Ontmoetingsavond met Laurence Jones en zijn aanstekelijke eigentijdse blues Ontmoetingsavond met Laurence Jones en zijn aanstekelijke eigentijdse blues

De aanwezigen van de avond zijn over het algemeen bluesliefhebbers op leeftijd met een paar midden twintigers als uitschieters. De mannen van Jones starten met What Would You Do van het nieuwe album The Truth. ‘Die jongen gaat vrouwen scoren’ hoor ik als opmerkingen door de ruimte voorbij vliegen. En inderdaad, met de uitstraling en het uiterlijk van Laurence Jones gaan er zonder twijfel vrouwen voor hem vallen. Hij oogt als een muzikant uit de jaren tachtig waar je een rebelse Danny Zuko in herkent. Meteen valt het strakke drumwerk van Phil Willson in combinatie met de bassist op, aangevuld met de sterke ruwe stem van Jones. Na een begin, waarbij het publiek goed is opgewarmd, zet hij met een rauwe gitaarriff Gone Away in waarbij hij zijn pedaltrain goed gebruikt. Het nummer is het meest te vergelijken met bluesrock dat meer op zijn oude werk lijkt en daarmee heeft Jones het publiek snel te pakken. Na wat goede gitaarsolo’s tijdens de nummers incorporeert de toetsenist melodieuze klanken en wordt het wat rustiger in de zaal. Met de titelsong The Truth van het gelijknamige album toont Jones een wat poppy achtige kant van zichzelf, wat duidelijk interessant is voor het aantrekken van jonger publiek. In zijn optreden komen verschillende soorten aspecten uit de blueswereld naar voren, met afwisseling van harde en zachte blues.