#DOA15: Melechesh zet theatrale show neer

Israëlische trash/folk/blackmetal wordt gewaardeerd, maar imponeert niet

Tekst: Sannette de Groes | Foto's: Femme von Steel ,

Op dag twee van Dokk'em Open Air is het weer in vergelijking dag één er een stuk op vooruit gegaan. Qua bands staat er nog genoeg moois op het programma. Na de Finse formatie Moonsorrow is het tijd voor de Israëlische blackmetalband Melechesh, vernoemd naar zanger Ashmedi. De band speelt meer een mix van stijlen, met trash-invloeden maar ook folkinvloeden valt de band in ieder geval wel op binnen de blackmetal scene. Het veld staat al redelijk vol wanneer ze aan de beurt zijn.

HET CONCERT:
Melechesh, Dokk'em Open Air, Large Rockhand Stage, 19 juni 2015
 
DE ACT:

Zanger Melechesh Ashmedi richt in 1993 Melechesh als soloproject op. Een jaar later wordt de band aangevuld door gitarist Moloch en drummer Lord Curse. De oorsprong van de band ligt in de stad Jeruzalem, maar geen van de leden zijn daadwerkelijk Israëlisch. De nationaliteiten van de heren is dan ook een mengelmoes van Armeens, Assyrisch, Oekraiens en Nederlands. De band opereert tegenwoordig vanuit Nederland en Frankrijk. In totaal heeft de band al acht albums op haar naam staan, waaronder een aantal EP's. Het laatste album Enki is de dus de jongste aanwinst en is in de lente van dit jaar uitgebracht. Het duurde vijf jaar voordat de heren een nieuw album opnamen, maar de sound is opnieuw zeer onderscheidend en het artwork prachtig. 

HET NUMMER:
De band speelt een opmerkelijke vorm van blackmetal en hier en daar zijn de Arabische invloeden te horen. Ook zijn de alles verpulverende gitaren een bekend fenomeen van de band. Vooral het nummer Multiple Truths knalt er lekker in en brengt de toeschouwers bij de les.
 
HET MOMENT:

Bij aanvang van het concert staat het publiek afwachtend naar het podium te staren, waar al zeer theatrale muziek te horen is. Dan verschijnt de band op het podium, en om hun Arabische roots uit te dragen dragen gitarist Moloch en bassist Rahm voor de gelegenheid burka-achtige outfits, wat natuurlijk een leuk plaatje oplevert. Bij aanvang van het tweede nummer worden de lappen stof al van het hoofd getrokken en kunnen de bossen haar los. 

OOK OPMERKELIJK:
Zanger Ashmedi houdt er een vreemde manier van grunten op na. Dit zorgt voor het onderscheidende geluid van de band. Hij grunt alsof iemand keihard in zijn keel knijpt. Na een tijdje gaat dit ook wel wat irriteren en leidt het af van de mooie sound van de gitaren. 
 
HET PUBLIEK:

De band speelt een zeer strakke set, maar er zijn niet echt noemenswaardige uitschieters. Dit is ook het gevoel wat het publiek geeft, er ontstaat niet een pit maar mensen deinen wel mee met hun hoofden. 

HET OORDEEL:

Het is leuk om te merken  dat de band geïntegreerd lijkt te zijn in Nederland. De communicatie verloopt dan ook in de Nederlandse taal. De band weet een gestroomlijnde set neer te zetten, maar laat hierdoor weinig ruimte over voor spontaniteit. Technisch gezien is er dus niet veel op aan te merken, maar qua emotie mist de band toch de connectie met het inmiddels volop aanwezige publiek.  

Melechesh