Woe Blind Birds, bestaande uit onze eigen columnist en drummer Jochem Knoef, Olaf Visser, Pablo Vidales, Abel de Grefte en Ties Wijnen komen na hun eerste single van juni vorig jaar nu met hun debuut EP. Bij dit album van de heren word je gevangen in een net van muzikaliteit en een soms duistere vorm van rust. Maar wanneer de gemiddeld vijf tot zes minuten durende nummers toch allemaal zijn afgelopen kan je het nog tientallen keren luisteren om echt te ontdekken wat er allemaal gebeurt tijdens de melodische soundscapes met een geheimzinnige rand.
Met deze tittelloze debuut EP, sluit Woe Blind Birds naar eigen zeggen het tijdperk van projecten af en stort zich met deze identiteit in een reeks live shows met als resultaat een bijzonder mooi vormgegeven vinyl en een vijftal nummers dat te beluisteren is aan de vooravond van de alweer naderende zomer.
©
RJ van Assen / 3VOOR12FRL
Dat deze plaat eindelijk het licht ziet is misschien een ietwat gek contrast met de duistere kant die de nummers hebben, maar dat er licht is, valt ook niet te ontkennen. Met The Hive als eerste single is de toon gezet en doet deze ook samen met de derde en meest recent uitgebrachte single in maart The Float niks ten onder aan de sfeer die we bij de formatie verwachten.
In de Liedwerkers podcast van Timo de Jong vertellen Jochem en Abel naast het afsluiten van het eerstgenoemde tijdperk ook over het ontstaan van de naam ‘Woe Blind Birds’. Daarin komt duidelijk uit naar voren dat de mannen één zekerheid hebben in het leven en deze dan ook graag vertalen naar de muziek, namelijk de zekerheid van het lijden. Het nummer Clouds is als tweede nummer een duidelijke ode aan dit vorige onderwerp maar laat door de openheid in de arrangementen ook hoop doorschemeren in alle duisternis. Dat het gaat om een beleving bij het luisteren van het album maakt ook dat de muziek kan fungeren als achtergrond tijdens een productieve middag maar dat het ook zeker verdiend om aangezet te worden in een ruimte waar je je comfortabel maakt en alle muzikaliteit tot je kan nemen.
Bedenkend wat er in de studio allemaal aan geluiden is opgenomen en welke materialen en instrumenten daarvoor uit de kast zijn getrokken maakt het nog interessanter om naar het geheel te luisteren. Wanneer je het vijftal de nummers live hoort produceren doet dit zeker niet onder aan de sfeer die het album naast het podium overbrengt. Zowel live als op de plaat weten ze hun verhaal te vertellen. Wel is het een verhaal waar je zelf invulling aan kan geven met wat de nummers bij jou naar boven halen.
Het nummer Cave Dweller, ook uitgebracht als single en het kortste nummer van de EP, is een combinatie van alles wat onder de grond gebeurt en neemt je mee de natuur in terwijl je tijdens het luisteren ook verrast wordt door elektronische geluiden en effecten. Zo trekken ze je nooit één kant op maar blijf je bij elk nummer een beetje zweven in de ruimte die gecreëerd wordt. Daarmee wordt het geheel afgesloten met Sinister wat suggereert naar een open einde met veel vocalen en ophelderende melodieën die je weer een beetje terug op aarde zetten.