Vanwaar deze overzeese onderneming?
"Eigenlijk om weg te zijn van alle verleidingen die ik in Nederland heb. Teksten schrijven is niet iets waar ik graag mee bezig ben. Het moet van jezelf. Maar het eindeloos schrappen en aan jezelf twijfelen is iets dat mij eigenlijk tegenstaat. Maar zodra het eenmaal goed en af is ben je wel helemaal blij natuurlijk. Het proces wordt enorm geromantiseerd, vind ik. Persoonlijk vind ik het vreselijk."
Je vrienden Johannes Peetsma en Marius van der Leij van The Given Horse zijn twee jaar geleden ook naar Amerika gegaan om muziek te maken. Heeft dat je beïnvloed om deze reis te gaan maken?
"Die link is heel gemakkelijk te leggen, maar toch is dat niet zo. Ik heb voor Amerika gekozen omdat daar een hele andere, in mijn optiek intensere, cultuur heerst dan hier in Europa. En mijn keuze is specifiek op Boston als uitvalsbasis gevallen, omdat ik daar kennissen heb zitten en dus gemakkelijk slaapplaatsten kon regelen. Mijn vrienden van The Given Horse zijn daar ook met een heel ander doel heengegaan namelijk: overleven van straatmuziek. De straatmuzikant uithangen is wel het laatste wat ik daar ga doen. Het gaat mij echt om het schrijfproces. Ik probeer inzicht te krijgen in hoe ik zelf schrijf. Mijn vriend Marius van The Given Horse speelt hierbij een belangrijke rol. Ik stuur hem elke dag een audioschets van wat ik die dag heb gemaakt. Op die manier dwing ik mijzelf om elke dag met iets goeds op de proppen te komen. Marius is dus mijn stok achter de deur."
Hugo Giesbers op de bonnefooi naar Amerika voor gewaagd project
‘’Laat mij maar in die extremen zitten, daar houd ik wel van.’’
Door de drukke straten van Boston zwerft een oplettende Groninger. Beschouwend slaat hij alle activiteiten in deze grote stad gade. Hier en daar noteert hij een idee of een ingeving. Hij is niet de zoveelste verloren ziel die reizend door Amerika op zoek gaat naar zichzelf. Nee, Hugo Giesbers heeft een duidelijke missie: een nieuwe plaat en een bijbehorende documentaire. Je kent hem misschien als bassist van The Given Horse en Diss Nie Okay. Nu is hij voor twee maanden alleen naar Amerika vertrokken voor zijn eigen Project Hugo. Weg van zijn bands en de dagelijkse beslommeringen. Vlak voor zijn vertrek vroeg Vincent Meininger hem naar zijn drijfveren voor deze bijzondere reis.
Heb je ook zoiets als een reisschema of dingen die je per se wilt bezoeken?
"Nee, eigenlijk stap ik er gewoon blanco in. Boston is niet heel ver van New York. Die stad is echt een bubble, een wereld op zich. Daar wil ik wel in baden om te kijken wat er blijft plakken. De mensen bij wie ik verblijf moeten zelf toevallig naar Salt Lake City in Utah. Voor mij is dat dan een uitgelezen kans om daar ook even te kijken. Dat is weer een wereld van verschil met Boston of New York. Er staat dus niks echt vast, maar er zijn veel mogelijkheden. Die grote verschillen en indrukken zijn weer goed voor het schrijfproces. Laat mij maar in die extremen zitten, ik houd daar wel van."
Verder ga je ook nog een film van het hele proces maken, vertel daar eens wat meer over?
"Ik had eigenlijk meteen al het idee om alles zelf te filmen en er een soort documentaire van te maken. In eerste instantie om de hele reis voor mezelf vast te leggen. De film gaat dan vooral over mijzelf. Wat het schrijfproces met mij doet en het moeten schrijven onder druk. Maar het is wel de bedoeling dat de film uiteindelijk wordt vertoond. Ik zie het meer als een totaalproduct: de film en de uiteindelijke plaat. Ik hoop dat door het hele proces vast te leggen mensen de plaat beter begrijpen en dat ze er meer bij betrokken raken. Ik vind het belangrijk dat het publiek een persoonlijke band met een nummer of album heeft."
We kennen je vooral als bassist die niet per se vooraan staat, ga je nu ook meer op de voorgrond treden?
"Ik ga nu niet ineens de singer-songwriter lopen uithangen. Het is dus niet zo dat ik alle nummers zelf ga spelen of zingen. Ik ben de regisseur, dit project is mijn idee, maar bij de uiteindelijke uitvoering wil ik meer mensen betrekken. Dit kunnen bijvoorbeeld de jongens van The Given Horse of andere muzikanten zijn. Het is maar net wat ik denk dat het beste bij een nummer past. Ik vind het een raar idee dat een singer-songwriter, omdat hij het nummer zelf heeft geschreven, ook per se de beste persoon is om het uit te voeren."
Wanneer is dit project wat jou betreft geslaagd?
"Dat is een moeilijke vraag. Het is voor mij geslaagd als ik de docu of de plaat zelf heel goed vind. Maar het liefst natuurlijk allebei en ergens in mijn hoofd hoop ik natuurlijk wel dat de plaat ook daadwerkelijk succesvol wordt en zijn weerklank bij het publiek vindt."