Waar de rest van het land te kampen heeft met slechte weersomstandigheden, is het op Terschelling goed vertoeven. Het festival Best Kept Secret in Hilvarenbeek valt zelfs letterlijk in het water. Het is echter te pretentieus om te zeggen dat de organisatie van Oerol ook nog eens invloed op het weer heeft, op de invulling van het programma des te meer.

Wereldmuziek
Eerder dit jaar stelt Oerol twee nieuwe muziekprogrammeurs aan: Leeuwarder Peter Dijkstra (namens bookingsbureau Wolf.Atlas) en Groninger Sjoerd Nijland, die al als productie-coördinator muziek actief is voor het festival. De hand van de nieuwe programmeurs is al direct zichtbaar. Wat opvalt is dat de wereldmuziek weer terrein wint, met acts als African Salsa Orchestra, Zitakula en de muzikale afsluiter van Oerol, het Portugese Throes & The Shine. Dat is goed om te zien, omdat wereldmuziek van oudsher bij Oerol past en hoort.

Hoewel de jongens van Jungle by Night gewoon uit Nederland komen zou je hun muzieksoort, afrobeat, ook als wereldmuziek kunnen omschrijven. De Amsterdammers sluiten op zaterdagavond de Westerkeyn (op Midsland) af en zouden voor het gemak de headliner genoemd kunnen worden. In dat geval maken de heren hun status ruimschoots waar, zij krijgen het hele festivalterrein aan het dansen. Het is dan ook niet voor niets dat de programmeur na afloop met een grote grijs van tevredenheid over het festivalterrein loopt. Een andere headliner, DeWolff stelt ook niet teleur op Oerol. De band speelt voor een volle weide en verzorgt een sterk optreden.

Meer hoogtepunten
Andere muzikaal hoogtepunt is het optreden van Yakumo Orchestra. Vorig jaar weggestopt op een doordeweekse middag, maar dit jaar mogen ze terugkomen op prime time om zich te revancheren en te tonen dat het een groot publiek aankan. Het lukt ze moeiteloos. De volgende keer mag het allemaal nog wel iets langer duren. Het optreden van Rats on Rafts samen met De Kift, is ook onvergetelijk. Een bijzondere combinatie van twee dwarse bands pakt goed uit. Overigens geeft die laatste band enkele uren eerder ook al een spetterend optreden, in muziekcafé De Vijfpoort, elders op het eiland. Ook een hoogtepunt.

Op De Betonning, het festivalterrein op West-Terschelling, is het de laatste jaren zoeken naar de juiste formule. Oerol fundamentalisten vinden het niks, zij zijn het Groene Strand gewend. Eerlijk is eerlijk, hoe de organisatie het festivalterrein dit jaar heeft vormgegeven schept heel veel vertrouwen voor de toekomst. Voor het podium, dat de Waddenzee als achtergrond kent, is een zandtapijt neergelegd en met een beetje fantasie zou je het zelfs het grijze strand kunnen noemen.

Curatoren
Dit ‘grijze strand’ wordt tien dagen lang beheerd door verschillende eigenaren, of curatoren zoals ze dat op Terschelling noemen. We kennen het begrip uit de kunst- en museumwereld, maar het blijkt ook te werken op Oerol. In tegenstelling tot vorig jaar, toen het grootste deel van de curatoren bestond uit artiesten zoals Spinvis, Typhoon en Wende Snijders, zijn het dit jaar louter collegafestivals die hier de baas zijn. Dat is een goede zaak, omdat de curatoren zich vorig jaar niet veel op De Betonning lieten zien en sommige bands nauwelijks wisten door wie ze uitgenodigd waren. De curatoren van nu nemen een diversiteit aan muziek mee en zijn benaderbaar. De nadruk bij festivals als Kwaku, MadNes en Welcome to The Village ligt op 'exotische' klanken, die op het gele zand op West goed tot z’n recht komen. De sfeer op De Betonning is ongedwongen en past uitstekend bij Oerol.

Al met al lijkt Oerol klaar voor de toekomst. Het festival is sowieso voor de komende vier jaar gewaarborgd en zal in 2018 een rol gaan spelen wanneer Leeuwarden Culturele Hoofdstad van Europa zal zijn. De muzikale koers die in- of doorgezet is, stemt hoopvol, maar schept tegelijkertijd ook verwachtingen voor volgend jaar!