Zondag 16 januari, kwart over drie, het grootscheepse benefietfestival Arnhem voor Azië heeft zijn deuren nauwelijks een kwartier open en medeorganisator Mark Postema kan zijn ogen niet geloven. Gezien zijn eerdere ervaringen met evenementen in Arnhem is hij stomverbaasd over de opkomst. "Als het maar nu maar niet te druk wordt", bromt hij met een cynisch lachje.
Zijn woorden blijken profetisch. Twee uur later sluiten de deuren voor de eerste keer die dag. Vol is vol, één eruit één erin. Uiteindelijk trekt het evenement zo'n vijfduizend bezoekers. Het succes van deze dag wekt niet alleen verbazing bij de organisatie. Ook bezoekers spreken hun verbazing uit. Beeldend kunstenaar Arno Arts: "Dit is uniek, het doet me denken aan Kralingen. Dat er een vloedgolf nodig is om dit in Arnhem te laten gebeuren is heel cynisch, maar hopelijk kunnen we dat ombuigen in positieve energie om deze in slaap gesukkelde stad tot leven te brengen."
Voor medeorganisator Harold Oddens is dit het eerste grote Arnhemse evenement sinds jaren: "Je ziet wat je met goede samenwerking tot stand kunt brengen. Vanwege de urgentie maakt iedereen nu tijd vrij om er aan te werken, maar eigenlijk moet zo'n samenwerking structureel zijn. Iedereen wilde meewerken in de voorbereiding en uitvoering, het publiek was de laatste schakel om het tot een succes te maken."
Dat publiek gaf met gulle hand. Er kwam ruim 72.000 euro binnen. Maar het publiek kwam natuurlijk vooral om zich te laten vermaken. Het was een gevarieerd programma voor jong en oud, met voor elk wat wils. De meer visueel dan auditief ingestelde bezoeker kon zich verlustigen aan de modeshow van de Arnhem Mode Biënnale en de 'Living Statues'. In de Balkonzaal werd gepassioneerd gedanst op Zuid-Amerikaanse klanken. Een schril contrast met het bloedeloze geschuifel in de D&T 'dance'-zaal.
Ouders van jonge gezinnen konden de kleintjes met gerust hart achterlaten in de Jubileumzaal waar hun een afwisselend en onderhoudend programma werd geboden. Maar de muziek was natuurlijk de hoofdmoot van het gebeuren en zij manifesteerde zich in al haar uitingsvormen. Er was een aardige dwarsdoorsnede te beluisteren van de hedendaagse muziekscene in Arnhem, maar ook de 'vergane glorie' was ruim vertegenwoordigd. Wereldschokkend was het allemaal niet. Men was vooral bezig met zo goed mogelijk zijn of haar dingetje te doen. Voor het goede doel natuurlijk.
Hier en daar verwees een artiest nog even naar de actie. Zangeres Elles stelde de opbrengst van haar cd-verkoop ter beschikking, Volle Maan kreeg de Van Wijnenzaal even doodstil, duo SM trachtte vergeefs het publiek mee te krijgen tijdens de betekenisvolle tekst van het nummer 'Sympathy' van Steve Rowland en zo droeg iedereen zijn steentje bij. Voor het goede doel natuurlijk, of was er nog iets anders aan de hand en ging het ook een beetje over ons?
Zanger Otto Orgel van Enge Buren vroeg zich ook af wat er aan de hand was in Nederland: "Het lijkt wel of we telkens na een hoop ellende zo'n actie nodig hebben om te zorgen voor saamhorigheid en solidariteit. Het is een beetje hetzelfde principe als bij de actie Open het Dorp van Mies Bouwman. Of na alle nationale trauma's van de afgelopen twee jaar dit als een soort bevrijding komt, waar Nederland zich massaal aan overgeeft." Zanger Bram voegt toe: "Maar ik hoop niet dat we nu met zijn allen een beetje 555-moe worden, want er is nog zoveel meer ellende in de wereld."
De veronderstelling dat acties van deze aard een soort zuivering zouden zijn van nationale trauma's ging burgemeester Pauline Krikke veel te ver: "Dat zou beslist geen quote van mij zijn." Ook de suggestie dat er een vreselijke ramp nodig is om in Arnhem zo'n evenement van de grond te krijgen vond zij veel te kort door de bocht. "Wel is het natuurlijk zo dat een gebeurtenis als die in Azië mensen motiveert en dan ontstaat het sneeuwbaleffect waardoor zoiets van de grond komt. Het geeft mensen wel een doel. Maar ik zie bij rampen vaak hulp uit onverwachte hoek. Waarom deze ramp in vergelijking met andere de Nederlanders zo aanspreekt weet ik niet."
De burgemeester toonde zich na afloop zeer tevreden over het evenement: "De grote inzet van al die vrijwilligers, die dit binnen een week op poten hebben gezet, is beloond door de massale opkomst van het publiek en de opbrengst van de actie. Wat mij heeft getroffen was de saamhorigheid onder de mensen, dat je bij een hardrockband staat en daar mensen ziet die je daar totaal niet verwacht." Op de vraag of met het succes van deze dag de legitimiteit van Luxor als poppodium nu wel is aangetoond antwoordde ze verbaasd dat Luxor heel hoog op de agenda staat: "Dat gaat gewoon door!"
Nadat publiek en artiesten als in een pseudo-religieus ritueel onder het luid kwelen van 'Hey Jude' emotioneel afscheid van elkaar hadden genomen kon iedereen tevreden en gelouterd huiswaarts keren: de organisatie vanwege het vlekkeloze verloop van het evenement, de artiesten vanwege het publiek, het publiek vanwege de artiesten en nou ja, noem maar op. Alles was goed. Arnhem, applausje voor jezelf. Graag vaker een dergelijk festival, ook zonder ramp als aanleiding. Foto: www.kropot.nl