Het kan tot mooie dingen leiden als een groep gelijkgestemde muzikanten elkaar vindt. Zo kwamen Chiel Schilder en Liza Bloem elkaar tegen in een werkgroep van de Academie voor Popcultuur (AvP), terwijl ze beiden op zoek waren naar een nieuwe band. Hij zocht als gitarist vooral naar een songwriter en zij wilde het geluid van haar act uitbreiden en zodoende ontstond Delore. Een aantal maanden later voegde bassist Jon Metz zich bij de band en sinds het eindoptreden van Liza voor de AvP worden ze bijgestaan door drummer Daan Noordhoek. Als een volledige viermansformatie zijn ze inmiddels klaar om de popscene te betreden, maar wel in hun eigen tempo. 3VOOR12/Friesland sprak hen over hun ervaringen tot zover en hun ambities voor de toekomst.
Geluid en experiment
We treffen drie van de vier leden van Delore aan het eind van hun repetitie in de AvP, het thuishonk van de band. Alle leden zitten hier op school of zijn hier in de afgelopen twee jaar afgestudeerd. Alleen de meest recente aanwinst van de band, Daan, kon er vandaag niet bij zijn. Als de andere drie muzikanten uitgeoefend zijn, verplaatsen we ons naar de plaatselijke kantine waar het gesprek al snel overgaat op de zoektocht naar spannende geluiden.
Chiel steekt van wal: “Onze nummers zijn momenteel vooral nog ruwe diamanten. Ik geloof heel erg in de kracht van die nummers, maar we zoeken nog wel naar de juiste sound om ze te polijsten. Er zijn best veel verschillende acts die we daarvoor als inspiratie gebruiken zoals Eefje de Visser, maar daarnaast zoeken we ook een meer ouderwetse sound op. We zijn als een meer akoestische band begonnen, maar dat was simpelweg omdat we geen keus hadden zonder drummer. Bij sommige nummers proberen we dat rustigere geluid nog wel vast te houden, maar het grootste gedeelte van onze nummers maken we momenteel elektrisch.
Delore in de oefenruimte van de AvP
Onze ambities liggen inmiddels dus meer richting de rock, hoewel we de balans tussen harder en zachter materiaal in onze set willen vasthouden. We experimenteren hier en daar met een aantal verschillende instrumenten, zoals een versterkte mandoline met een paar effecten, maar dit zijn meer incidentele uitstapjes. Uiteindelijk beperkt die experimentatie zich voornamelijk tot de geluiden waarmee we werken. Qua structuur blijft Delore een popgeoriënteerde band waarin het verhaal centraal staat."
“Voor mij gaat het inderdaad echt om verhalen vertellen”, vult Liza aan. "Maar ik vind het ook heel belangrijk dat we het traditionele singer-songwriter geluid doorbreken. Zo zijn we bijvoorbeeld op zoek gegaan naar verschillende drumpads en effectenbakjes die we kunnen gebruiken in onze nummers. Vandaag kwam Chiel spontaan met een mandoline aanzetten, wat ons weer een ander element gaf om mee te experimenteren. Dat moeten we wel aandurven. Anders worden de nummers heel normaal en dat probeer ik juist te vermijden. Zelf luister ik ook veel naar elektronische muziek, dus het lijkt mij tof om die invloeden nog meer in de muziek te verwerken. Zo hebben we het recentelijk bijvoorbeeld ook gehad over uitbreiden met een toetsenist om de nummers wat meer body te geven."
Overgang naar het Nederlands
Aanvankelijk speelde Delore Engelstalige nummers, maar inmiddels zijn ze volledig overgegaan op het Nederlands. Liza vertelt hoe deze omslag is ontstaan: “In het derde jaar had ik zelf een liedje geschreven in het Nederlands dat ik liet horen aan Chiel. Het was het eerste Nederlandstalige liedje dat ik had geschreven en in principe wilde ik het daarbij laten. Toen ik het nummer echter aan Chiel liet horen, was hij meteen heel enthousiast. Daarom ben ik verder gegaan met Nederlandstalige nummers schrijven en daarmee vielen eigenlijk een hoop puzzelstukjes in elkaar. De teksten werden een stuk poëtischer en ik kon veel uitgesprokener mijn verhalen vertellen.
Veel van mijn teksten gaan over tijd en liefde, maar ze komen altijd voort uit mijn persoonlijke beleving. Mijn gevoel goed kunnen vangen in teksten is daarom voor mij heel waardevol, en dat lukt nu een stuk beter. Vanaf dat moment heb ik dus nooit meer in het Engels geschreven. Ik ben het voorlopig niet meer van plan, maar ik wil het voor de toekomst ook niet volledig uitsluiten."
"Veel van mijn teksten gaan over tijd en liefde" - Liza
Proces en details
“Het vormgeven van een nieuw nummer gaat gaat vrij natuurlijk”, legt Jon uit. "Liza schrijft vaak als eerste een liedje dat bestaat uit een zanglaag en een gitaarlijntje of bijvoorbeeld een pianomelodie met een refrein. Daar gaat de rest van de band gewoon op los. Zo heeft iedereen uiteindelijk de vrijheid om zijn eigen partijen te maken."
