Doorstarten en experimenteren voor Brückenbauer, Fools and Pretenders en Rebel Radio

Volledig Friese line-up vult het Arenapodium in Neushoorn

Tekst: Marije Heida | Foto's: Ronald de Jong ,

Met twee poppodia gevuld met bands uit Friesland mogen we als lokaal muziekforum niet klagen. In Neushoorn staan Brückenbauer uit Joure en de twee kersverse bands Fools and Pretenders en Rebel Radio uit Leeuwarden op de planken. Vijfhonderd meter verderop bij Podium Asteriks nóg eens drie lokale bands onder de noemer Idefix. Aan Fries talent dus geen gebrek op een willekeurige vrijdagavond in Leeuwarden.

Het is bij toeval dat zowel Neushoorn als Podium Asteriks deze avond het podium geven aan in totaal zes lokale acts. Qua genres loopt het gelukkig uiteen dus dat bijt elkaar niet vanavond. In Neushoorn is het vooral voor Fools and Pretenders en Rebel Radio een try-out voor ervaren muzikanten in nieuwe formaties. De mannen van Brückenbauer hebben deze avond ook wat nieuws in petto. In de setlijst verschijnen zomaar een aantal Nederlandstalige nummers. Het is dus vooral een avond van uitproberen, nieuwe wegen zoeken en lekker relaxed muziek maken.

De overeenkomsten tussen Rebel Radio en Fools and Pretenders is wat betreft een aantal dingen wel opvallend. Qua muziekgenre ligt het niet heel dichtbij elkaar, maar het aanvoelen waar het live heen moet gaan wel. Rebel Radio is min of meer een doorstart van het vorig jaar opgedoekte Buffalo Roam. Zanger/gitarist Sytse Bloem en bassist Erwin Pijpker zoeken het samen met drummer Joris van Montfort iets meer in de garage/punk hoek, terwijl Buffalo Roam stoner georiënteerd was en meer gefocust op melodie. De nieuwe missie is vooral omverblazen. Nu valt er vanavond in Neushoorn nog niet heel veel publiek weg te blazen en is er amper een half uur aan nummers te vullen, maar de eerste poging ligt er. Hoge tempo’s, veel zwaar en strak baswerk van Pijpker, melodieuze gitaar intermezzo's van Bloem en het betere synchrone schreeuwen van beide heren laten een goede indruk zien van wat er te verwachten is van deze drie mannen in de toekomst. Dat alles nog wat op zijn plek moet vallen en er bij een tweede optreden als deze nog wat fouten worden gemaakt, is begrijpelijk. Bloem vangt het met humor en charme prima op en ze maken het gezamenlijk vooral goed tijdens het laatste nummer waar ze alle drie goed op stoom komen.


De fase van ontwikkeling van Fools and Pretenders lijkt zoals eerder gesuggereerd wel wat op die van Rebel Radio. Zanger/gitarist Sjoerd van Kammen en bassist Erik van Veen besluiten na het verlaten van de band Garments ongeveer een half jaar geleden, naar een drummer te zoeken. Deze vinden ze in de persoon van William Seen’s Transport Music drummer Gilbert Terpstra. De vuurdoop van de band vindt plaats tijdens het Fries Straatfestival afgelopen voorjaar en in de zomer duiken ze de studio in om materiaal op te nemen. Net als Rebel Radio hebben de heren dus als muzikanten genoeg vlieguren op het podium erop zitten, maar moeten de uren gezamenlijk nog opgebouwd worden. Dit gaat ze ogenschijnlijk makkelijk af. De nummers zitten volgens een traditioneel rockplan goed in elkaar. Daar zit dan eigenlijk wel het grootste verschil tussen de bands. Rebel Radio knalt voornamelijk vrij rechtlijnig zonder afslagen door de set, terwijl Fools and Pretenders de variatie in tempo en volume meer aangaat. Dat verschil is ook logisch, aangezien beide bands een hele andere put in de rockscene aanboren. Dus laten we de onderlinge vergelijkingen hierbij met rust laten. Alhoewel, er is misschien nog een ander opvallende overeenkomst en dat is die van het op stoom komen van het stemgeluid. Ook Van Kammen is nog zoekende vanavond met betrekking tot toonhoogte en stabiliteit van zijn toch wel karakteristieke stem. Her en der gaat het buiten de lijntjes, maar ervaren als hij is herpakt hij zich goed.


Er is toch wel opvallend veel te vertellen over de stemmen van de frontmannen van vanavond, want ook bij frontman Bert Steeman gebeurt er het één en ander. Het stemgeluid van deze man is al jaren kenmerkend voor het geluid van Brückenbauer. Echter, er gebeurt wat geks meteen bij het eerste nummer van de set als hij een Nederlandstalig inzet. Het is fascinerend om te merken wat dat met de dynamiek doet van de muziek van Brückenbauer. De Engelstalige nummers kunnen keurig in het indie/rockhokje gestopt worden, maar zodra de stembanden van Steeman Nederlands voortbrengt, transformeert er iets in de muziek dat niet goed te duiden is. Plots klinken de liedjes simpeler en misschien wel een beetje saaier. Het lijkt erop dat het typerende stemgeluid van Steeman gewoon beter past bij Engelstalig. Misschien moet het brein even wennen aan deze omslag, dat zal de tijd leren.

Gebrek aan talent is er duidelijk niet in Friesland. Dat is wel duidelijk als je kijkt naar twee podia die op hetzelfde moment volgeboekt zijn met in totaal zes acts. De drie bands in Neushoorn laten duidelijk zien dat in een ontspannen setting ruimte is te groeien. Er mogen fouten gemaakt worden, grapjes worden gewaardeerd en experimenten getolereerd. Dat maakt dit soort avonden zo belangrijk voor menig band om zich te ontwikkelen en stappen te kunnen maken als je bijvoorbeeld opnieuw met een nieuwe formatie begint of zoals Brückenbauer een andere weg wil inslaan.