#BFF18: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslân #BFF18: Dagverslag Befrijdingsfestival Fryslân

Breed grijnzend staat Lowland Kid klaar om de  vrijheid te vieren. De vierkoppige formatie heeft Friese/Groningse roots en maakt sinds 2015 zomerse indierock. Het warme stemgeluid van zanger Anton Huizenga valt aangenaam samen met de hippe gitaarriffs en de levendige melodieën van zijn band. Zijn stemgeluid bevat eigenschappen die te vergelijken zijn met Kensington, maar de band is verder alles behalve een kopie. Er hangt een fijne sfeer rond het podium die wordt versterkt wanneer er een cover van Blur wordt ingezet. Een uitermate goede keuze, want het nummer Ghost Ship past perfect in de rest van de setlist. Wanneer de single India voorbij komt, is er hier en daar herkenning te zien op de gezichten in het publiek. De groep zet een prima set neer, waarmee ze bewijzen dat we ze zeker in de gaten moeten gaan houden. (HW)

De band die het Sena Talent Stage mag openen is Hollow Man. De vijf jongens uit Groningen hebben onlangs in de finale gestaan van Pop Talent Award. Hun optreden heeft veel variatie; van lekkere rocksongs met grunts tot rustige liefdesliedjes. Ook akoestische en elektrische gitaar wisselen elkaar af, wat het optreden steeds een compleet andere sfeer geeft. Hoogtepunt is single Four Years waar we op Befrijdingsfestival een glimp van mogen opvangen. (NF)

Afkomstig uit Twente is The Grand East één van de publiekstrekkers die we vandaag kunnen aanschouwen. Groovy blues rock bewijst muziek te zijn voor iedereen, want er is niet veel ruimte meer vrij rondom het podium. Zelfs wanneer je denkt dat het niet warmer kan, laat de vijfkoppige groep zien dat, de temperatuur verhogen, precies is wat ze komen doen. De setting is dan ook perfect; aan het water, in de volle zon, met een ijskoud biertje in de hand terwijl de 'rock 'n soul' op de achtergrond te horen is. Bezwete koppen zijn te zien tussen het dansende publiek al voor dat het tweede nummer is afgelopen. De ervaren bluesrockers kleuren netjes binnen de lijntjes, terwijl frontman Arthur Akkermans er gecontroleerde uitschieters tussen gooit. Het is een dampende show waar invloeden van The Doors en Tom Waits overduidelijk in naar voren komen, waarbij de nummers stuk voor stuk in elkaar overlopen. Zo blijkt maar weer eens hoe belangrijk de volgorde van een setlist is. De show wordt mede daardoor uitstekend ontvangen. (HW)

Katie Koss heeft iets te vieren. Natuurlijk vieren zij de vrijheid, maar daarnaast zullen zij in het najaar meereizen met Popronde. Het vijftal staat onder leiding van zangeres Katja Poltavets en brengt ons zwoele popliedjes. De kenmerkende stem van Poltavets is overduidelijk het aspect dat de jonge band van de rest onderscheidt. Consistente melodielijnen creëren zomerse luisterliedjes, waar goed doordachte hooks de nummers de diepte in brengen. De rustige uitstraling van de vijf muzikanten zorgt ervoor dat de focus puur op de muziek ligt. Dat Katie Koss gekozen is voor Popronde, is geen verrassing. Pure teksten en zweverige instrumenten geeft de band een van de meest uiteenlopende publiekssamenstellingen van de dag. Katie Koss bewijst; less is more. (HW)

De jonge band The Crooked is veelbelovend. In juli mag de band op uitwisseling met zeven andere Europese artiesten om samen workshops te volgen, nummers te schrijven en op te treden. Daarnaast won The Crooked de Slag om Sneek en mag het op Dicky Woodstock spelen. De Friese alternatieve band is aardig op weg om een grote te worden en dat hoor je ook terug tijdens het optreden op het Befrijdingsfestival. Het D’Drive Stage is voor hen te klein. Vanaf aanvang wordt het gaspedaal volledig ingetrapt en de bandleden laten die niet meer los. De groep beukt door tot het einde en lijkt goed te weten waar ze naar toe willen. Echter, doordat de uitrstraling neigt naar rock, maar de popinvloeden te veel aanwezig zijn, komt de feeling van de band toch niet zo goed over. Omdat de bandleden goed op elkaar zijn afgestemd en ze met veel spelplezier en lef spelen, zet The Crooked hoe dan ook een goede performance neer. (JK)

