Voordat stonerrock vanaf halverwege de jaren negentig zijn opmars ging maken, had Monster Magnet (samen met onder meer die andere grote pionier Kyuss) al het nodige voorwerk gedaan. De voorliefde voor marihuana en ander nader, sterker drugsspul werd in nevelige teksten verpakt en gekoppeld aan diep in de jaren zeventig gewortelde hardrock, vol muzikale psychedelische franje. In hun zomertour strijken zanger/gitarist en boegbeeld Dave Wyndorf plus zijn mannen vanavond neer in Drachtens Iduna. Support is er van het Nederlandse Monomyth.

Vorig jaar op Into The Void palmden de Hagenezen van Monomyth Neushoorn in Leeuwarden volledig in met hun trippy instrumentale soundscapes. Vooral het hallucinerende samenvallen van (laser)licht en geluid zorgde toen voor de beste impact. Het fraaie lichtspel is vanavond iets ingetogener, maar de magie van de Krautende spacerock is wederom daar. Je waant je in de vaak geleidelijk tot grote hoogten stijgende instrumentals op een avontuurlijke ruimtereis langs onbekende planeten. Knap daarbij is dat de uitgesponnen tracks meestal opgebouwd zijn rond één of twee basisthema´s. In- en uitschuivende gitaarlagen en melodielijnen brengen mooie finesses aan, extra cachet daarbij krijgend van elektronische ambient en eigentijdse techno. De nummers steunen verder op de ingenieus verschuivende repeterende patronen van drums en ja, die bezwerend stuwende lagen van de bas. Goede slepers zijn de synthswirls, die geregeld mooie middelpunten vormen binnen Monomyths opslokkende sound. Een sound die ook fraai gebalanceerd uit de zaalboxen komt, hoewel het gitaargeluid aanvankelijk wat zacht is versterkt.

Monomyth geeft vanavond een puike set weg. De loom aanvoelende atmosfeer van het gespeelde materiaal lijkt ook de vibe van deze warme zomeravond te treffen. De verkwikkend koele zaaltemperatuur is tussentijds dan eveneens wat verdwenen, in een zaal die inmiddels ook behoorlijk is volgelopen met quasi zweterige mensen.  

Voordat Monster Magnet ten tonele verschijnt, krijgt het publiek vanaf het podium snel bewegende, kleurrijke projectiebeelden van stedelijke architectuur voorgeschoteld. Een passende opwarmer voor de psychedelische sferen waarin de Amerikanen je even later brengen. Dat doen ze eigenlijk direct met de klassieker Dopes to Infinity , van de gelijknamige plaat uit 1995. Te midden van een heerlijk potige bandsound zwiert de goed echoënde zang van frontman Wyndorf door de zaal. En potverdrie, wat is de man lekker bij stem. Zijn rauw omrande zang blijft fier overeind staan en klinkt als een ware afmaker van de bonkende rock. Ja, de toon is gezet.

De vijf noeste muzikanten, inclusief basbeul Chris Kosnik van The Atomic Bitchwax, komen vanavond met een dampende presentatie van een doorsnee van veel oud, maar destijds baanbrekend, albummateriaal. Lekker natuurlijk. De tracks kunnen zodoende rekenen op een vreugdevolle herkenning bij de toehoorders. Zo zijn daar dus nummers van Dopes to Infinity, maar ook van andere evidente Monster Magnet albums als Superjudge en van de commerciele doorbreekplaat Powertrip uit 1998. De titeltrack van laatstgenoemde wordt dan ook door een groot deel van het publiek vol overgave meegezongen in het refrein. Wyndorf, die vanavond in zijn interactie met het publiek opnieuw bewijst een echte entertainer te zijn, geniet zichtbaar van het enthousiasme voor zijn neus.

Mooi is hoe Monster Magnet binnen nummers regelmatig zijn prettig stugge riffs laat samenkomen met psychedelische glooiingen.

Monster Magnet

Mooi is hoe Monster Magnet binnen nummers regelmatig zijn prettig stugge riffs laat samenkomen met psychedelische glooiingen. Zoals in Look to Your Orb for the Warning, dat je bijkans met dik onderdompelende gitaarsolo’s doet verdwijnen in een trippende toestand. Of Stadium, waarin gedoseerde riffs in een laidback feel om fraaie psych-wazen heen draaien.

Alles gaat erin als zoete koek deze avond. Tot enige meer recente en meer recht voor de raap rockende stampers aan toe. De oer-stoners sluiten hun reguliere set af met klapstuk Spine Of God, van het gelijknamige debuutalbum uit 1991. Een sterk uitdijende track die zo’n beetje alles aan dopey psychedelica met zich meedraagt waar dit Monster Magnet voor staat. Het katapulteert het publiek dan ook definitief naar een diep bezwerende kosmos, daarbij versterkt door de psychedelische pracht op de achtergrondprojectie. De honger is dan nog niet gestild. Onder luid gejuich keert de band vervolgens terug voor maar liefst drie toegifts. Daarvan voorziet Wyndorf nummer drie, het van Powertrip afkomstige ´lijflied´ Space Lord, van misschien net wat te veel inleidende echopraat. Maar ondertussen is toch al lang duidelijk dat Monster Magnet vanavond Iduna in vuur en vlam heeft gezet.    

Monster Magnet

Gezien

Monster Magnet + Monomyth
Poppodium Iduna, Drachten
Zondag 19 juni 2017