Ergens op de route krijg je een programma in je handen gedrukt. Wanneer je de hippe shirts en sneakers in de recent geopende Klup De Dag voorbij bent, blijkt er achterin de steriele winkel nog een extra ruimte te zijn. Ruwe bakstenen muren ondersteunen hier grofhouten steunbalken. Fijne psychedelische poprock van A.M. Sam galmt je tegemoet. Toegegeven, de zang is slecht verstaanbaar en de ruimte is geen opnamestudio. Voor het presenteren van nieuw talent bereikt de locatie echter zijn doel goed genoeg.
Zo aan het einde van de zomervakantie zou je zeggen dat het festivalseizoen is afgelopen. De Alpha’s en Mains zijn weer opgeborgen in een schuur. Aan het bureau denk je zuchtend terug aan alle acts die je hebt gezien en tel je de dagen af tot april, voor de volgende aftrap. Enorm deprimerend en volkomen onterecht. Als de mensen niet naar het festival kunnen, komt het festival maar naar de mensen, moeten Bas Broeder en Misha van den Oeweland, initiatiefnemers van Popronde, hebben gedacht. Dit reizende showcasefestival doet afgelopen vrijdag ons Leeuwarden aan en mag de stad een nieuwe generatie muzikanten ontvangen op heel veel diverse locaties.
Enkele honderden meters verderop is Café de Spoek gastheer van onder andere NEMSIS. Omringt door wiskeyflessen en afbeeldingen van helden als Hendrix, Cash en Waits, smijt de frontvrouw krachtig, maar beheerst grungepop de ruimte in. Je oren weten niet of ze je nou dankbaar zijn of niet.
Het voordeel van een evenement als de Popronde is dat je de hele avond kunt ‘zappen’ tussen verschillende acts. Doordat veel van de 39 acts elkaar overlappen, loopt publiek overal in en uit. Mocht je het fijn vinden om je te binden aan een genre, kun je ervoor kiezen om één of enkele specifieke locaties te bezoeken.
Wie herrie in zijn bakkes lekker vindt, zal dan erg goed gedijen bij bijvoorbeeld Get Jealous en Paracetamøl bij nummer 39 aan de Voorstreek of Bongloard in Rockcafé Mukkes. De eerst genoemde locatie leent zich perfect voor een ruimtelijke moshpit, waar de tweede meer van het zweterige, stouwende soort is. Wie echter een permanente pieptoon in zijn oorschelp wil voorkomen, mag zich verpozen in de oase die de kleine vintageshop REGVERDIG is. Het zoete gitaargepingel van Robin Kester kan je hier op adem doen komen. Ben je emotioneel aangelegd, mag er best een beetje gehuild worden om de mooie, lieflijke liedjes. De nieuwe plaat Empty Head klinkt wat meer ambient en gelaagder dan de eerdere ingetogen nummers van Kester. Toch blijft de blondine dicht bij zichzelf en voegt deze experimentele plaat vooral een extra dimensie toe aan een sfeervolle set.
Wat opvalt is hoe ontzettend toegankelijk de acts van de Popronde zijn. Wanneer je voorbij een etalage loopt, zie je hoe er aan de buitenkant jonge mensen een busje inladen en wordt er aan de binnenkant alweer enthousiast gespeeld. Veel muzikanten van de acts blijven tijdens de andere optredens hangen en zijn beschikbaar voor een praatje.
Ook op het podium wordt er met regelmaat contact gezocht met het publiek in de vorm van een anekdote. De Ronde heeft niet alleen een functie tot vergaren van naamsbekendheid of tourervaring; plezier is een hele grote speler. Dat de deelnemers dit zo duidelijk kenbaar maken, wekt een groot gevoel op van sympathie.
Kledingwinkels, cafés, poppodia of de bibliotheek. Op allerlei locaties verzamelen zich deze vrijdagavond mensen om muziek te luisteren. Het ene net wat beter tot zijn recht komend, dan het andere. Zo past de toegankelijke Nederlandstalige pop van WIES perfect in een café als ’t Anker en doet een singer-songwriter als Aidan & the Wild het met zijn gevoelige teksten goed in Dbieb. Stukken minder tot hun recht kwamen Suzy V en Baer Traa.
Je zou verwachten dat het met een ginger die zijn hele ziel geeft in een Ierse pub wel goed moet komen. Het blijkt echter het tegendeel te zijn. Deze twee ontzettend sterke acts worden zo ongeveer gedegradeerd tot veredelde achtergrondmuziek. Voor de liefhebber is het volume hoog genoeg om van te kunnen genieten, maar het moet gezegd worden dat de aanwezigen bij zowel Suzy V als Baer Traa veel meer aandacht aan de twee acts hadden mogen schenken, dan aan elkaar.
Wiens benen niet moe zijn van het lopen en wiens hoofd nog ruimte heeft voor meer prikkels, mag zich wagen aan de afterparty in Neushoorn. De hiphop-stage die zich bevond in Zalen Schaaf heeft zich verplaatst naar De Backstage, voor de dynamische blend van rap, reggae en rockelementen, die Destructive Penguins is. Wanneer de handjes in de lucht moeten om met zijn allen de tent af te breken, lukt het zowel ondergetekende als de rest van het publiek dit niet echt. Dat moet dan maar denkbeeldig. Het toch al wat stugge Leeuwarder publiek heeft niet gek veel energie meer over om terug te geven. Dit ligt geenszins aan de zevenkoppige formatie. Zowel de jongens uit Leiden als de dj-set van nieuw lokaal talent The Resurrection wringt de laatste fut uit de bezoekers als een natte handdoek.