Sunday Sun laat 's nachts de zon nog schijnen

Zomerse taferelen in een vrij rustige Neushoorn

Tekst: Vincent Meininger | Foto's: Ymkje Veenstra ,

Hun optreden in Neushoorn stond eigenlijk een half jaar geleden al in de agenda, maar de heren van Sunday Sun verschansten zich destijds in hun studio en waren pas van plan hieruit te komen zodra hun nieuwe album helemaal af is. Nu de opnames voor de op handen zijnde plaat voor mekaar zijn en de eerste single When We Kiss reeds verschenen is, vinden de mannen het alsnog tijd om met een clubtoer de fans alvast op te warmen. Met hun nieuwe nummers als ammunitie trekken zij vanavond in Leeuwarden zelfverzekerd ten strijde.

Als voorprogramma hebben de Utrechters hun vrienden van Mundo Park meegebracht. Een lekkere frisse indiepopband die, ondanks dat ze al zes jaar met elkaar spelen, dit jaar hun debuutalbum uitbrengen. Met de flair van zanger Jona de Berg en de veelzijdigheid aan sounds die gitaristen Marcel Schuijff en Jordy Wu in huis hebben, weet de band in een nog tamelijk rustige zaal zeker indruk te maken. Soms een ingetogen ballad, dan weer een bombastisch nummer dat in een middelgroot stadion niet zou misstaan. Soms moet je groot denken. Zeker geen slechte aftrap van de avond.


Na deze zegevierende opening is het tijd voor de 'grotere broers’ van Sunday Sun. Alhoewel er zo langzamerhand iets meer mensen de kleine zaal van Neushoorn binnenstromen, blijft het opvallend rustig. Zoals het ware professionals betaamt laten de heren zicht niet uit het veld slaan en beginnen ze te spelen alsof het hun belangrijkste gig is. De band Sunday Sun klinkt zoals de naam al doet vermoeden: zonnige indiepop met jaren 60 samenzang. Denk daarbij aan The Beach Boys, Eagles en Crosby, Stills and Nash. Deze samenzang is absoluut een 'unique selling point’, want zelden smolten stemmen van een band van eigen bodem zo mooi samen als bij Sunday Sun.


Bekende nummers als We Let Go en misschien wel hun grootste wapenfeit I Call You Honey passeren de revue, evenals veel nummers van hun nog te verschijnen tweede album. Het publiek is overduidelijk bekend met het oudere repertoire van Sunday Sun, want uit volle borst worden zowel de koortjes als de coupletten van eerder genoemde nummers meegezongen. De nieuwe nummers zijn, behalve de pas verschenen single When We Kiss, natuurlijk in het geheel niet bekend. Dat neemt niet weg dat de refreintjes, doorgaans bewust simpel van insteek, al vrij snel kunnen worden meegebruld. Leeuwarden lijkt het kersverse werk zeer op prijs te stellen. ''Onze bevindingen mogen we op het beoordelingsformulier invullen’’, grapt zanger/gitarist Koen-Willem Toering. ''Niet dat het wat uitmaakt, want de nummers zijn toch al opgenomen.’’

Dat de zaal vanavond niet stampvol is, biedt natuurlijk ook weer mogelijkheden. ''Ieder nadeel heb zijn voordeel'', zei een groot voetballer eens. De jongens lijken er net zo over te denken, want ze dalen af van hun ivoren toren dat het podium heet en nemen plaats in één van de lege plekken voor het podium. Een schitterend akoestisch intermezzo volgt. Zo levensgroot en zonder versterking komen de nummers en vooral ook hun stemmen nog beter uit de verf. Dit magische huiskamerconcert is een hoogtepunt in een nu al geslaagde avond.


Toch doe je deze jongens door alleen hun onberispelijke samenzang te noemen, schromelijk te kort. Wat hun instrumentale vaardigheden aangaat, hebben ze ook aardig wat in de melk te brokkelen. De stevige drums en het retro orgeltje in Should’ve Known Better maken het tot een succesvolle live-uitvoering en laten een wat meer psychedelische kant van de band zien. Tijdens de toegift Family Tree zijn we in een interactief spel van samenzang tussen band en publiek beland. Een uitverkorene wordt het podium opgehesen om dit schouwspel te filmen en voor toekomstige generaties vast te leggen. De band weet het publiek zo op een enigszins eigenaardige doch geslaagde toegift te trakteren.  

Sunday Sun + Mundo Park