De avond begint wat stroef voor de vroege vogels die om acht uur voor de deuren staan bij Asteriks. Buiten de gevangenismuren is een soundcheck te horen en de groep bezoekers mag nog een klein kwartier wachten voor entree. 
Zodra de traptreden beklommen zijn, word je verwelkomd met de vrolijke muziek door Pushin Wood Soundsystem met platen van over de hele wereld. Links midden in de zaal zijn ze aan het werk. Deze setting zorgt ervoor dat de geluidsbalans af en toe wat puntig is met teveel hoge of te luide uitschieters. Afrobeat en Ethio-jazz is niet verkeerd om de avond mee te beginnen en de heren hebben het aan hun gezichten te zien naar hun zin. De zaal loopt ondertussen geleidelijk aan voller, maar het publiek plaatst zichzelf nu nog achterin de bij de bar. 

Planet Monkey maakt een goede start met hun set. De vijfkoppige groep bestaat uit een dwarsfluitist, bassist, twee gitaristen en frontman Dahlee the Beatmaker. Dahlee gebruikt samples en loops voor de drums waarmee hij de band begeleidt en dat komt goed tot zijn recht. De vrolijke frontman dirigeert de band op een hartelijke manier die doet denken aan Colin Benders (Kyteman). De groep kamt wel met wat technische problemen, zichtbaar door de dwarsfluitist die non-verbaal probeert te communiceren met de geluidsmannen. Na het derde nummer vraagt hij maar door de microfoon om meer reverb. Vanuit de zaal staan vooral de gitaren te luid waardoor er niets te horen is  van de dwarsfluit.

De vierde track heeft een rustig intro waardoor het pratende publiek gezellig te horen is. Wanneer de half time drums, whammy gitaar akkoorden en solo zich samenvoegen, komen er lichamen in beweging. Het geheel heeft een rauwe rand en de bassist speelt onopvallend goed als motor van de band. De energie is er na het vijfde nummer wel wat uit en zo verliest het publiek haar aandacht. De set heeft een goed begin, maar door de minimale interactie met het publiek kan Planet Monkey, ondanks de power, de aandacht niet vasthouden. 

Pushin Wood tilt het publiek uit de kleine dip en draait een nieuwe set. Het geluid is beter dan de eerste set en het publiek is nu wel klaar voor Broken Brass Ensemble. Na een voorprogramma van Pushin Wood Soundsystem en Planet Monkey, is het iets voor tien uur tijd voor Broken Brass Ensemble. De show heeft geen langzame opbouw, maar gaat meteen in de vijfde versnelling. Tijdens het eerste nummer zijn zwart-wit beelden te zien van dansende vrouwen, afwisselend met een fragment van Epic Sax Guy. Deze beelden, geserveerd door Mark Buitenwerf, zien wij de hele avond met uiteenlopende animaties van Sarah Palin, wolkenkatten, astronauten en stotterende gifjes. 

Vooral opvallend is de percussie door Reinaldo Gaia die erg goed te horen is. De eerste solo is voor de trompettist, en dat zal niet de laatste zijn. Bij de opvolgende solo van de saxofonist hoor je het publiek juichen en hem aanmoedigen. Het ziet ernaar uit dat we een energieke avond tegemoet gaan. Het publiek wordt goed betrokken door de aanwezigen al mee te laten klappen vanaf het begin van de set. 

Het tempo in de nummers ligt hoog, dat zorgt ervoor dat het tempo ook wat schommelt. Of dit het dansende publiek voor en midden in de zaal iets opvalt, is niet te zien. Wat hen wel opvalt, is wanneer een van de bandleden zich verspreekt in de aankondiging: “Het volgende liedje is nieuw! Oh nee, het volgende volgende liedje is nieuw! Dat kan beter!” 

De New Orleans marching invloeden zijn flink geëvolueerd door de jaren heen en dat is een goed punt. Broken Brass Ensemble heeft halverwege de eerste set echt een eigen sound en dat komt ook doordat drummer Pieterklaas de Groot met timing schuift, door zijn invloeden uit de hiphop.

Na een korte pauze door Pushin Wood Soundsystem, en ruimte om even af te koelen of te roken, gaat het ensemble weer los. De tweede track begint met mooie harmonieën van de blazers. Er ontstaat iets stoers en een wat donkerder en triestere sound dan de rest van het vrolijkere repertoire. De percussie draagt mee en de solo is passend in het nummer. Een verschil in de tweede set is dat er meer een golfbeweging van energie en rust is en daardoor komt het publiek wat op adem. Er volgt een nummer waar de tuba de band tot stilstand brengt en vervolgens de energie teruggeeft. Als het publiek ergens goed op danst, is het wel de cover van Major Lazers - Lean On. De gehele zaal komt met de voetjes van de vloer. I'll Fly Away is het encore met een verassende twist waarbij de band een rondje maakt door het publiek en uiteindelijk spelend naar de kleedkamer verdwijnt. Zelfs dan is de avond niet helemaal afgelopen, want de mannen van Pushin Wood Soundsystem gaan nog even door. 

---

Gezien: Broken Brass Ensemble + Pushin Wood Soundsystem + Planet Monkey 
Waar: Podium Asteriks, Leeuwarden 
Wanneer: Vrijdag 8 april 2016