Emiel Joormann ofwel Willie Darktrousers bracht solo reeds muziek uit. Nu is er het debuut met een volledige plaat van een volwaardige band. Willie Darktrousers & de Splinters lanceerden vooraf aan de release van het album de singles De 8ste Zonde en Biebelebons. Samen met hun optredens – voor wie er bij was, de band stond onder meer dit jaar op Welcome to The Village – gaven die al een goede indruk van de Nederlandstalig, autotune gezongen mix van onder andere doomy noiserock en black metal. Op 14 oktober, de dag van release, presenteerde de formatie nieuweling Glibberburen in Vera Downstage, Groningen. Het album is zowel uit via Heksenhamer Rekkords als Tartarus Records (bij laatstgenoemde op cassette).

Het driekoppige Fries/Groninger gezelschap is opmerkelijk te noemen. Kunstenaar, zanger/gitarist en bandspil Willie Darktrousers en zijn Splinters Maud van Maarseveen (drums) en Heiko Werkman (bas) maken harde, gruizige liedjes die aardig contrastrijk zijn. Glibberburen serveert schelle en duistere gitaarklanken in een mengsel van doomy en folky noise/garagerock en gedoseerde primitieve black metal (zonder ratelende snelheden). Vermixt met de autotune-zang  is het eigenaardige plaatje compleet. De band beschrijft zijn sound dan ook als vies en fruitig. Het vat het elixer wel goed samen.

© Willie Darktrousers & De Splinters

Glibberburen

Korte onheilsbrenger Snertmormel  introduceert je met vervormde ´heks Eucalypta´-stem in de bizarre en donkere wereld die op Glibberburen centraal staat. In het typerend rondspinnende Draaimolens blijkt al mooi hoe absurd en hilarisch Willie Darktrousers´ tekstgoed zich openbaart: "We hebben z´n darmen uitgevlochten, dat gaf een groene geur." Een freaky beleving in de carrousel, hangend in een occult black metal sfeertje. Evenals Draaimolens stoomt ook Biebelebons door in een constante, slepende (doom)beat. Weer verpakt in kruiende noise, uit het drietal in de ´heidense´ rite ergernissen uit het dagelijks leven. Door Willie benoemt als ´biebelebons´ ofwel zijn samenvattende term voor iets belachelijks of onzinnigs.

Het sinistere en geniepige intermezzo Poeier tolt opnieuw van de stemvervormingen; de verdraaide heks-stemmetjes zijn weer even terug. Gevolgd door De 8ste Zonde, die je opzwepend de dwaze surrealiteit in trekt. "Iedereen vol met gaatjes en aan een lekkernij." Het is veel, ongeremd zondigen in Willie´s groteske universum. Het prikkende venijn binnen de geëtaleerde gekte is nooit ver weg. De maffe personages in de liedteksten laten zich doorgaans in met evenzo vreemde bezigheden (soms van figuurlijke strekking), ook naar elkaar toe. Niet altijd zo vriendelijk. 

Dat is ook helemaal duidelijk in het veelzeggende Kwelspelletjes: "Hij vlecht slangen in de haren van z´n ziel." Die track heeft overigens net als De 8ste Zonde  en prettige wave-tik. Die past prima bij de overwegend aanwezige blackened noiserock van Willie Darktrousers. "Pierlala wil zijn rechter nier verkopen, Ringeling is in zijn droom gestikt." In Zeepsopland Wip Wap trekt weer een reeks aan vreemde, vaak monsterachtige snuiters aan je voorbij. Een verrassend nummer op het album. Het sluimert voornamelijk duister rond in dominante ambientsynths. Op het afrondende Glibberburen leer je nog een aantal weinig sympathieke bewoners kennen. Weer de ongewone types, die je in dit imaginaire dorp vrij onguur en inhalig bejegenen.

De conclusie mag zijn dat Willie Darktrousers & de Splinters een bijzonder debuut afleveren. Glibberburen is een album dat effectief werkt in eenvoud en bevreemdende uitstraling. Door het rauwe, meestal dus schelle gitaargeluid komen de basaal opgezette nummers geheel tot hun recht. Het slokt je nog meer op in dat primitieve rituele en prettig gestoorde karakter van de autotune black/noiserock mix. Hoewel die autotune zang de magie van Willie Darktrousers´ wondere wereld op den duur wel wat lijkt weg te halen. Hoe bijzonder het autotune ´geweld´ ook mag zijn, in combinatie met de noisey gruisklanken. Persoonlijk dringt mij dan iets te veel de r&b associatie met de Kanye Wests en Rihanna´s van deze tijd aan mij op. Het gekniesoor staat dit meer dan prima debuut echter zeker niet in de weg.