Afgelopen maanden zijn de nieuwe oefenruimtes van de stichting PAN in gebruik genomen. Hiermee komt een jarenlange zwerftocht ten einde. Een goed geoutilleerde oefenruimte staat eigenlijk al sinds de jaren '80 op het verlanglijstje van muziekmakend Nijmegen. Je had de oefenruimtes van Doornroosje: altijd goed voor sfeer, maar ook voor hernia's en gescheurde trommelvliezen. Idem dito in de Onderbroek. Je had de Koopvaart, maar dat was een godskolere eind fietsen en daar was altijd wel iets kapot. Tot slot had je de PON: drie oefenruimtes, badend in tl-licht onder het postkantoor. En dat was het. Voor alle negen oefenruimtes gold een enorme wachtlijst voor de populaire tijdstippen. Ik heb in alle ruimtes behalve de Onderbroek gerepeteerd en ben derhalve ervaringsdeskundige. De PON had zonder meer de beste materialen en ruimtes, maar de uitstraling van een kantine in een Heinzfabriek. Daarom namen wij altijd een schemerlamp mee, want anders werd je spontaan een flauwe cover-band of witte-jongens-school-funk-band. Het kostte erg veel alcohol en zware shag (en zo) om dat lot te omzeilen. Stichting PAN beheerde de oefenruimtes van de PON. Die mensen wisten wat bandjes nodig hebben en waren waar nodig ook gewoon corrigerend. En als je een beetje normaal tegen die mannen deed, deden zij normaal tegen jou, en kon je altijd wel iets regelen als er problemen waren. Kortom: wij vonden uiteindelijk rock-asiel bij de PON. Toen dat lelijke politiebureau gebouwd moest worden, verhuisden we mee naar de munitiekelders van de voormalige Limoskazerne. Ook daar waren prima ruimtes, helaas ook weer met veel te veel tl-licht, dus de schemerlamp verhuisde mee. De lift was vaak kapot, en er was een alarm waarvan we de code steeds opnieuw kwijtraakten. Na een aantal jaar moest de PAN ook daar weg en begon een diaspora over het Limos-terrein. Paviljoen A werd paviljoen D en toen weer paviljoen A om tenslotte in oktober 2005 de definitieve ruimtes in gebruik te nemen. En prachtige ruimtes zijn het: spiksplinternieuw, goede kasten, geluidsgeïsoleerd (box-in-box voor kenners), nieuw tapijt, genoeg stroompunten en een aardige backline. En toch... In de waan van de 21ste eeuw heeft het bestuur van PAN besloten dat roken en drinken in de oefenruimte verboden is. Mocht je een biertje willen drinken of een saffie roken, dan moet je twee trappen op om in een soort ziekenhuiswachtkamer je consumptie te nuttigen. Kijk, dat je je nieuwe onderkomen schoon wilt houden is begrijpelijk (nieuwe auto's worden in het begin ook wekelijks gewassen), maar dit soort maatregelen kan alleen bedacht worden door mensen die de praktijk van een band niet kennen. Het is net zoiets als zeggen: je mag hier repeteren als je maar geen herrie maakt. In alle eerlijkheid: roken verbieden in de oefenruimtes vind ik een goed idee. Ieder die de afgelopen maanden in de PAN-oefenruimtes heeft gerepeteerd, heeft een spontane luchtwegaandoening gekregen van de gore slechte lucht aldaar. En de verslaafde sigaretroker kan ook best een uurtje of anderhalf zonder. Maar het verbieden van drankjes is echt van de zotte. Zingen en drummen is topsport (in ieder geval wel in onze band) en de drummer en de zanger drinken tijdens het repeteren echt niet voor de gezelligheid maar omdat het nodig is. Onze zanger neemt tijdens een nummer zeker vier keer een slokje om de keel te smeren. Het lukt hem echt niet om middenin een nummer twee trappen op te rennen om een slokje bier te nemen en weer naar beneden te sprinten... net op tijd voor het refrein. En onze drummer kan zichzelf echt niet elke keer achter de kit vandaan takelen als hij een slok nodig heeft. Er zou bar weinig zuivere speeltijd overblijven en onze voorspoedige carrière zou al snel doodlopen. Het verbieden van drank (water of wat dan ook) is een bureaucratische maatregel, die alleen door niet-muzikanten bedacht kan worden. Het staat mijlenver van de praktijk. Ik hoop dan ook dat de stichting PAN gauw wijzer wordt. Mijn hoop is gevestigd op de beheerders. Zij moeten toch weten, dat deze maatregel onhandig, onverstandig en nauwelijks te handhaven is. Op deze manier wordt rock-'n-roll in Nijmegen door PAN langzaam de nek omgedraaid. Kijk, zo wordt het natuurlijk nooit wat met Nijmegen Rockcity! Foto: Ilse Lambert