Londenaar Zan Lyons mag als eerste zijn instrumentale klanktapijten uitrollen over het publiek. De one man band laat een boeiende samentrekking van electronic, ambient, industrial en vleugen klassiek horen. Laptop en allerhande elektronische apparatuur aansturend bespeelt hij hierbij aanvullend regelmatig viool. Lange nummers geven geweldige atmosferen af. Met mooie variaties daarin, uiteenlopend van slepende dramatiek (gehalte Godspeed You Black Emperor) en dromerige ambiance tot duistere, grimmige tendensen. Lyons’ gelaagde tracks staan bol van smaakvolle effecten (ook op viool) en veel passerende knisperende, overstuurde (break)beats. Die maken het op menig moment ook tot echte luistermuziek. Helaas niet aan iedereen in de zaal besteed, gezien het weer eens als vanouds opdoemende geleuter bij meer verstilde passages. Bij elkaar genomen een mooi optreden, en nog eens opgesierd met stemmige projectiebeelden. Van de hand van Lyons zelf, die naast muzikant ook filmmaker is.

Het einde van Zan Lyons´ set vloeit muzikaal gladjes over in die van Atari Teenage Riot. Lyons blijft ook achter laptop en elektronica staan en ATR´s boegbeeld Alec Empire voegt zich bij hem in de besturing van de knoppen. De kompaan in Empires andere band The Hellish Vortex zal de gehele show deelgenoot zijn in de elektronische kunsten.
Mooi opbouwende synthklanken spreiden zich uit in Neushoorns tussentijds bomvolle grote zaal. De digitale/cyber atmosfeer vangt je al gauw, daarbij intrigerend ingevuld door het ritmische lichtspel van lasers en druk bewegende cyberbeelden op het grote projectiescherm achterop het podium. Aansluitend klinken in hevigheid toenemende breakbeats door. Zangeres en derde bandlid Nic Endo verschijnt ten tonele en het gaat los met ATR´s digital hardcore.

Empire en zijn vrouwelijke collega slingeren hun teksten opruiend de zaal in, ondersteund door de overwegend militante techno/hardcore. Teksten die het anarchistische karakter van ATR, zoals je wilt ook aan te merken als cyberpunk, onderstrepen: fel gekant tegen de verstikkende controle en uitbuiting van het internet.
De voorbijkomende tracks kennen in hun opbouw een schakering van vaak (prettig) onrustige breakbeats, ultra- en machinaal snelle hardcore ritmiek en golvende, repeterende melodiethematiek. Gitaarsamples hebben een groot aandeel in de elektronische segmenten van de nummers. Die kleuren veel met een metalvibe, iets dat de zuurbijtende inslag van ATR’s materiaal alleen maar meer ten goede komt. Neem Death Machine of het vlijmscherpe Destroy 2000 Years of Culture (Slayer-esque riffsamples). Tracks die op je inscheren en tegelijk onweerstaanbaar catchy zijn.

Nic Endo voorziet voornamelijk in het eerste deel van de set nummers van meer toegankelijkheid, door nog weleens te strooien met pakkende en, voor ATR-begrippen, soms wat glad aandoende zangrefreintjes. Dergelijke toegankelijkheid blijft je vooral in het tweede deel aardig bespaard. En het energiepeil gaat in zijn geheel een groot aantal tandjes omhoog. Gedrenkt in gierende noise kletsen breakbeathectiek en overvloedig rave/hardcore geweld je ongenadig tegen het gezicht.
Revolution Action! Empire schreeuwt de slogans met overstuurd stemgeluid uit zijn systeem, ondertussen hevig met armen zwaaiend en sprongen makend. Zover het publiek al niet overstag is, lijkt het enthousiasme inmiddels niet meer te stoppen. Veel wilde hos- en danstaferelen spelen zich voor het podium af. Dát is ook wat je wil zien en meemaken bij een energiebom als ATR. Eerder dan gepland (het mag de pret niet drukken) verlaten band en publiek goed suf gespeeld, gedanst en gehost het bezwete strijdtoneel van Neushoorn.

---
Gezien: Atari Teenage Riot + Zan Lyons
Waar: Neushoorn, Leeuwarden
Wanneer: Vrijdag 14 oktober 2016