Beide dorpelingen (inmiddels woonachtig in de stad) leerden elkaar kennen in Jeugdhonk 8, een ontmoetingsplek voor jongeren en onderdeel van cultureel centrum ‘De Skalm’ in Stiens. Hier werden rapbattles gehouden. Op dat moment was hiphop heel erg in, volgens Daniel was het de mainstream van die tijd. “Veel jongeren waren bezig met teksten schrijven, spitten en freestylen, wij dus ook.”

“Mijn broer was dj en had een studiootje op de zolderkamer van het ouderlijk huis in Britsum en daar gingen we opnemen” legt Daniel uit. “Met een microfoon aan een dj mixer en dat weer aan een computer gekoppeld, heel primitief allemaal. Het was vooral veel kloten en dat was gewoon leuk om te doen. Op een gegeven moment stuurden we wat rond en al vrij snel hadden we een platencontract. Al hadden we totaal geen ambities binnen de muziek.”

Hele dagen waren de heren bezig met zoeken naar beats op het internet. Ze hadden daar een goed neusje voor. “Je had toen Soundclick, de voorloper van Soundcloud en producers gooiden er instrumentals op,” vertelt Daniel. “Die producers waren goed, maar nog niet bekend. SIROJ maakte beats voor ons, die nu voor onder andere Jiggy Djé beats maakt.” Er kwamen veel jongens over de vloer in Britsum. “Je leerde elkaar kennen via internet, maar dat werd al snel elkaar ontmoeten en dingen maken.”

Waar bij het vorige album veel geshopt werd voor beats, ligt het nu vooral in eigen handen. “Het verschil zit hem in de manier van hoe we werken” legt Daniel uit. “Eerder was het vooral beatshoppen. Namelijk alles wat te gek is bij elkaar op een plaat verzamelen. Nu is alle muziek, op één beat van Thomas Dijkstra na, door mijzelf ingespeeld. Je hebt daarom nu veel meer lagen en hebt meer invloed op het resultaat.”

Daniel: “Er zit muzikaal een duidelijk lijn in. Het zijn veel meer liedjes dan de vorige plaat, want dat waren meer beats. Alles is ingespeeld met een instrument, dus het is niet meer echt hiphop, waar vooral met samples gewerkt wordt. Normaal is het gewoon een loop die de hele tijd doorgaat in hiphop beats.”

De rap is niet meer het belangrijkste, vertelt Daniel. “Je zou het eerder hippop kunnen noemen. Want we gebruiken niet meer die bangende jaren 90’ beats.” Volgens Richard is het gewoon een nieuw genre, oftewel, zegt hij gekscherend, ‘Friese Hiphop.’

Hoe anders was dit vroeger: de hokjesgeest was toen veel heftiger dan nu, legt Daniel uit. “Je was hiphop, dus je luisterde alleen maar naar hiphop of je was gabber, dus je luisterde alleen maar naar hardcore. De subculturen zijn er nog steeds, maar mensen zijn nu veel minder extreem daarin. Dit komt wellicht door de komst van het internet.”

“Het is tegenwoordig veel interessanter om naar andere muziek te kijken en dat weer te integreren. Vroeger luisterden we alleen maar naar hiphop, nu ga ik zelfs naar gitaarbandjes kijken.” “Jij zit zelfs een heel weekend te dansen op zigeunermuziek,” grapt Richard.

“Er was in die tijd geen social media. Het was denk ik wel echt via mond-op-mond reclame dat we een naam kregen” vertelt Richard. “ Er werd voorafgaande aan een show veel gedronken en geouwehoerd, maar zodra we op het podium stonden stopten we alle energie er in.” Volgens Daniel konden mensen zich goed associëren met iets wat uit de buurt komt. “Het waren herkenbare teksten voor een leeftijdsgroep.” Maar waarom het nou ook voorbij de noordelijke grenzen aansloeg kunnen beide niet verklaren. “We zijn bij Lijn 5 geweest met Jiggy Djé en Venz. Dat was toen wel het hiphop radiostation van dat moment. Dat zegt ook wel dat het album oké was, want anders zit je daar niet.”  

Toch duurde het succes niet lang. Dit was vooral te wijten aan omstandigheden. Na het uitbrengen van het album was het alles of niets, vertelt Daniel. “Als we er voor gingen, dan moesten we er vol gaan. Dan moest je zeggen ‘ik kap met school’ en we gingen er dan ook niet vol voor. Er werd dan ook gekozen voor de veilige weg. Richard legt uit: “Ik zat met werk en moest een keuze maken. We kregen veel uitnodigingen uit Hilversum, maar dit viel lastig te combineren. Daarnaast raakten we het plezier kwijt door alle verplichtingen. Het is niet zo dat het allemaal vanzelf gaat, je moest er echt hard aan werken. Het liep daarom kapot.”

In 2014 kwamen beide heren weer bij elkaar, gewoon om weer zoals vroeger lol te maken en met muziek bezig te zijn. Richard is nooit gestopt met teksten schrijven. Daniel maakte muzikale uitstapjes, maar toch kwam hij iedere keer weer terug bij hiphop. “Het was net of je een muzikale reis hebt gemaakt, maar je komt iedere keer weer thuis.”

Toch zal het nog wel even duren voordat de EP uitkomt. “We hebben alle tracks al een keer opgenomen en het is nu vooral een kwestie van het vocaal te verbeteren en teksten herschrijven.” De EP wordt dan ook ergens in april verwacht of wellicht toch wat later. Daniel voegt daar aan toe: “We zijn nu beide aan het werk of naar school. Het is nu niet meer dat je thuiskomt, zoals vroeger, dat je je tas in de hoek flikkert en de hele avond met muziek bezig kunt zijn.”