Het zal lang geleden zijn dat de heren van Claw Boys Claw nog eens als headliner op een festival geprogrammeerd stonden. Niet omdat de band deze status niet waar kan maken, maar omdat de waan van de (hedendaags festival) dag vraagt om grootse headliners, met grote gebaren én hits. Dat de band op Greidhoek’ Festival wel bovenaan op de poster staat zegt iets over de eigenwijsheid van het festival.

Voor de zesde keer alweer vindt het Greidhoek’ Festival plaats op het zwembadterrein van Wommels. Voor elke editie kiest de organisatie één thema en dit jaar is dat Make Love Not Wâl, geïnspireerd op het ridicule idee van de huidige president van de Verenigde Staten om een muur te plaatsen tussen zijn land en het naastgelegen Mexico. Hoe eenvoudig was het dan geweest voor de organisatie om een Pink Floyd coverband te programmeren en deze The Wall integraal te laten uitvoeren? Maar op Greidhoek kiest men niet voor de eenvoudige weg, het moet altijd anders, wars van trends of voor de hand liggende oplossingen.

Een beetje eigenwijs dus, die organisatie van Griedhoek’ Festival. Dit is ook terug te zien in het programma. Echte publiekstrekkers kent het festival niet, muziek voor de liefhebbers des te meer. Lekker programmeren wat je zelf leuk vindt, dat is het devies. In de (te) vroege avond staan interessante (Friese) acts Zea, Douwe Dijkstra en de Sneue Vertoning en Ciel geprogrammeerd. Die laatste band vervangt KPvF winnaar Katie Koss, die op het laatste moment verstek heeft moet laten gaan. Drie acts waarvan menigeen in Wommels nog niet eerder heeft gehoord, en dat hoort volgens de organisatie ook bij de filosofie van dit festival: de mensen uit het dorp bekend laten maken met nieuwe muziek.

Ciel

Claw Boys Claw

Zo maakt het dorp kennis met Jerry Hormone’s Ego Trip, Nederlandstalige beatmuziek uit Rotterdam. Naast enkele aanstekelijke singles ontleent de band haar roem aan een verbluffend live performance: met als stralend middelpunt de frontman en rasentertainer Jerry Hormone. geflankeerd door een uitstekende band. Datzelfde kan gezegd worden van Paceshifters. Het Overijsselse trio heeft in zeer korte tijd al heel wat zalen in Nederland platgespeeld en ook Greidhoek moet eraan geloven.

Jarenlang heeft de organisatie geprobeerd Claw Boys Claw naar hun festival te halen, tot voor kort zonder succes, maar dit jaar mag de naam van het Amsterdamse kwartet eindelijk op de poster worden gezet. Peter te Bos cs. komen naar Wommels en zijn hiermee de meest in het oog springende band op die line-up. Een nieuwe plaat is onderweg en de band laat dan ook niet na om op Greidhoek enkele nieuwe nummers ten gehore te brengen; nummers als Danger en Sack of the Mountain klinken ouderwets goed en vertrouwd tussen het oudere werk van de band. Opvallend genoeg laat Te Bos en zijn mannen de ‘hits’ achterwege. Het lijkt niemand te deren, want Claw Boys Claw weet het publiek in de Walhalla behoorlijk in vervoering te brengen. Met de toegift, Superkid, komt een rauwe rockshow tot een einde. Claw Boys Claw bewijst na een carrière van ruim vierendertig jaar nog steeds tot de eredivisie van de Nederlandse gitaarrock te behoren.

Jerry Hormone Ego Trip

Voor wie dan nog energie over heeft, kan de oversteek over het modderige terrein maken, door de grote gele muur die opgetrokken is op het festivalterrein, naar de Walmart. Daar zet Mark Foggo met zijn aanstekelijke ska de tent nog even vakkundig op z’n spreekwoordelijke kop. Maar wanneer de zaterdagavond alweer ruimschoots in de zondagochtend is veranderd zit de zesde, wederom succesvolle, editie van het Greidhoek’ Festival er toch op.