De vinylofielen: Theo van der Veer

“Ik ontdek liever nieuwe muziek, dan dat ik terugval op oud materiaal”

Tekst: Marije Heida ,

Het proces van een lp beluisteren kan een ritueel zijn, het verzamelen van zeldzame parels een obsessie of in bakken vol tweedehands vinyl zoeken een hobby. In de wekelijkse rubriek ‘De vinylofielen van Friesland’ gaat 3voor12/Friesland op zoek naar mooie verhalen over lp’s, platenhoezen, dat ene bijzondere album en meer. Marije Heida spreekt met 3VOOR12/Friesland hoofdredacteur Theo van der Veer over zijn platencollectie en de zoektocht naar nieuwe muziek.

Ondanks dat Theo en ik elkaar zeer intensief spreken in het kader van 3VOOR12/Friesland, leek het er maar niet van te komen om de platenkast van de hoofdredacteur eens te onderzoeken. Een zomer lang festivals, een nieuw muzikaal centrum in aanbouw en heel veel leuke ideeën stonden een vinylofielen gesprek in de weg. Het bloed kruipt gelukkig waar het niet gaan kan, want beide waren we erg gebrand op een avond praten over Theo's muzikale voorkeuren en plaatjes luisteren.
 
Na een betrekkelijk korte periode als concertverslaggever is Theo sinds januari 2015 - samen met Bente Hout - verantwoordelijk voor het reilen en zeilen binnen 3VOOR12/Friesland. Het verhaal waar het allemaal mee begint voor Theo bij dit platform is toevalligerwijs gelinkt aan een album van The Black Atlantic. Tijdens ons gesprek rommelt Theo tussen een stapel platen en trekt daar het desbetreffende album uit. “The Black Atlantic is een band die ik een warm hart toedraag. Ik las op een gegeven moment op internet dat zanger Geert van der Velde huiskamers zocht om concerten te geven. Dat leek mij wel leuk en ik heb hem een bericht gestuurd, en kreeg vrij snel een positief bericht terug. Ik heb een bericht gestuurd naar 3VOOR12/Friesland met de vraag of ze daar aandacht aan zouden willen besteden. Eén van de fotografen had daar wel oren naar, en ik heb vervolgens voorgesteld een verslag te schrijven over het optreden. Toenmalig hoofdredacteur Niels Lahuis stelde voor dat als het artikel in de smaak zou vallen, ik wellicht meer voor 3VOOR12/Friesland zou kunnen betekenen”, vertelt Theo.
 

Tijdens het één voor één door de handen laten gaan van de platen komen een drietal elementen duidelijk naar voren, namelijk: VPRO radioprogramma’s, werken voor het lokale radiostation en de band R.E.M. De tijdsperiode waar dit allemaal plaats vindt is in en rondom de jaren negentig. Het verhaal begint bij het album Freedom van Neil Young dat hij tijdens het vertellen op de platenspeler legt: “Dit album van Neil Young is denk ik mijn eerste plaat die ik gekocht heb. Ik was nog mijn muzieksmaak aan het ontwikkelen en ik hing wel een beetje naar wat de VPRO in die tijd draaide. In het programma De Moordlijst werd altijd een top twintig samengesteld door critici en op een gegeven moment stond Neil Young op nummer één met dat album. Ik weet nog wel dat ik dat heel leuk vond, dat ik zo op die manier bevestigd werd in mijn muzieksmaak. Van daaruit ben ik wat meer de obscure hoek in gezogen.”

