventig (Jackson Browne, dat was pas een artiest!) 'niks fatsoenlijks' meer gemaakt is. Dodelijk serieus en dus oervervelend. Tegenwoordig moet een popquiz vooral leuk zijn, en dat heeft Trianon goed begrepen. Een medley met wel vijftig hele korte fragmenten sluit vijf decennia aan pophistorie af, en om de prijs - twee platenbonnen - maalt eigenlijk niemand. Uiteindelijk gaat het Nijmeegse bandje Spider James er met de zege vandoor, de popquiz gaat naadloos over in een dansavond. Het handjevol ernstig kijkende veertig-plussers is dan allang naar huis. Lekker naar James Taylor luisteren of zo.