Op het Noardewyn podium zijn de vier mannen van Claw Boys Claw te horen. De start is helaas niet vlekkeloos. Ondanks de soundcheck, laat de techniek de band even in de steek. Eenmaal begonnen, oogt de band wat stijfjes en wordt slechts de helft van het podium gebruikt. In het publiek bevinden zich voornamelijk veertigplussers, die gaandeweg samen met de band steeds losser worden. Tegen het einde van de set voegt zanger Peter te Bos zich in de menigte en veroorzaakt een chaos in van rondspringende mensen en opspattende modder. (NF)

De Friese band Baldrs Draumar staat al sinds 2009 op verschillende podia in binnen- en buitenland. De band richt zich op de Friese taal wortels en bouwde daar een folkmetalband omheen die een eigen beleving heeft. Bij de liefhebbers van is meteen duidelijk wat voor sfeer er hangt, maar voor buitenstaanders is het even wennen. De metalachtige stem gecombineerd met een accordeon, Scandinavisch slagwerk en gitaren maken het optreden tot een uniek geheel. De band zorgt met hun bijzondere klanken ervoor dat de aandacht bij het podium blijft. Door hun unieke performance wordt het muzikale kunnen van de band wel wat onderbelicht.

Voor de oplettende muziekliefhebber in Leeuwarden en omstreken is de naam Psychotic Lumberjacks al lang bekend. Dat is dan ook hartstikke logisch, want waar zijn ze niet? Na het winnen van de 058 Music Battle en een succesvolle presentatie van het debuutalbum Solipsism in Neushoorn, zijn ze later deze maand te zien in de halve finale van de Kleine Prijs van Fryslân. Psychotic Lumberjacks maakt progressieve garagerock met een grimmig tintje. De circulerende melodieën van Candyland laat ons meteen zien met wie wij te maken hebben vanmiddag. De meesterlijke horrorklanken die Melvin Bemelmans uit zijn toetsen weet te krijgen brengt een sterke balans met de keiharde drums van Chris Wassenaar. Favoriet blijkt Heroin Heroine te zijn. De keiharde rock met een vleugje doorschemerende blues houdt zelfs een aantal verdwaalde voorbijgangers staande. Het viertal blijft zichzelf keer op keer overtreffen met een idiote dosis fantasie. Niets hieraan verveelt. (HW)

Strawelte is niet van het podium af te slaan. De band op leeftijd is jaren geleden al gestopt, maar komt af en toe weer samen. Zo ook nu op het Befrijdingsfestival. Op het Noardewyn podium dat dit jaar is omgebouwd tot Waldrock terrein mogen de punkrockers laten horen wat zij nog in huis hebben. En dat is nogal wat! Al ruim voor het optreden praat het publiek in de wandelgangen over Strawelte en wanneer het dan eindelijk zover is, begint het optreden meteen met chaos. Strawelte zorgt ervoor dat de chaos tot het einde van de set blijft gehandhaafd met hun harde gitaren en herkenbare Friese teksten. De punk slaat je keihard in je gezicht. Een beginnende punkrockband kan zeker wat leren van wat Strawelte neerzet in Leeuwarden. Strawelte laat zien waar het om gaat: genieten van begin tot eind. Dat doen ze samen met het publiek. (JK)

Het veld voor de Sena Talent Stage staat vol wanneer Rollàn begint te rappen. Omdat hij drietalig is opgevoed, zijn de songs die hij zingt ook in drie verschillende talen geschreven: in het Nederlands, het Engels en in het Frans. Hij heeft zijn eigen studio, waar hij zijn eigen songs opneemt en mixt, hetgeen best uniek is voor een uitvoerende artiest. Ondanks dat hij een kwartier later begint dan gepland, is het feest niet minder groot. Het jonge publiek is even fanatiek als de muzikanten op het podium dat zelfs te klein was voor een optreden van dit formaat. Hoewel de zon tijdens het optreden van Rollàn al is onder gegaan, laat de band haar gewoon weer schijnen met hun sfeervolle muziek. (NF)