Waarop beoordeel je deelnemers aan een bandwedstrijd als de Roos van Nijmegen? Ook in de tweede voorronde van de Roos, afgelopen woensdag in Staddijk, was het weer erg lastig. Ga je voor jeugdig enthousiasme en ontwikkelmogelijkheden of voor een band die al zo professioneel overkomt dat je je afvraagt waarom ze eigenlijk meedoen? We worden vanavond vooral getrakteerd op scheurende gitaren. De eerste band is Unadulterated uit Bemmel. Dit jonge viertal speelt vrolijke punkpop en skapunk in de traditie van Blink 182 en Sum 41.
Helaas is het geluid in het begin één grote onsamenhangende brij, maar gelukkig wordt dat later beter. De stem van zanger Bram is niet altijd krachtig genoeg om te overtuigen, maar als de gitarist en de bassist meezingen, ontstaat een heel prettig geluid. De muziek klinkt opgewekt en de refreintjes zijn pakkend. Natuurlijk niet altijd origineel, maar dat zijn eerder genoemde invloeden ook niet. Het enthousiasme van de band (en vooral de bassist) is aanstekelijk, maar kan niet verhullen dat Unadulterated niet altijd even strak is. Hopelijk kan de band dat nog verbeteren door vaak op te treden. Net als ik denk: "geef die band een paar blazers", komt een trombonist het podium op en pakt de zanger een trompet. De ska-nummers bieden een aangename afwisseling.
Aan de vele metalheads in de zaal is Unadulterated niet besteed, maar ze laten mij achter met een opgewekt gevoel. De tweede band is Confusion of Tongues. Afgaande op de beschrijving in het programmaboekje ('een progressieve metalband geïnspireerd door o.a. Dream Theater en Pain of Salvation met een crossover naar thrash en doom'), denk ik dat de verkeerde bandleden het podum opstappen. Goed gekapte en in net pak gestoken huisvaders pakken hun instrumenten en beginnen te spelen. Dan hoor je dat dit toch de juiste band is. Even later voegt ook de zangeres zich bij de mannen. Zij heeft nog maar twee keer eerder meegezongen, dus heeft voor de zekerheid haar tekst naast zich staan. Dat is echter niet te horen, want het klinkt alsof ze al jaren samen spelen.
De muziek kent vele invloeden en is te omschrijven als progrock met vleugjes metal, akoestische pop en zelfs wat eighties hardrock. Het geluid is goed uitgebalanceerd, zodat je alle muzikale vondsten goed kunt horen. De drummer lacht het hele optreden van oor tot oor, alsof hij in een skabandje speelt. De zangeres heeft een prachtig vol geluid en kan zowel mooi ingehouden als uitbundig zingen. Confusion of Tongues zet een geoliede show neer. Daarna is het moment waar de meeste aanwezigen op hebben gewacht.
De jongste band van de Roos van Nijmegen is Steel Cobra. De winnaars van Schoolbands A Gogo van 2005 spelen heavy-/powermetal en hebben het meeste publiek meegekregen dat enthousiast aan het pogoën slaat. Vooral de zanger en de leadgitarist vallen op. De zanger heeft een goede stem voor deze muziek: krachtig en hij kan een mooie schreeuw produceren. Ook blijkt hij een prima entertainer te zijn die de zaal goed mee kan krijgen. Waarschijnlijk ook als niet vrijwel het hele publiek voor Steel Cobra is gekomen. De drums klinken nog wat te simpel om de nummers echte meerwaarde te bieden, maar de band laat zeker zien dat ze talent hebben. Die zien we de komende jaren zeker terug!
De drie bands maken allemaal indruk. Unadulterated vanwege de pakkende liedjes en het enthousiasme, Confusion of Tongues vanwege de inventieve strakke show en Steel Cobra vanwege de het onmiskenbare talent van de band. Na de laatste voorronde zullen we wat de jury het belangrijkste vond. Foto's: Klaas-Jan Gräfe