Voorafgaande aan het optreden van JW Roy betreedt oudgediende Jankobus Seunnenga het podium. Seunnenga, onder meer bekend van het befaamde duo Pigmeat, bombardeert zichzelf tot poëet en droogkloot en maakt dat vanavond meer dan waar. Op chaotische wijze rommelt hij zich door zijn optreden heen, daarbij schijnbaar willekeurig puttend uit zijn repertoire van wonderlijke liedjes, deels gebaseerd op poëzie van onder meer Piter Jelles Troelstra en Louis Couperus. Samen met zijn droogkomisch voorkomen schuurt Seunnenga behoorlijk tegen de kleinkunst aan. Klaarblijkelijk niet waarvoor het publiek vanavond naar Neushoorn is toegekomen.
Waar het publiek wel voor is gekomen is robuuste Amerikaanse rootsrock. En zij komen met JW Roy daarmee alsnog volop aan hun trekken. De intieme kleine zaal van Neushoorn biedt toehoorders volop kans deze veelzijdige artiest dicht op de huid aan het werk te zien. En dat werk wordt vanavond met grote muzikale nauwkeurigheid uitgevoerd. JW Roy houdt een indrukwekkende bloemlezing uit zijn Engelstalige repertoire van afgelopen jaren. Nummers vol van heimwee en verlangen, die zijn geschreven tijdens roadtrips door zuidelijke Amerikaanse staten, maar ook gloedvolle songs uit de rockopera The Rise and Fall over de levensloop van Lance Armstrong, waaraan JW Roy recent een muzikale bijdrage leverde. Stuk voor stuk songs vol emotie. Emoties die ook nog eens worden verstrekt door zijn warme stemgeluid met een subtiel rauw randje.