Het begint inmiddels al een ware traditie te worden. Koninginnedag in Nijmegen betekent Oranjepop. Dit jaar vindt alweer de zesde editie van het gratis openluchtfestival plaats. Stichting 't PACT - in samenwerking met BigMouth Music, Merleyn en Diogenes - wil met Oranjepop een podium bieden aan opkomende en opvallende Nederlandse bands, met speciale aandacht voor regionale talenten. Alle ingrediënten voor een geslaagde viering van Koninginnedag 2005 zijn vooraf al aanwezig. De locatie op de Hessenberg is perfect en de afwisselende programmering ziet er aantrekkelijk uit. Het enige waar de organisatie geen invloed op heeft is - vanzelfsprekend - het weer. Maar daarover valt deze dag al helemaal niet te klagen. Het is namelijk een uitstekend festivalweertje.
"Kom naar voren." In rapvorm nodigt de Nijmeegse hiphopgroep Platvloers het publiek uit om een stapje dichter bij het podium te komen. Platvloers heeft de ondankbare taak de opening te verzorgen van Oranjepop 2005. Ceremoniemeester BeB a.k.a. de BeBtist en Jee-Kaa - vandaag bijgestaan door DJ Eeltfinger - weten echter al wel hoe het is om voor een Nijmeegs publiek op te treden. Met de nodige zelfspot en een positieve vibe werken de hiphoppers zich door de set van half uur heen. Het meest opvallende nummer is 'Lelijk' van de cd-demo 'Nekkramp', waarbij een ex-vriendin bepaald niet wordt gespaard.
Vervolgens is het de beurt aan The Kevin Costners, de winnaars van de Roos van Nijmegen 2004. De melodieuze gitaarpop van de nog prille Belgisch/Nederlandse band maakt indruk. Ook vandaag. Eenvoud staat hoog in het vaandel, 'het liedje' neemt met andere woorden een centrale plaats in. Maar de band imponeert ook met zichtbaar speelplezier en een ontspannen sfeer. "Dit is een liedje voor een meisje dat nu begint te blozen." Heerlijke band.
Het wordt steeds drukker als The Doubleshots - de derde en laatste Nijmeegse groep van vandaag - aantreden. De blues- en rockabillyband noemt hun muziek 'soul rock', puur omdat ze recht uit het hart spelen. En inderdaad: bezieling en energie zijn de sleutelwoorden. De invloeden van Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan zijn duidelijk waarneembaar. Onder leiding van de uitstekende frontman Ruben experimenteert de band ook met "enkele nieuwe liedjes". Een Koninginnedaggevoel is bij de band nog niet aanwezig. Wel een politiek statement. "Fuck George Bush", luidt het - zij het met een vette knipoog. Want het draait vooral om de muziek bij de bluesbeesten.
Phantom Frank, ex-lid van de legendarische Treble Spankers, heeft wel aan onze majesteit gedacht. "Dansen, jullie stijve harken. Wat moet de koningin hier wel niet van denken?" Het publiek weet de surfrock van The Phantom Four wel te waarderen, maar blijft slechts passief toekijken. De muziek leent zich daar dan ook uitstekend voor. Als uit een soundtrack van Quentin Tarantino: dromerig, loom en (daarna) explosief. De bandleider berust zich in de situatie. "Als jullie rustig zijn, dan zijn wij dat ook."
De relatieve rust vormt echter een groot contrast met het optreden van de Nederlandstalige metalband VanKatoen. De hard werkende viermansformatie gaat elk optreden als een beest tekeer en dat is dit keer niet anders. Wat een energie! Wat moet de koningin dáár wel niet van denken? Het is rond etenstijd als Coalition of the Wicked het podium bestijgt. Een blik werpend in het publiek leert dat de meeste aanwezigen dat ook beseffen. Zij aanschouwen de verrichtingen van de band met een frietje in de ene hand en een biertje in de andere hand. Dat gaat prima met de lome muziek van de groovy dubhopband.
Meer lome raps bij het Haarlemse TrackAddicts. De liefhebber weet dan genoeg: funk, hiphop en soul met een vleugje rock. Live overigens prima te pruimen. Jammer alleen dat er twee gelijksoortige bands achter elkaar geprogrammeerd zijn. Dat er met Wealthy Beggar een grote naam op het podium staat is goed te merken. Niet alleen aan de publieke belangstelling, maar ook aan het gemak waarmee de Tilburgers spelen. Toch was het nog enigszins spannend voor hen om weer eens live aan de slag te gaan, ze hadden immers drie maanden in de studio gebivakkeerd om te werken aan een nieuwe cd. Sterke troef van de band blijft de hit 'Reminder', een plaat die volgens zanger Derrick "zelfs in alle supermarkten nog wordt gedraaid".
De sfeervolle grooves van Artefact sluiten Oranjepop 2005 af. Volgens de band zelf nodigt hun muziek uit tot dansen, maar ook tot gewoon rustig genieten. Voor de meeste aanwezigen is vooral het laatste van toepassing. De warme stem van zangeres Shamangi is prachtig en de muziek redelijk spannend, maar de vlam wil niet echt in de pan slaan. Meteen na afloop nemen de dj's Eli en Peter - die de hele dag al tussen de optredens door voor passende muziek hadden gezorgd - het heft definitief in handen. En dat er maar gefeest mag worden!
Wat ooit is begonnen als een festival voor Nijmeegse bands is langzamerhand uitgegroeid tot een volwaardig festival. Wellicht zijn de eigenzinnige opzet en het gevarieerde programma dé redenen voor het succes van Oranjepop. De organisatie beseft echter wel dat de nadruk blijft liggen op kleinschaligheid. Een gegeven waarmee het publiek het volledig eens is, gezien de vernomen reacties. Met een voorzichtige schatting van zo'n 5000 toeschouwers is Oranjepop 2005 een groot succes. Benieuwd hoe het er volgend jaar aan toe zal gaan.