Stuart Mavis bereidt zich voor op een actief 2016

"Prestatiedruk is vooral de thematiek geworden van mijn nieuwe werk."

Tekst: Bente Hout | Foto's: Floris Duijn ,

Rondom Stuart Mavis is het momenteel al enige tijd wat stil. De band is niet veel op de planken te zien en heeft, na een klein aantal eerdere releases, niets meer uitgebracht. Uiteraard wil dat niet zeggen dat het ook achter de schermen stil is geweest. Integendeel: Sjoerd Vriesema heeft de afgelopen maanden juist enorm veel werk verzet. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een EP die volgend jaar uitgebracht zal worden, maar bovenal in heel veel enthousiasme bij Sjoerd en zijn bandleden, om vanaf januari te gaan knallen op het podium. Bente Hout interviewde hem en drummer Shawn Buckles in Zwembad de Blauwe Golf, over prestatiedruk, plannen en dromen.

Vertel, waarom wilde je dit interview laten plaatsvinden in het zwembad?
Sjoerd: “In januari verschijnt een Pelican Session van het nummer Ocean, wat de link is naar de locatie die ik heb uitgekozen voor dit interview, maar niet de enige reden. Ik was gisteren ook jarig en ben nu een beetje brak, dus ik vond het best een lekker idee om ’s ochtends in het zwembad te kunnen zitten.”

Kun je meer vertellen over die Pelican Session?
Sjoerd: “Ocean staat ook op de EP die we in de lente uitbrengen. De Pelican Session van het nummer zal tussen een live-registratie en videoclip in zitten. Ondanks dat het ontzettend veel werk is om zelf zo’n sessie te maken, vonden we wel dat zoiets nu nodig was. Ook om te kunnen laten zien wat we aan het maken zijn. Ik heb het afgelopen driekwart jaar constant geschreven in de studio en gewerkt aan een nieuw product. Daar wil ik graag een voorproefje van geven.”

Wat is er anders aan de nieuwe muziek, ten opzichte van wat je eerder hebt uitgebracht?
Sjoerd: “Het is over het algemeen iets donkerder. Het bevat meer melancholie en is wat zwaarder en persoonlijker. Het raakt mij zelf heel erg als ik er naar luister en dat vond ik belangrijk. Overigens miste ik dat niet in de muziek die ik eerder maakte. Ik vond die muziek destijds ook erg tof, maar was er op den duur niet meer tevreden over. Dus wilde ik iets maken wat meer tijdloos zou zijn en waar ik na langere periode nog steeds met voldoening op terug zou kunnen kijken. Dat is goed gelukt met deze nummers, die melancholisch zijn, maar nog steeds een poppy randje bevatten. Daarnaast vinden mijn bandleden de nummers ook erg tof en dat vind ik heel belangrijk.”

Je schrijft de nummers dus alleen. Hoe ziet dat proces er precies uit?
Sjoerd: “Ik zit thuis op mijn kamer, met mijn laptop met daarop Garage Band. Ik heb geen input of microfoon, dus neem gitaar en zang gewoon op door de ingebouwde microfoon van mijn laptop. Juist doordat het op die manier wordt opgenomen, hebben die demo’s een lo-fi sound die ik erg vet vind. Vervolgens stuur ik ze door naar mijn producers. Dat zijn Patrick Schaafstal en Snoet & Smoel. Als zij het goed vinden gaan we ermee aan de slag. Als het resultaat dan klaarligt, laat ik dat aan de band horen en gaan wij het samen in de repetitieruimte weer gedeeltelijk herschrijven, zodat het uiteindelijk een nummer van ons allemaal wordt.

Eigenlijk zijn we dus constant bezig met het opbouwen en weer afbreken van nummers, om zo te kunnen ontdekken wat de sterkste elementen zijn. Het is dan wel echt zaak dat we het gevoel weten te behouden, dat ik er tijdens de allereerste opname van het liedje in heb gestopt. Dat is namelijk het meest pure. Het komt dus ook wel eens voor dat we de geluiden van de demo uit Garage Band in de uiteindelijke opname gebruiken.” 

Wat zijn elementen die jou geprikkeld of geïnspireerd hebben bij het schrijven van je nieuwe materiaal?
Sjoerd: “Wat een behoorlijke thematiek is geworden binnen mijn liedjes de laatste tijd is prestatiedruk. Dat is iets wat ik veel bij mensen in onze leeftijdscategorie zie. Men doet zo hard zijn best om iets te bereiken en om ergens in uit te blinken. Om beter te zijn dan de rest. Mensen zijn erg carrièregericht. Daar heb ik zelf zo nu en dan ook best een handje van.”

Doel je dan op de prestatiedruk binnen het creatieve circuit, of denk je dat dit een generatieding is?
Sjoerd: “Dat is best moeilijk om te zeggen. Ik heb zelf het gevoel dat onze hele generatie hiermee kampt. Er zijn bijvoorbeeld zo veel studenten psychologie. Laatst sprak ik er één die was afgestudeerd, maar die geen baan kon krijgen omdat er naast hem nog tweehonderd anderen waren afgestudeerd. Dat is binnen de muziek ook. Er zijn zoveel acts, dat je ontzettend goed moet zijn om het uiteindelijk te kunnen gaan maken. Dat vind ik enerzijds beangstigend, maar anderzijds ook erg interessant. Het triggert me om heel hard mijn best te doen en daar zit iets moois in. Dat heb ik in mijn liedjes verwerkt.” 

