Evenement? Fields of Rock. Locatie? Goffertpark, Nijmegen. Kosten? Early birds: € 49,-, regular birds: € 67,50, late birds (dagkassa): € 75,-. Verslaggever? Regular bird (met nog € 3,- aan onbruikbare munten op zak uit 2002). Regels? Gevaarlijke voorwerpen, (vuur)wapens, glas, opnameapparatuur, graffiti, meegenomen eten en drinken en paraplu's zijn verboden.
Extra regels? Statiegeldsysteem voor bekers en draagkartons en ID-plicht voor het kopen van alcohol. (Doorgeven van gekochte consumpties en armbandjes werkt!) Omstandigheden? Warm en zonnig met 25-27 graden in de schaduw (waarvan er niet veel was). Cijfers? 1500 medewerkers, 50.000 bezoekers, 100.000 liter bier, 25 snacktenten, 10 bars, 300 toiletten en 100 plaskruizen.
Aanwezig? In totaal 23 bands. Naast internationale talenten/oude rotten, zoals Audioslave, Black Sabbath, Motörhead, Machine Head, Rammstein, Soulfly, The Dillinger Escape Plan en Velvet Revolver ook volop eigen glorie/talent: After Forever, Autumn, Dreadlock Pussy, Gorefest en Skip the Rush.
Gevolgd programma? I confess! Ik ben een commerciële slet. Ik heb de hele dag voor de mainstage gebivakkeerd en bar weinig (geen) Nederlandse bands gezien. Wat ik wel heb gezien? Een beetje Papa Roach, Audioslave, Black Sabbath, Motörhead, Rammstein en Velvet Revolver. Sfeer? Al bij binnenkomst ziet het er gezellig uit. Het lijkt op een grote kroeg, met groepen mensen die bij elkaar staan, zitten of liggen, een biertje drinken en lol hebben.
Dichter bij het podium neemt deze kroegsfeer wat af en wordt het een grote mensenmassa. De sfeer blijft over het algemeen echter vriendelijk, opgetogen en amicaal. Zelfs de moshpits behoren tot de vriendelijkste die ik ooit heb meegemaakt. De moshers bieden herhaaldelijk hun excuses aan weggebeukte omstanders aan, neergevallen moshers worden op hun benen geholpen en er werd zelfs gezoend in de moshpit. Jawel! Het was dan ook heel leuk om te zien dat een aantal moedige dames herhaaldelijk voor emancipatie in de moshpits vochten en dat hun mede-moshers (de mannen) heel galant (voor zover mogelijk) met hen omgingen.
Opstootjes? Het enige wat ik die dag heb meegemaakt werd veroorzaakt door een tot vliegende Hollander omgetoverde crowdsurfer. Die kwam, nadat hij de lucht in geslingerd was, hard neer op een aantal onschuldige bezoekers. Dat leidde tot enkele woede-uitbarstingen en een aantal harde, rake klappen hier en daar. Zoals altijd waren er dus een paar idioten op het festival, maar gelukkig liep het, voorzover ik weet, altijd met een sisser af.
Tegenvallers? Het geluid van Velvet Revolver was vrij slecht en solist Slash maakte een wat ongeïnspireerde indruk, Black Sabbath speelde een oude, slome set van liedjes, en de Duitse afsluiter Rammstein zou spelen tot 23.45 uur, maar stopte al rond 23.30 uur. Zonder aankondiging, zonder 'Auf Wiedersehen'. De menigte bleef nog een tijdlang staan, in de hoop dat de band nog terug zou keren. Dit gebeurde echter niet en niet elke festivalganger was hierover te spreken: "Ik zou mijn middelvinger opsteken, maar dat zien ze toch niet."
Hoogtepunten? Het strakke ritmische geluid van Audioslave met een geweldig zingende Chris Cornell bij een akoestische versie van Black Hole Sun. De ouwe Ozzy, die ondanks wat problemen in het begin nog altijd beter zingt dan de meeste anderen en het spetterende visuele spektakel dat Rammstein heet.
Evaluatie? Aanvankelijk was ik sceptisch over de nieuwe regels, maar ze lijken aardig te werken. Ik en veel anderen hebben geld gespaard door drinkbekers te bewaren en op te sparen en bovendien leek het veld minder vervuild dan bij voorgaande evenementen in het Goffertpark.
Over het algemeen was het evenement geslaagd en is Fields of Rock zeker voor herhaling vatbaar. En wat de prijs betreft, moet ik naar aanleiding van de spetterende show van Rammstein toegeven dat hun show alleen al het kaartje van € 67,50 waard was.