De betoverend ogende Emma Ruth Rundle uit Los Angeles bracht vorig jaar september haar derde soloplaat Marked for Death uit. Daarop is het, evenals op voorgaand werk, troef met somberheid en melancholie. Patterson en zijn band staan haar vanavond bij in de vertolking van het songmateriaal. Rundle´s atmosferische liedgebeuren ademt een sterke desolaatheid, gevat in meestal uitwaaierende gotische klank omhulling. Dromerig en feeëriek aandoende weidsheden baden goed in de reverb en zorgen ervoor dat je behoorlijk in de ban raakt van de veelal meeslepende nummers. Het stemmige songmateriaal kent een prachtig verfijnde schoonheid en is doorregen met een emotionele gelaagdheid die puur en oprecht aanvoelt. De kwetsbare fraaiheden in de gelaagde songstructuren zijn gewoonweg indringend, waarbij de bloedmooie zang van Rundle een dikke leidraad vormt in de beleving. Van bijna fluisterend tot vol uithalend heeft haar stem je eigenlijk continu te pakken; een onweerstaanbaar baken te midden van die vaak naar grote wijdtes toe leidende tracks met uitzwermende gitaren en synth/elektronicaklanken.
Balancerend op de grenzen van onheil, beklemming en melancholie zijn Rundle en band enerverend binnen een spectrum dat loopt van gothic-folk en post-rock tot shoegaze en ambient aan toe. Daartoe is er afwisseling tussen meer heftige barrages en momenten van tederheid en breekbaarheid. Muzikale kleuringen die geheel de zware kost-lyriek van Rundle dekken. Zoals bijvoorbeeld bij het veelzeggende (albumtitelnummer) Marked for Death of The Distance. De dood, rouw, isolement en verder innerlijk lijden openbaren zich hier in al haar droefenis.
Het is niet verwonderlijk dat Rundle vanavond tot twee keer toe terugkeert voor een toegift. Ditmaal alleen en met gitaar. De gevoeligheden komen hiermee tot een hoogtepunt van haar reeds magische set. Bij de laatste toegift gaat ze onversterkt en zonder zangmicrofoon tussen het publiek in staan met een akoestische gitaar. Zingend en spelend in prachtige soberheid laat zij de muisstille aanwezigen compleet uit haar hand eten. Totdat jammer genoeg een plotseling afgaande mobiele telefoon de serene sfeer doorbreekt. Die wordt gelukkig heel snel het zwijgen opgelegd. Er kan verder teruggekeken worden op een fijn avondje Asteriks dat goed in het teken stond van fraai meevoerende atmosferen.