De programmering van Greidhoek’ Festival is breed te noemen. De winnaars van de Kleine Prijs van Friesland, Abdomen mag het festival openen en is één van de vele, voornamelijk Friese bands die op het festival spelen. Het neo-grunge trio staat samen met producer Bastard Sugar te vroeg geprogrammeerd. Ook de Belgische zangeres Ellen Schoenaerts - de eerste buitenlandse artiest op Greidhoek’ ooit - had later op de avond ook niet misstaan. Maar goed, met twee grote poppodia is het passen en meten en staat niet elke band op prime time.
Naast muziek is er ook dans en poëzie met Elmar Kuiper. Greidhoek’ Festival pakt het goed aan en slaagt er in een compleet cultureel programma te bieden. Er is ook dans en schilderkunst uiteraard. Niet voor niets is de Amerikaanse landschapsschilder Bob Ross postuum aan het festival verbonden. Naast de bekende muzikale artiesten biedt Greidhoek’ ook een podium aan jong, singer-songwriter talent.
Greidhoek’ Festival pakt uit met divers programma
Hoogtepunt Orgaanklap heeft feitelijk weinig om het lijf
Het Greidhoek’ Festival in Wommels heeft zijn naam inmiddels gevestigd in het Friese festival landschap. Al voor het vijfde jaar op rij slaat het festival letterlijk haar tenten op, op het terrein van het lokale zwembad. Ooit begonnen als benefiet voor datzelfde zwembad en tegenwicht biedend aan alle tentfeesten in de omgevingen weet Greidhoek’ nog steeds stand te houden. De programmering is, in vergelijking met deze tent- en dorpsfeesten spannend te noemen. Geen coverbands (nou goed één dan…). Want wie dit jaar Afterpartees op de poster heeft staan mag zich in de handen knijpen. Het Limburgse pretpunkbandje is de hit van dit festivalseizoen en speelt elk festival plat.
De meest in het oog springende band van de avond is Orgaanklap. De band wordt al weken lang door de organisatie aangekondigd als de vetste, geilste, hardste en smerigste band van Nederland. Het publiek is door die aankondiging zeker nieuwsgierig gemaakt en dat willen ze dan wel eens zien in Wommels. Muzikaal heeft Orgaanklap niet heel veel om het het lijf, maar de show die de heren neer zetten, maakt zeker indruk. Een zanger die ligt te krioelen in het stro, ontblote mannenlichamen en terloopse tongzoenen, het kan allemaal bij Orgaanklap. Een hele grote glimlach valt niet te onderdrukken. Bizar en lachwekkend tegelijk!
Eén van de headliners is Wiegels Wjukkelmasine. Het pretpop gezelschap uit Bolsward beleefde in de jaren negentig haar hoogtepunt, veel gedraaid op Omrop Fryslan en vaste gast op menig dorpsfeest. De tent is afgeladen. De meisjes en jongens, dames en heren inmiddels, van Wiegels Wjukkelmachine zijn met een kortstondige reünietour bezig. Wommels mag zich rijk rekenen met één van de weinige optredens deze tour en de band met een nog altijd met een grote populariteit.
Een ander optreden om naar uit te kijken is dat van Afterpartees. Ze waren indrukwekkend en overweldigend op Noorderslag, Oerol en Lowlands. Overal waar de heren spelen breken ze de tent af, figuurlijk natuurlijk wat eigenlijk zijn het hele lieve jongens die vooral verbaal uit de bocht vliegen. Het publiek is in het begin nog wat afwachtend en met een houding van ‘kom maar op, laat het dan maar eens zien hoe goed jullie zijn’. Uiteindelijk moet ook Wommels eraan geloven en gaat het publiek unaniem voor de bijl. De aanstekelijke performance van frontman Niek Nellen ken zijn weerga niet, deze jongeman weet elke festivalweide moeiteloos op te zwepen en, of het nu in Groningen of in Den Haag is. Iedereen moet en zal in beweging komen.
Opzwepend, maar dan op een hele ander manier is Casa de la Muerte. Het Noord-Hollandse gezelschap weet met hun mix van oosterse- en Midden-Amerikaanse muziek menig zaal, of tent in vervoering te brengen. De mysterieuze Maruscha Mila Vilankova uit Odessa brengt daarnaast menig mannenhart op hol. Zoals het een goed Casa de la Muerte betaamd, is de wodka nooit ver weg.
Na Casa de la Muerte is het nog lang niet gedaan. Hoewel er wel even een tandje teruggeschakeld wordt met Neil Young by Prof. Nomad Sessions. Want Neil Young is valse, slepende gitaarsolo’s. En wie kan dat in Nederland beter vertolken dan Henk Koorn van Hallo Venray. Koorn moet wel haast verwekt zijn op de muziek van Neil Young, niemand in Nederland komt dichter bij de meester dan de Hagenees. De liefhebbers komen dan ook prima aan hun trekken, maar ook voor hen komt er een einde aan een prima avond.