Onlangs kon je in het VPRO-programma Nachtpodium een kort item zien over Rutger Zuydervelt, inmiddels beter bekend als Machinefabriek. Daarin gaf hij nog te kennen dat hij wel met andere muzikanten had samengewerkt, maar toch het liefst alleen muziek maakt. En waarom ook niet, in zijn eentje is hij in staat om lawaai te produceren voor tien. Alsof dat niet al fijn genoeg is voor zijn buurtbewoners, bevindt er zich op een steenworp afstand nog zo'n herriemaker. Robert Deters maakt veelal gebruik van fieldrecordings en contactmicrofoontjes en maakt daarmee in de formaties MIR en Vance Orchestra gelaagde soundscapes. Het Instant Music-concept van ResortOff bracht deze twee Arnhemmers nog dichter bij elkaar, en plantte ze op diverse Nederlanse podia tezamen met ex-Onderbroekprogrammeur Donné Brok en de Vlaamse Eva van Deuren uit de Maskesmachine. Een uiterst vruchtbare kruisbestuiving, zo zou blijken... Omwille van de buren moet de set in Extrapool een beetje ingetogen blijven. Maar de muziek is er niet minder intens om. Het geluid komt werkelijk van alle kanten. Niet alleen van de vier boxen in de hoeken, maar ook direct van de muzikanten die in het midden aan een tafel zitten. Het feit dat het publiek rondom de muzikanten zit, maakt het niet alleen een interessant luisterspel, maar ook een boeiend schouwspel. Want... wie produceert nu welke geluiden? In het geval van Brok is dat niet moeilijk. Hij is de enige die zich niet van elektronica bedient. De Nijmegenaar speelt de laatste tijd vooral in improvisatiegezelschappen en bedient zich daarbij van onconventionele percussie. Een bekken is voor Brok net zo goed een strijkinstrument en een verkeersbord met bestuurbare schroefjes vervangt gedeeltelijk het drumstel. Deters bewerkt zijn gevonden geluiden live onder andere met een tandenborstel. Van Deuren bespeelt meisjesmachientjes als het vogelfluitje, de papieren harmonica, speelgoedpoppetjes en een pianootje, terwijl de machinefabriek van Zuydervelt vooral uit geavanceerder elektronisch 'speelgoed' bestaat. Hoe experimenteel de bezetting ook moge zijn, de vier vullen elkaar aan als bas, gitaar, drums en zang. Ze zitten er ook uiterst ontspannen bij. Van Deuren geeft haar wijntje en sigaret bijna evenveel aandacht als haar bonte instrumentarium en Zuydervelt kan zijn lach niet onderdrukken wanneer hij een verwrongen sample van een draaiorgel in de mix gooit. Verder slingert de set van dark ambient via hoorspelige collages tot een bijna ritueel einde. Maar dan zit het er nog niet op. Een paar deuren verderop mogen de remmen gelukkig wel los en daarom verkast het gezelschap voor een geïmproviseerde toegift naar de Onderbroek. Zuydervelt en Deters blijken op gitaar nog aardig in de buurt te komen van het legendarische Maeror Tri, sfeervol aangevuld door Galakthorröische keyboardklanken van Van Deuren en de chaotische trommelslagen van Brok. Een heerlijk dreunende apotheose, die duidelijk maakt dat de vier ook zonder voorbereiding kunnen overtuigen. Zonde dus dat de collaboratie er officieel op zit. Gelukkig denken de heren en dame daar net zo over. De samenwerking verliep zo goed dat er op eigen initiatief nog enkele optredens en misschien ook nog wel een geluidsdrager zullen volgen.