“De VPRO zond in die tijd altijd op woensdagmiddag uit op Hilversum 3 (nu NPO 3FM). In de ochtend was het de EO, en bij veel bedrijven - waaronder dat van mijn vader waar ik ook werkte - ging de knop dan om naar bijvoorbeeld Radio Veronica, op Hilversum 2. Ik nam dan vaak zelf een radiootje mee en hoopte dat ik een klus kreeg die ik alleen kon doen, zodat ik lekker radio kon luisteren. De VPRO draaiden als eersten bijvoorbeeld Rage Against the Machine en Nirvana. The Pixies is ook echt een band die veel gedraaid werd op VPRO radio en dat is ook echt een band voor mij. Ik heb ze ontdekt bij de derde plaat die ze uitbrachten. Ze hebben onlangs nog een tour gedaan. Ik heb op het punt gestaan naar Amsterdam te gaan, maar er kwam wat tussen. Vroeger zou ik daar wel wakker van hebben gelegen, maar zo’n reünie vind ik toch ook niet zo heel charmant”, geeft hij aan.  

Zelf is Theo ook niet vies van een plaatje draaien op de radio. Zo’n vier jaar lang zit hij samen met een vriend elke zaterdagavond tussen acht en negen uur aan de knoppen en microfoon bij de lokale omroep van Gaasterland. Tijdens het programma De Bunker kan hij zijn ei helemaal kwijt wat betreft het aan de man brengen van zijn favoriete muziek. Theo vertelt: “Ik heb gewoon gevraagd toentertijd of ik een programma mocht maken en dat kon. Het was veel ouwehoeren en vooral ook veel plaatjes draaien. Allemaal muziek die ik te gek vond. Dus eerst plaatjes draaien en daarna op stap. Mooie tijd was dat!” Ondertussen vindt hij de soundtrack van Turks Fruit. Hij moet lachen en zegt: ”Ach ja, dit hadden we er dan af en toe ook tussen zitten. Soms wou je wel even wat shockerends doen. En daar komt dan zo’n plaat van Turks Fruit vandaan, haha.” 

Tijdens het uurtje sneupen in de albums stapelen de albums van R.E.M. zich op naast mij. Het begint met een EP waar vijf nummers op staan. “Volgens mij heb ik die gekocht bij de platenzaak Sound and Vision en is denk ik wel een zeldzaam ding. In die tijd zat ik in Leeuwarden op school en dan ging ik daar regelmatig heen. Zij verkochten de muziek die ze bij de VPRO dus ook veel draaiden. In mijn herinnering was het allemaal heel donker altijd in de winkel, en vond je er de meest obscure dingen.” Ondertussen houdt hij nog een aantal albums van R.E.M. omhoog. “Ze waren niet middle of the road. Ze hadden een hele bijzondere stijl, het was toen een hele frisse gitaarband. Dit album - Document - vind ik wel heel goed”, zegt Theo terwijl hij naar de hoes kijkt. Ondertussen wordt Neil Young verwisseld voor een R.E.M. album en Theo mijmert verder: “Ik word wel weer heel blij van als ik dit hoor. Voor mij kwam echter wel het kantelpunt rond het album Out of Time. Toen begon iedereen het leuk te vinden, en ging Micheal Stipe wat gekke dingen doen. Iedereen liep er mee weg, en eigenlijk vond ik dat weer niet zo leuk. Aan de ene kant wou ik de band ‘voor mezelf’ houden, maar aan de andere kant vond ik ook dat de hele wereld het moest horen. Hoewel R.E.M. ook uit elkaar is volg ik ze ook niet echt meer. Ik vind het wel erg leuk om hun invloed terug te horen in hedendaagse muziek. Zo hoor ik in het werk van Real Estate duidelijk die invloed. Ik hoor de gitaarlijntjes terug van de eerste platen van R.E.M.

Uit het verhaal blijkt dat Theo bijna onuitputtelijk doorzoekt naar nieuwe muziek. Uiteraard in zijn rol als hoofdredacteur, maar vooral als muziekliefhebber. “Ik ontdek liever nieuwe muziek, liefst lekker obscuur, dan dat ik terugval op oud materiaal”, zegt hij tot slot.
 

Album: Document (No. 5)
Band/Artiest: R.E.M.
Label: I.R.S. Records
Uitgebracht: 1987