Pasen. Waarom ook al weer? Dan vieren we de wederopstanding van Jezus Christus, toch? Tegenwoordig wordt het eerder gevierd als de heropleving van de economie. Op Tweede Paasdag rukken hele volksstammen op naar de meubelboulevards en showrooms. Maar in één klein stadje in het oosten van Nederland zit de kerk nog vol! Jawel, mindergelovigen, het kerkje op de hoek van de Jacob Canisstraat zat maandag 'mudjevol'.
Onder leiding van de Nijmeegse hogepriesteres van de jazz, Fay Claassen, werd voor het tweede jaar de Jazztafette 'East of Eastern' ingezegend. Vervolgens kon men op pelgrimstocht langs vrijwel alle cafés van Nijmegen Oost, waar 28 verschillende jazzensembles te zien waren. En daar was het niet minder druk. Om een plaatsje in de buurt van de band te vinden was vaak meer geduw en getrek nodig dan voor het veiligstellen van je favoriete bankje bij Ikea.
Uiteindelijk kochten 2200 bezoekers een kaartje en waren er inclusief vip's, artiesten, vrijwilligers en kinderen meer dan 3000 man op pad in Nijmegen Oost. "Jes!" roept een jochie op de Daalseweg. "Jazz", zegt vader. "Jes, jes, jes!" roept het jongetje. "Jes, jazz is cool, hè papa?" In Nijmegen Oost is jazz niet moeilijk, maar juist het ideale uitstapje voor het hele gezin. In de cafés was het behoorlijk dringen tussen alle kinderen, buurtbewoners, studenten, opa's en oma's.
De gezelligheid overheerste de muziek en de kleine geluidsinstallaties konden niet altijd op tegen het vrolijke rumoer. "Heerlijk zo vastgeplakt tegen het raam! Dat is de echte jazzsfeer!" meldde de PR-man van het festival. Dat het niet allemaal echt jazz was hinderde dan ook niet. In het Haantje stond het stevig stompende Nijmeegse bluesduo The Trashures. "Normaal spelen we blues, maar vandaag spelen we jazz" deelden ze mee. "En het volgende nummer is van de Free. Free jazz dus!"
Een enkele muzikant greep de gelegenheid aan om het publiek wat kennis over de muzikale praktijk bij te brengen. Gitarist Richard Doodkorte wilde wel even vertellen waar dat pedaaltje nou eigenlijk voor diende. "Als ik hier op trap, herhaalt dat doosje wat ik eerder speelde, en dan kan ik dus met mezelf spelen." Het klinkt allemaal een stuk spannender dan het was want niemand kon echt horen wat er nu uit het 'doosje' kwam.
Het niveau was niet overal even hoog, maar er was hier en daar ook nog écht wat te genieten. Zo speelde 's middags Michiel Borstlap in homebase van de jazz in Nijmegen, The Shuffle. Bij niemand klinkt de piano zo kinky als bij deze lange cowboy met zijn slangenleren boots. En in de avond deed het Paul van Kemenade Quintet met the South African Connection dit podium aan. Jaren geleden ontmoetten deze muzikanten elkaar in Zuid-Afrika en sindsien spelen ze geregeld in Nederland. Jazz is voortgekomen uit de innige omhelzing van verschillende muzikale culturen.
De muzikale kracht van echte bastaardmuziek is bij Paul van Kemenade en Co. zeker te horen. De compositorische bijdragen van de verschillende bandleden sloten heerlijk op elkaar aan. Was het niet zo dringen, dan hadden we zeker staan swingen. Ondanks de fantastische opkomst is de organisatie nog niet uit de kosten. "Ik vind eigenlijk dat we de muzikanten niet hebben kunnen betalen wat ze waard zijn", aldus programmeur en bassist Wiro Mahieu.
Het festival ontving nog geen kwart van de aangevraagde subsidie. "Dat is erg betreurenswaardig, zeker als je bedenkt dat we met zoveel bezoekers een van de grotere festivals in Nijmegen zijn." Dit festival voor de hele familie is dan ook het meest geslaagde project om de jazz in Nijmegen te reanimeren. Maar voor een echte wederopstanding zal meer nodig zijn. Ja kids, jazz is cool! Of zoals Mahieu het zegt: "Say Jes to Jazz!" Foto's: Marieke Wijnen