Dr. Lektroluv is het pseudoniem van de Belgische producer Stefaan Vandenberghe die onder de naam T-Quest talloze technoclassics heeft geproduceerd. Sinds 2002 heeft hij zich een groen masker met een net pak aangemeten (en niet te vergeten zijn aparte koptelefoon) en draait onder de naam Dr. Lektroluv een mengelmoes van begin jaren 80-italo, new wave, EBM en hedendaagse electro en techno: heden en verleden met elkaar verbonden door scheurende bassen, arpeggiator-baslijnen en vette beats. Naast het dj-en runt hij zijn eigen platenlabel genaamd Lektroluv. Het Nijmeegse Doornroosje had de eer om de dokter te mogen verwelkomen op vrijdag 22 december. De avond was uitverkocht en tegen twaalven was de zaal al aardig gevuld. Dienstdoende dj Valentin (bekend van o.a. zijn 'Rafelrand'feesten in de Nijmeegse Nrgrnd) had de taak het publiek tot 01:00 uur op te warmen. Zijn platenkeuze paste in wat kon worden verwacht van een avond met Dr. Lektroluv: dikke beats met af en toe scheurende bassen en effecten, oftewel elektronische dansmuziek van het jaar 2006. Af en toe was hij wat overenthousiast in zijn platenkeuze (James Holden in een opwarmset is iets te heftig voor het tijdstip van de avond), maar het publiek slikte de platen als koek. Het estafettestokje werd overgenomen door het Amsterdamse drietal Le Clic. Hun debuut 12" kwam een paar maanden terug uit op het Nijmeegse Wolfskuil Records. Le Clic trad live op, dat wil zeggen 'Ableton-live' met één laptop en twee mc's. Het optreden werd gekenmerkt door minimal-beats, soepele baslijntjes, breaks en helaas soms onverstaanbare vocalen. De band wordt nog geteisterd door groeistuipen: ideeën zijn niet altijd goed uitgewerkt, waardoor de muziek blijft hangen in loopachtige minimal. Hun enthousiasme maakte echter een deel goed: hierdoor gaven ze hun band een 'gezicht' en ontstond er interactie met het publiek. Iets na twee uur was het tijd voor de groene dokter uit België. Een bomvol Doornroosje kreeg eindelijk waar het voor was gekomen: gekleed in een net zwart pak met wit overhemd en een zwart strikje ging de dokter van start en het tempo van de muziek ging meteen een stuk omhoog. Platen met zware beats en scheurende bassen werden snel afgewisseld en mixtechnisch liep het als een trein. De vaart bleef er tot het einde goed in zitten. Hoe populair zijn verschijning was bleek wel uit het feit dat er constant werd geflitst: dit was niet het geflits van de stroboscoop, maar van mobiele telefoons met ingebouwde camera. Zoals altijd bleef het masker van de doktor stoïcijns onder de vele aandacht en als blijk van waardering zag het publiek regelmatig de duim omhoog gaan. Zijn muzikale platenkeuze had een hoog 'heden'-gehalte. Afgaande op zijn mix-cd's en radioshows had men van te voren een eclectische mix van heden én verleden kunnen verwachten, maar de reputatie van Doornroosje als technotempel bleek de dokter ter ore te zijn gekomen. Zijn set bestond grotendeels uit hedendaagse Europese techno-georiënteerde platen met duidelijke EBM-invloeden: denk maar aan producers als onder andere Motor, John Dahlback en (dj) Hell. Het feest werd er niet minder om: de dansvloer puilde uit en het publiek maakte er een gezellige bende van. Voor men het in de gaten had waren de twee uur alweer voorbij en moest de nog volle zaal afscheid nemen van onze sympathieke groene Belg. Al met al een geslaagde avond voor zowel publiek als artiest, hoewel in het vervolg een logische programmering van de avond een belangrijker aandachtspunt mag zijn.