Kristin Hersh komt uit de Boston-scene. Deze scene brak al heel vroeg door, nog voor bijvoorbeeld de Seattle-scene. Samen met de Pixies en de Lemonheads brachten ze een typische Boston-sound. "We deden het zelf. Organiseerden festivals in warehouses waar vijf bands speelden, geen headliner, concurrentie of competitie. Gewoon allemaal goede muziek. Ze draaiden onze muziek op de radio, we kregen media aandacht; iets wat nu niet meer gemakkelijk is."
"Tegenwoordig is alles hetzelfde. Alle radiozenders draaien dezelfde muziek, de steden zien er hetzelfde uit. Lokale platenzaken bestaan nauwelijks meer. Je ziet overal diezelfde dikke Virgin Megastore. Ook de lokale muziek lijkt overal hetzelfde. Tegenwoordig zijn het de kleine labels die een gezicht tonen. Dat heeft nauwelijks iets met regio te maken. Ik ga niet ronddansen in kleren die mijn muziek beter maken. Voor de mensen die daar ook geen zin in hebben is het niet meer zo gemakkelijk te overleven."
"Het spel is veranderd, groot worden en blijven is anders dan vroeger. Het gat tussen underground en commercieel is veel groter geworden. Mensen zien bijna alleen nog maar commerciële producties en weten vaak helemaal niet dat er ook iets anders is. Dat is al een tijdje zo. De grote broers die vroeger goede muziek aan hun broertjes doorgaven weten nu zelf niet eens meer beter dan de commerciële sterren."
Ook al bestaat de lokale scene niet meer zoals die er vroeger was, 3VOOR12 deed een lokale-luistertest met Kristin Hersh. Wat kan ze vertellen over de door ons uitgezochte muziek? 1 Roosbeef, winnaar van het Singer-songwriterfestival en net als Kristin Hersh al op zeer jonge leeftijd hard aan de weg aan het timmeren. "Klinkt goed hé, mooie sound, mooi liedje. Maar waarom zingt ze in het Engels? Doen ze dat hier allemaal? Heb je niet iets Nederlands bij je?"
2 Gelukkig hadden we een cd van onze lokale Nederlandstalige helden Zwerfhond bij ons. We laten haar kiezen tussen een vrolijk of een droevig liedje. Het wordt zowaar iets vrolijks. "Doet me direct denken aan Meat Puppets! Dit is zeker vrolijk, zeg. Maken deze mensen ook niet-vrolijke muziek? Klinkt in ieder geval een stuk lokaler door de taal. Klinkt ook heel grappig trouwens, dat Nederlands."
3 Bettie Serveert, voortgekomen uit de Arnhemse band De Artsen, platen uitgebracht op het Nijmeegse Brinkman-label en hun muziek, net als Kristin Hersh, grootschalig gedistribueerd via 4AD Records. "Die ken ik wel. Daarmee hebben we met Throwing Muses getourd in Amerika. Goede muziek. Komen die hier vandaan? Hier is volgens mij echt niets Nederlands aan. Klinkt Amerikaans, vind je niet?" 4 Gitbox!, melancholische popmuziek uit Nijmegen, ook getekend bij Brinkman. "Hetzelfde hè? Niets Nederlands aan, volgens mij. Wel echt een mooi atmosferisch geluid."
Blijft de vraag waarom Kristin Hersh eigenlijk denkt in een vorig leven in Nijmegen te hebben gewoond? Ze was op toer met de Pixies en liep voor het optreden door Nijmegen. Opeens wist ze dat ze deze plaats eerder had gezien, in een droom of zo. Om dat te bewijzen voorspelde ze wat er aan de andere kant van de muur zou zijn. Toen dat uitkwam, was het bewijs geleverd: in een vorig leven was ze een Nijmeegse. Zouden Roosbeef, Zwerfhond, Gitbox! en Bettie Serveert daarom zo folkie klinken? Foto's: Martijn Koster