#FL20 interview: Ciel #FL20 interview: Ciel

Nadat ze op haar achttiende het VWO in Groningen afrondde, besloot Michelle toelating te doen voor de gitaaropleiding op het Brighton Institute of Modern Music. Ze werd toegelaten en verhuisde voor een jaar naar de vrijzinnige kustplaats. “Gedurende mijn opleiding in Brighton ben ik een betere gitarist geworden, maar ik merkte al snel dat ik me graag meer op het creatieve aspect van muziek wilde richten.” 

Ze besloot zich in te schrijven voor een studie aan de Academie voor Popcultuur (AVP) in Leeuwarden en keerde terug naar Nederland. “Die opleiding leek veel meer in het teken te staan van creëren en de inhoud van kunst. Ik ontmoette er de juiste mensen en werd geprikkeld om eigen werk te schrijven.”

Op de AvP ervoer Michelle de vrijheid en ondersteuning om eigen projecten te kunnen uitvoeren. Vaak leek niets te gek. Zo fantaseerden we in ons tweede studiejaar, tijdens de pauze op het schoolplein, samen over een zonnige vakantie. Al grappend bedachten we een volgend schoolproject, waarbij we een maand naar het buitenland konden gaan voor studiepunten. Echter, wat begon als een grap, kreeg al snel serieuze vorm. “Niet veel later stapten we samen in het vliegtuig naar Edinburgh, om vanuit daar liftend terug naar Leeuwarden te reizen”, vertelt Michelle, over het schoolproject dat achteraf een hoogtepunt in onze studies vormt. “Onderweg schreven we nieuwe muziek, samen met lokale muzikanten uit verschillende steden.” 

Zo schreven we een nummer met de bandleden van de punkband PINS, die niet veel later doorbrak in Engeland. We namen een nummer op in Eve Studios in Manchester, bezochten The Great Escape in Brighton en sliepen in een boomhuttenkamp van een groep occupiers, onderweg naar een volgende bestemming. Eenmaal terug in Leeuwarden sleepten we met de nummers die we onderweg hadden geschreven een record aantal studiepunten binnen. “Het is bij uitstek het meest vermoeiende project dat ik ooit heb gedaan, maar ook het meest uitdagende”, lacht Michelle. “Het heeft mijn netwerk een ontzettende boost gegeven. In zo’n korte tijd met zoveel verschillende muzikanten samenwerken, heeft me daarnaast ook een veel betere songwriter gemaakt.”

Inmiddels noemt Michelle Brighton alweer bijna anderhalf jaar haar thuis. Ze heeft de stad nooit helemaal losgelaten. “De keuze om ooit weer terug te gaan naar Brighton zat al lang in mijn hoofd”, zegt ze. “Maar ik voelde me redelijk gebonden aan Nederland, vooral doordat het met Sväva zo goed ging.” Toen we in 2018 na ruim vijf jaar besloten om een punt achter Sväva te zetten, voelde dat voor Michelle als het uitgelezen moment om haar koffer in te pakken. “Brighton trekt me enorm aan. Er wonen heel veel gelijkgestemden en de muziekscene is booming. Er zijn zoveel podia in de stad, dat je elke dag van de week wel een toffe band kunt zien spelen.”

Nogal andere koek dan Leeuwarden, dus. “Maar ik vond ook altijd veel inspiratie in de rust en het Friese landschap, voor het creëren van nieuw werk. Friesland voelt als een goede en vertrouwde uitvalsbasis, waar je kunt experimenteren, samenwerken en uitproberen. De relatief lage huurprijzen in Leeuwarden geven je als artiest daarnaast meer vrijheid en tijd om dit te kunnen doen.” In Brighton vereist het hard werken om je een kleine woonruimte te kunnen veroorloven. “Daar tegenover staat wel dat je in een stad als Brighton dichter op het vuur zit van de internationale muziekscene. Het is gemakkelijker om mensen te ontmoeten die op internationale schaal bezig zijn met muziek. En binnen een uur sta je in het centrum van Londen.”