Voor de derde en laatste voorronde van het Mooie Liedjes Festival togen wederom ruim 60 mensen naar de Sound Vision Studio in Arnhem. De sfeerrijke studio heeft zich de afgelopen weken bewezen als intiem podium voor muzikaal schrijftalent, dat op professionele maar ook zeer relaxte wijze begeleid wordt door drummer Ramon Rambeaux, bassist Marten Schulp en bandleider/toetsenist Maurits Fondse. En met producers George Konings en John te Dorsthorst achter de knoppen klinkt elk liedje optimaal.
Het is leuk om te zien hoe divers en breed mooie liedjes worden geschreven. Dat is de verrassingsfactor van dit evenement. Je weet nooit wat je kunt verwachten, omdat er geen beperking bestaat in genre. Vanavond kwamen er ook weer diverse kleuren voor op het muzikale palet. Een internationaal gezelschap deze keer, met naast deelnemers uit Arnhem, Nijmegen, Zeist en Amsterdam een heuse Canadees achter de microfoon. Deze Christopher Lost uit Alberta is inmiddels neergestreken in Arnhem. Hij heeft een krachtige, wat doorleefde stem en toont een inzet van tweehonderd procent. Helaas blijft zijn gitaarspel tijdens het nummer ‘Singer in a Rock’n’rollband’ wat ondermaats, waardoor de band regelmatig bij moet sturen.
Marianne brengt met ‘So much of me’ een moeilijk te zingen ballad. Toch weet ze de aandacht goed vast te houden. Paula Vos beschikt over een goed getrainde, heldere stem en begeleidt zichzelf achter de piano tijdens zoete nummers die gaan over de liefde, het vuur, de vriendschap en het licht. José Keultjes presenteert haar nummers als een zangeres die Melissa Etheridge-achtige ballads brengt. De sfeer van de sixties wordt gebracht door Marten de Paepe, gesteund door een ‘zijgrondzangeres’ en celliste. Deze Nijmeegse singer/songwriter weet het gevoel van momenten - zoals je die hebt met vrienden, drinkend en pratend terwijl je aan de rivier ligt - te vertalen naar prachtige nummers met onderwerpen als hoop op onvergankelijke momenten. Dylan en Drake zijn altijd in de buurt.
Rockacademie-studente Sabine de Lat brengt met ‘The Boy who couldn’t cry’ een melancholiek nummer met aanstekelijk, door haar zelf ingebracht gitaarspel als basis. De stem van de Amsterdamse singer/songwriter Leine Reitsma is te vergelijken met Fay Lovsky en Joni Mitchell. Met haar gitaar brengt ze jazzy popliedjes. ‘When I rise’ is een prachtig klein liedje over de angst een perfecte liefde te verliezen. Na afloop van het nummer kun je pas weer uitademen.
Leine stak hiermee met kop en schouders boven de anderen uit, aldus de jury die waardering toonde voor de muzikaliteit van alle deelnemers. Naast haar weet ook Sabine de Lat zich verzekerd van een finaleplaats. Voorts zijn er twee ‘wild cards’ uitgedeeld: Anco Koens en Laura Loeters, eerder gestrand in de voorrondes, maken de acht vol en mogen dus ook hun opwachting maken in de finale. Op woensdag 13 december zal die wederom plaatsvinden in de Arnhemse Sound Vision Studio.