Lea Kliphuis, winnares van de Music Awards Gelderland 2004, opende het Singer-songwriterfestival Arnhem in de Khaima Loungetent. Waar haar dat tijdens de MAG niet lukte, wist zij de weinige bezoekers aan het begin van de dag wel te overtuigen van haar kwaliteiten op gitaar en zang. Haar krachtige stem heeft op momenten wel iets van Natalie Merchant, voormalig zangeres van 10.000 Maniacs. Gezeten op, naar eigen zeggen, 'de schuinste helling van Sonsbeek' speelde zij haar eigen, soms wat voorspelbare liedjes. Haar teksten gaan over de liefde en daarmee houdt zij de singer-songwriterstraditie in ere. Daarnaast speelde zij twee covers, waaronder Green Day’s 'Time of Your Life'. Jammer genoeg is de uitvoering van deze cover flets; ze zou haar eigen arrangement aan het nummer moeten geven. Een andere vrouwelijke Gelderse singer-songwriter, Marielle Woltring, won tijdens de MAG de publieksprijs voor haar tomeloze inzet op piano. Zij maakt deze middag opnieuw indruk. Ondanks de wesp die haar in de eerste liedjes dwars zit. Dwars is ook haar muziek. Natuurlijk hoor je invloeden van Tori Amos, An Pierlé en Björk, maar gelukkig is haar muziek geen regelrechte kopie. Ze komt zelfverzekerd over en heeft humor, gezien haar T-shirt met de opdruk ‘Jezus bedankt’. Haar teksten gaan over de liefde, maar ze interesseert zich ook voor de (verharding van de) maatschappij. Een van haar songs gaat over de terugkeer van extreemrechts in Duitsland een aantal jaren geleden. Naast haar expressieve songs speelt ze een aantal nieuwe composities die meer klassiek aan doen. Het nummer 'Ride' schreef zij voor een theatervoorstelling van De Bloeiende Maagden. Toch ligt de grote kracht van haar songs in het confronterende en onverwachte. Aan haar ritmiek valt soms geen touw vast te knopen, maar toch weet ze het publiek telkens te trakteren op mooie melodieën en pakkende hooks. De toegankelijkere songs overtuigen niet altijd, maar doet de afwisseling in haar set veel goed. Nu nog een plaat opnemen met harp en viool en Gelderland heeft er een (inter)nationale topper bij. Zowel Lea Kliphuis als Marielle Woltring speelden voor een handjevol mensen in Park Sonsbeek. In de loop van de middag leek het 'dagje-uit-publiek' het Singer-songwriterfestival ook ontdekt te hebben en werd het voller rond de Witte Villa. Lea Kliphuis had last van hinderlijk gepraat van buiten de tent. Wellicht verdient het aanbeveling volgend jaar het restaurant verder uit de buurt van de tenten te zetten. Norma Jean had geen last van pratende mensen. Zij maakte geen intieme liedjes, maar speelde een ruige set op haar akoestisch gitaar. Hierdoor kwam ze luid en duidelijk door, ondanks de soms nalatige techniek. Norma komt uit Amsterdam en dat is in dit geval geen aanbeveling; zij verbleekt bij de Gelderse muzikanten op het Singer-songwriterfestival. Norma Jean blijkt niet alleen een rockband te zijn, maar ook het soloproject van hun zangeres. Solo blijft er echter weinig van over. Haar riffs en akkoordenwisselingen op de akoestische gitaar klinken ongeïnspireerd. Ze kan wel zingen, maar haar stem is niet mooi en te weinig doorleefd. De organisatie had zich beter af moeten vragen of Norma Jean solo wel interessant zou zijn. Een bitter smaakje blijft over… Foto's: Kropot.nl en Johan Slaghuis