Het is lente. Althans... In Friesland is het Friese Lente en dat betekent een week lang uitgebreide aandacht voor de popscene in de provincie. Ter gelegenheid van de Friese Lente maakt 3VOOR12/Friesland in samenwerking met Friesland Pop en vormgevers Cowboy Killers een magazine. In dit magazine wordt teruggekeken met artiesten en cultuurmakers op het jaar 2019. Gedurende de Friese Lenteweek gaan wij een aantal artikelen ook online publiceren. Hoofdredacteur Marije Heida gaat thee drinken met Esther de Jong en praten over haar gang van Academie voor Popcultuur, via talentenbegeleidingstrajecten naar een deal met Excelsior Recordings.
Met twee grote biologisch verantwoorde chai latte’s zitten singer-songwriter Esther de Jong (Dokkum, 1994) en ik tegenover elkaar aan een klein tafeltje in Bagels & Beans te Leeuwarden. Niet vaak ben ik door een singer-songwriter van mijn stuk te brengen, maar regelmatig vormt er een brok in mijn keel terwijl ze haar liedjes voordraagt. Die lach ik dan vaak weer weg als ze tussen de nummers door scherp en vilein reageert op wat er om haar heen gebeurt. Het lijkt wel alsof ze alles ziet en hoort. Ogenschijnlijk reageert ze dan uit onzekerheid, maar qua reactie is ze altijd messcherp. Het is een unieke combinatie van talent, breekbaarheid, onzeker zijn maar toch stevig in je schoenen staan waarmee ze haar wonderschone liedjes tot stand brengt.
Ik ben wel nieuwsgierig hoe je in die jaren toegewerkt hebt naar waar je nu staat. Onlangs kreeg je bijvoorbeeld nog de Friese Popprijs in je handen gedrukt. Ik moet dan wel weer lachen om je, hoor. Je wordt zo lekker ongemakkelijk en dan worden je ogen heel groot en ga je grappige dingen zeggen, haha.
“Ja joh, die Friese Popprijs. Die had ik echt niet verwacht en dan ineens gebeurt het wel. Ik merkte ook daarna hoeveel impact het op me had.”
Dat je onzeker bent komt vaak naar voren bij artikelen over of in gesprekken met jou. Ondertussen krijg je dus zo’n popprijs in je handen gedrukt en teken je begin 2019 een contract bij het vooraanstaande platenlabel Excelsior. Potdorie, joh…Heb je dan echt niet in de gaten hoe goed je bent?
“Ik zit er bij mezelf de hele tijd zo bovenop, dus ik kan niet echt objectief naar mijn product kijken. Ik heb altijd het gevoel dat mensen me al gauw te veel en heftig vinden en dat de meesten gewoon uit beleefdheid aardig tegen me doen. De dag na het winnen van de Friese Popprijs merkte ik toch dat het anders voelde. Ik voelde me wat lichter, ofzo…”
Maar dan zit het dus wel in je karakter dat je je door die onzekerheid niet uit het veld laat slaan. Ondertussen blijf je wel steeds op je eigen pad, lijkt het.
“Klopt, ik kan het ook niet anders denk ik. Ik was zestien en dus best jong toen ik een tussenjaar had. Het was de keuze maken op dat moment tussen de PABO of iets in de muziek. Ik dacht toen: ‘Als ik de muziek niet ga proberen, zal ik het mezelf nooit vergeven’. In het eerste jaar van de AvP durfde ik zelfs helemaal niet op te treden, maar ik wou het wel heel graag.”
Dus op een gegeven moment geef je jezelf dan een schop onder de kont en ga je het dus wel doen. Is het ook in die fase dat instanties als Friesland Pop en Popfabryk voor je in beeld komen?
“Ja, ik denk het wel. Ik deed mee aan de Friesland Pop singer-songwritercontest en die won ik. Dat was in 2014, volgens mij. Op een gegeven moment is die bal gaan rollen en ook al wou ik er af en toe graag even tussenuit stappen omdat ik dan onzeker was… Ja, dikke pech, want alles rolt al. Dat is dan voor mij ook wel fijn, want het zou heel dom zijn om dan ineens toch iets anders te gaan doen. Dus eigenlijk heb ik de keuze om te stoppen ook niet op zo’n moment.”
Je bent op een gegeven moment ook gevraagd om deel te nemen aan het talentontwikkelingstraject Freesonica. Dat is een traject van een jaar begeleiding door professionals uit het vakgebied. Was je niet bang dat je in zo’n project heel erg gemodelleerd zou worden door anderen? Moet je daarvoor niet juist heel erg stevig in je schoenen staan als je heel erg bij jezelf wilt blijven?
“Ik wist wat dat betreft wel goed waar ik heen wilde met mijn muziek. De mensen van Freesonica lieten het juist heel erg aan mijzelf over en hebben daar ook voor gepleit. Alleen doordat ik de hele tijd met zoveel mensen aan het praten was, ging ik best snel mee in de mening van een ander. Op dat moment voelde ik me daar heel zeker in maar later bedacht ik dan ineens: ‘Wil ik dit eigenlijk wel?’ Ik hecht erg aan plannen en als er dan iets wijzigt dan gaat mijn brein eerst op tilt, maar vervolgens bijt ik me juist weer vast in die wijziging. Als een coach dan wéér met iets anders kwam - alsof dat vorige idee nooit geopperd was - dan vond ik dat echt niet leuk. Maar dat is dus iets wat ik tijdens Freesonica wel heel goed heb geleerd. Die gang van zaken en dergelijke processen horen er gewoon bij.”
Na Freesonica ben je gevraagd deel te nemen aan Hit The North. Nóg meer leren en meters maken. Het gaat ook maar door, haha...
“Ja, klopt. Tijdens Hit The North is ook de bal bij Excelsior gaan rollen. Dat was overigens wel het spannendste tot nu toe, het is niet alleen een groot label maar ook hét label waar ik heel graag bij wilde zitten. Hit The North is een talentontwikkelingstraject met in totaal negen acts uit Friesland, Groningen en Drenthe.
Er zijn samenwerkingen met poppodia zoals Neushoorn en festivals als Into The Great Wide Open waar Excelsior achter zit. In het eerste weekend van Hit The North waren er showcases in Neushoorn waar ook iemand van Excelsior aanwezig was. Die heeft mij zien spelen en we zijn in gesprek geraakt. Het is gewoon heel fijn om te merken dat mensen iets in je zien en daarmee aan de slag willen gaan en je willen helpen. Ik snap in godsnaam niet wat ze daar aan hebben, maar het geeft wel vertrouwen. Het is best eng, maar is vaak net een extra zetje om de bal weer door te laten rollen en daar ben ik heel erg dankbaar voor."