Waar denk je dat die prestatiedruk vandaan komt?
Sjoerd: “Ergens komt het wel weg bij het gegeven dat iedereen graag de beste wil zijn en wil uitblinken in wat hij of zij doet. Iedereen wil erkenning. Maar ergens is het ook een soort variant van faalangst. Mensen zijn vaak bang om niet te slagen en dat anderen dat dan zien.”

Zou het ook kunnen komen door de carrièregerichte instelling van vandaag de dag? Een kind van vijf wordt bijvoorbeeld al gevraagd wat hij wil worden als hij later groot is.
Sjoerd: “Ja, dat denk ik ook. Het onderwijs is al vroeg heel beroepsgericht. Ik denk dat daar best wat meer vrijheid in mag komen. Ik zie veel mensen om me heen die een droom hebben die ze willen verwezenlijken, maar die uiteindelijk niet gerealiseerd kan worden. Dat ze moeten opgeven omdat het niet lukt, puur omdat er teveel mensen zijn die dezelfde droom hebben. Dat is wel heel erg een generatieding, want wij zijn tot nu toe de enige generatie die kan gaan doen wat hij wil. Wij kunnen studeren wat we willen. The sky is the limit.”
Shawn: “Het is ook bijna een verplichting om een droom te hebben.”
Sjoerd: “Klopt. Dat is zeker een verplichting. Je hoort er niet bij als je geen droom hebt. Als iemand bijvoorbeeld “gewoon” bouwkunde wil gaan studeren, zullen er altijd mensen om diegene heen zijn die dat afkeuren en zullen vragen “Waarom zou je bouwkunde gaan studeren als je ook modeontwerper kunt worden?” Dat gegeven is wel iets wat mij enorm inspireert en waar ik graag over schrijf. Naast liefde, natuurlijk. Over de liefde schrijf ik ook nog steeds heel graag.” 

Wat vind je het mooist aan muziek maken?
Sjoerd: “Het mooist aan muziek maken is dat wij iets maken dat uit ons hoofd komt en dat vervolgens laten horen op verschillende plekken, waar mensen komen die dat mooi vinden. Dat wij iets bedenken en dat anderen daar vervolgens hard op gaan, dat vind ik echt te gek. Op het moment zelf geniet ik vooral van een optreden, maar soms rijden we terug naar huis en denk ik: we hebben net gespeeld in Amsterdam, terwijl ik dit in mijn slaapkamer heb gemaakt. Ik hoop dat we dat nog heel lang mogen doen. Ik wil graag op mooie plekken komen met de liedjes die ik maak, dat is mijn droom. Het maakt me niet zoveel uit hoeveel mensen daar dan naar luisteren, zolang ik maar op mooie plekken sta. Bijzondere plekken ook. Ik wil best spelen aan de Côte d’Azur, op het strand, of in een Alpendalletje.”

Toe maar.

Sjoerd: “Ja, daarnaast wil ik in Nederland ook wel graag op grote festivals spelen, hoor. Voor het hoogst haalbare gaan. Op lange termijn zou ik de hele wereld wel over willen. Als ik er dan ook nog een beetje van rond kan komen, ben ik al helemaal tevreden. Ik weet niet hoe Shawn daarover denkt?”
Shawn: “Artistiek succes, voor mij is dat het vooral.”
Sjoerd: “Heeft het voor jou dan met erkenning te maken?”
Shawn: “Ja. Het komt er wel op neer dat ik graag wil dat men mijn, of onze, artistieke genialiteit moet kunnen erkennen. Je wilt een plaat presenteren waarover mensen zeggen: wauw, deze gast heeft echt iets bijzonders neergezet. Dat heeft iedere artiest denk ik wel, anders kies je niet voor dit vak.” 

Dus het gaat ook om het achterlaten van een vingerafdruk?
Shawn: “Ja, zo zou je het wel kunnen zeggen.”
Sjoerd: “Voor mij is dat inherent aan het succesvol zijn. Goed gevonden willen worden, omdat jij iets hebt gemaakt. Toch is dat voor mij niet het meest belangrijk. Ik hoop vooral dat ik iets kan toevoegen aan de wereld. Al klinkt dat misschien wat pretentieus, dat is wel echt wat ik graag zou doen.”

Wat zijn de plannen voor 2016?
Sjoerd: “Wanneer de bloemetjes tevoorschijn komen en alle vrouwtjes hun lange broeken uittrekken en weer jurkjes aan doen, komen wij met een nieuwe EP. Daarna gaan we vooral op veel festivals spelen.”
Shawn: “Wat ik merk in de band en ook bij jou, Sjoerd, is dat iedereen opgelucht is omdat we na drie jaar eindelijk weten wat we willen doen. Ik denk dat die opluchting, die energie, zich echt wel in iets moois gaat vertalen dit jaar. Dat merk ik nu al een paar maanden in de repetitieruimte, in de aanloop naar Eurosonic. De energie is heel hoog.”
Sjoerd: “Ja, dat is waar. We zijn helemaal klaar om te gaan knallen. We hebben er zin in!”

Stuart Mavis zal drie keer te zien zijn tijdens Eurosonic/Noorderslag. 14 januari in de Jack Daniel’s Barn, 15 januari in Buckshot en 16 januari in de Oosterpoort. Klik hier voor meer details. De Pelican Session wordt 6 januari uitgebracht.