Chiel: “Zodra we in de studio gaan zitten, kunnen we nog een stuk meer in detail treden en heel nauwgezet luisteren naar alle partijen om daar verbeteringen in aan te brengen. In eerste instantie werk je, zoals Jon zegt, inderdaad meer aan je eigen partij. Pas bij het opnemen ga je nog veel aandachtiger naar elkaars stukken luisteren om het eindresultaat zo vet mogelijk te laten klinken. Voorlopig hebben we in elk geval een solide basis. Misschien zoeken we daar gaandeweg nog een aantal elementen erbij, maar we hebben in elk geval relatief stressloos een goedlopende set gecreëerd. Voor mij voelt de band momenteel als een soort dieseltje dat rustig doorgaat."
De afstudeershow
Voor Liza voelt de druk echter wel anders. De andere twee aanwezige jongens zijn inmiddels afgestudeerd aan de AvP, maar zelf zit ze nog middenin dit proces. Liza: “Mijn afstudeeroptreden heb ik echt net achter de rug; dit speelden we in de Kloesewier, een oude basisschool in De Veenhoop. Die school is opgekocht en wordt momenteel verbouwd tot een accommodatie voor een groep jonge singles. Deze school fungeert niet alleen als een woonplaats, maar ook als een soort culturele vrijplaats waar bijvoorbeeld bandjes kunnen optreden. Wij zijn de eersten die daar hebben afgetrapt met live-muziek.
Voor mij was dit eigenlijk een hele logische keuze voor mijn eindshow. Het is een heel oud schoolgebouwtje dat bij het dorp hoort en juist de combinatie van de intieme sfeer met zo’n contrasterende locatie was voor mij interessant. Dit leverde uiteindelijk een hele knusse show op waar het publiek muisstil om me heen zat. Mijn visie op muziek is ook dat ik luisteraars tot rust wil laten komen of mee wil nemen in een verhaal met zo min mogelijk ruis. Ik wil zo veel mogelijk proberen contact maken met het publiek en ze mee laten varen met mijn verhalen. Ik had het idee dat dit bij deze show heel aardig lukte."
Structuur en regelmaat
Hoewel ze in haar muziek veel nadruk op rust en bezinning legt, wordt er al snel lachend gereageerd op de vraag of ze deze rust ook zelf gevonden heeft. Liza: “Nee, rust vinden lukt me nog niet echt. Momenteel ben ik vooral heel druk bezig met afstuderen en probeer ik het leven op mijn manier uit te vogelen. In die zin is er niet veel regelmaat in mijn leven. Ik heb wel zo’n app die Headspace heet, die gaat elke avond om 22.00 af met een melding om te mediteren. Ik ben dan alleen steeds net met wat anders bezig, dus dan swipe ik hem weer weg. Het gaat zo een beetje aan het doel van mediteren voorbij, maar ik wil in de toekomst graag proberen wat meer rustmomenten inplannen." Chiel haakt hier op in: “Je gaat op de AvP ook vrij structuurloos door het leven. Er zijn namelijk niet veel dingen die hier moeten. Dat is vaak erg fijn, maar maakt het soms juist moeilijk, omdat je zelf je structuur moet bepalen. Als je daar nog niet volledig toe in staat bent, kan dat best stressvol zijn."
"Je gaat op de AvP ook vrij structuurloos door het leven. Er zijn namelijk niet veel dingen die hier moeten" - Chiel
Jon: “Zelf mis ik van de AvP wel dat ik zoveel tijd had om muziek te maken. Als ik dat nu wil doen, is het lastig om naast het dagelijkse leven daar zoveel tijd voor vrij te maken. Verder is het fijn dat je hier altijd een vaste plek hebt waar je makkelijk kan drummen of pianospelen. Er ligt bij het afstuderen hier ook een sterke nadruk op de periode nadat je van school af bent. Ze willen graag dat je nadenkt over wat je daarna gaat doen, maar het is juist lastig om daar goed zicht op te hebben. Mijn vorige band hield er bijvoorbeeld drie maanden na ons afstuderen mee op; dat is van te voren lastig te voorspellen. Bij Delore heb ik echter veel meer het gevoel dat we een stabiele basis hebben en allemaal op dezelfde golflengte zitten."
Toekomstplannen en ambities
Als eerste punt op de agenda staat voor Delore straks het opnemen van een EP. Er is inmiddels al een setlist opgezet, dus dit zou de logische volgende stap zijn. Liza: “We zouden het liefst op Terschelling willen opnemen. Daar kwam ik als klein kind al heel vaak en een van onze nummers gaat ook volledig over het eiland. Het voelt als de plek waar mijn roots liggen, mede omdat ik er familie heb wonen, dus lijkt het me heel mooi om daar een plaat op te nemen. Dat onbezorgde eilandgevoel is ook iets dat bij veel van onze andere nummers terugkomt en ik denk dat het makkelijker lukt om die essentie op Terschelling zelf te vangen."
“Naast het opnemen van een EP willen we heel graag in de Popronde spelen”, stelt Chiel zonder enige twijfel. "Daar heb ik met mijn vorige band twee keer in meegedraaid en wat mij betreft is dat de ultieme leerschool voor elke band. Je speelt in een paar weken tijd door heel Nederland en je komt op allerlei bizarre plekken terecht.
En er is gegarandeerd publiek, want er zijn altijd mensen in de stad. Je komt door het hele land steeds dezelfde bands tegen waardoor er ook echt een soort saamhorigheidsgevoel ontstaat tussen alle deelnemers. Dit was mijn eerste echte tourervaring en nog steeds een van mijn meest memorabele ervaringen als muzikant."
Ben je benieuwd naar de muziek van Delore, de vorderingen van hun EP opnames, of ze Popronde spelen en nog veel meer over de band? Ga dan naar hun Facebookpagina of volg ze via hun account op Instagram.