God Dethroned onderstreept status

Kolkende metalavond in stampvol Neushoorn

Tekst: Jurgen de Raad | Foto's: Froukje Venema ,

God Dethroned mag beschouwd worden als een icoon in de Nederlandse death metal wereld. De band uit Drenthe vergaarde in het buitenland - door de jaren heen - eveneens veel faam. Na een onderbreking keerde men vorig jaar terug aan het metal-firmament. De formatie doet vooralsnog een select aantal optredens. Samen met een tweetal bevriende bands gaat God Dethroned vanavond proberen Neushoorns Arena-zaal aan gort te spelen.

Onder de fraaie blauwe schijnsels van drie lichtspots overdondert Apophys een al aardig aantal aanwezigen met hectische metal. De band is afkomstig uit Kampen. Het heeft ex-bandleden in de gelederen van onder andere Prostitute Disfigurement en Toxocara. Het debuutalbum Prime Incursion is vorig jaar gelanceerd en staat vol met complexe death metal en death core. Het veelal technische spel van de vier instrumentalisten is zeer verzorgd. De nummers die men speelt zijn doorvlochten met aardig wat breaks. Je moet moeite doen om de complexiteiten wat te doorgronden. Apophys’ metal is dan ook zeker niet voorspelbaar. Toch voelen de tempowisselingen op bepaalde momenten tè geforceerd aan en ontbreekt er af en toe zekere ademruimte. En daar waar de muziek zèlf een bak aan afwisseling meebrengt, is de zang van frontman/brulboei Kevin Quilligan net iets te éénduidig. Niettemin toont Apophys aan een overwegend prima band te zijn met veel kwaliteit in huis. Quilligan profileert zich verder als een enthousiaste en sympathieke baas. Hij zweept zowel zijn band als het publiek meer dan voldoende op. 


Het Amersfoortse Bodyfarm zit de laatste jaren goed in de lift. De band is opgericht in 2009 en heeft inmiddels vier albums op zak, nummer vijf verschijnt in november. De Utrechters beschikken over een ruime podiumervaring. In juli staat het gezelschap op het hard gaande Tsjechische Obscene Extreme festival. Bodyfarm klapt erin met vrij rauwe klanken. Het is gauw duidelijk dat die rauwheid prima past bij de no-nonsense death metal van de band. De metal verraadt een prettige dosis onvervalste oldschool invloeden. De namen Grave, Asphyx en Entombed – om enige bands te noemen – komen bij je naar boven. Groovende midtempo’s en beukende blasts wisselen elkaar af binnen de vettig en instinctief overkomende nummers. De raspende, diepe strot van zanger en gitarist Thomas Wouters maakt het verder uitstekend af. 

Het publiek reageert heel enthousiast op Bodyfarm. De energieke set van het bevlogen kwartet zorgt voor de nodige beweging bij de bezoekers. Er zijn driftig headbangende aanwezigen te zien en veel armen gaan de lucht. De gebalde vuisten en het horns-upgebaar zijn daar. Het furieus ratelende The Well of Decay veroorzaakt een korte maar heftige moshpit. Door de sterk toegenomen drukte leidt het gemosh op de kleine Arena oppervlakte al gauw tot onbedoelde botsingen. Bier en andere dorstlessers vliegen door de lucht. De vrede blijft gehandhaafd, het hoort er gewoon bij. De band neemt aan het einde van zijn set een groot gejuich in ontvangst. Bodyfarm mag gerust weer eens terugkomen in Leeuwarden. En dan mogelijk met een iets luider versterkt drumgeluid, dat stond dus een tikje te zacht. Bijelkaar staat Bodyfarm garant voor plezierig, effectieve death metal, zonder te veel fratsen. Het werkt live dan ook erg goed.     


Een werkelijk afgeladen Arena-zaal is vanavond getuige van een indrukwekkend God Dethroned. Het lijkt erop dat voor meerdere mensen de drukte wat teveel is. Men wijkt uit naar het balkon, om zodoende niets te hoeven missen van de als een solide machine spelende band. God Dethroned is internationaal gezien mogelijk Nederlands succesvolste death metal band ooit. Tot nu toe althans. Naast de plat gespeelde binnenlandse podia en festivals, heeft de band uit Beilen grote metalevenementen als Wacken Open Air en Graspop Metal Meeting aangedaan. Voeg daar menig buitenlandse clubtoer aan toe, onder meer in Noord- en Zuid-Amerika. In zijn dik 25-jarige bestaan brengt de formatie rond oprichter en boegbeeld Henri Sattler negen studioalbums uit. God Dethroned put deze avond vol overgave uit het oeuvre.

De toon van de podiumaankleding is meer dan duidelijk. Aan de zijkanten staan twee grote omgekeerde kruizen opgesteld. Het benadrukt de vurigheid van de blackened death metal van God Dethroned. Een mogelijk originelere aankleding is in deze aan de kniesoor, de kruizen sluiten gewoonweg aan bij de veel gebruikte symboliek in het genre. Niks meer maar ook niet minder. Vanaf het eerste moment houdt de band de vaart er goed in. Het songmateriaal wordt daarbij op geroutineerde wijze aan de man gebracht. Routine die gelukkig nergens doorslaat maar daarentegen een band laat zien en horen die overloopt van veel spelvreugde. Ik heb God Dethroned nu enige keren live aan het werk gezien en ben eigenlijk nooit door ze teleurgesteld. Vanavond is het wederom verbluffend hoe de band passie en hoogstaande speltechniek hand in hand laat gaan. Los van de ervaren klinkende muzikanten, lijkt dat met ogenschijnlijk gemak te gebeuren. 

Krakers als The Art of Immolation, Soul Sweeper en Soul Capture 1562 komen voorbij. Goede voorbeelden van vloeiend gespeelde nummers die sterk in elkaar steken; pakkende riffs en fraaie melodieën, steunend op gevarieerde en knap gedoseerde tempo’s. Tempo’s die soms zelfs wat slepen maar dan evengoed regelmatig ontaarden in strakke, knallende blastbeats. Het publiek steekt zijn respons richting God Dethroned niet onder stoelen of banken. Er wordt volop gejoeld, geheadbangd en gemosht. De temperatuur in de Arena is na de slotnoot dan ook goed opgelopen. Een enorm voldane menigte baan zich een weg naar buiten. Uit een tjokvolle zaal, die onderhand een wat zweterige en benauwde atmosfeer kent. Een drukbezochte avond death metal, al met al. Leuk en goed voor de scene. En, in het bijzonder, voor de Nederlandse death metal.