Opener Silence is meteen een goede binnenkomer voor de EP. In dit korte nummer wordt de kracht van de band onmiddelijk duidelijk. De gruizige gitaarpartijen vormen een aangename muur geluid waar de melodieën zorgeloos tussendoor laveren. De instrumentatie doet sterk denken aan veel postrock nummers door deze combinatie van melodie en lawaai en door de aanwezigheid van de nodige instrumentele stukken in het nummer. Deze zijn echter maar van korte duur, iets wat liefhebbers van het genre misschien tegenvalt, maar waardoor de band wel een eigen plekje weet te vinden tussen de wereld van postrock en indiepop. Het kern ingredient hiervoor is vooral de stem van zanger Folkert. Deze klinkt in eerste instantie vooral krachtig en melodieus, iets wat bijvoorbeeld niet zou misstaan in een band als Kensington, maar bezit toch een rauw randje dat de nummers van extra diepte voorziet.
Recensie: The Hunting Party - Operation Red Fox
Indrukwekkende debuut-EP gevuld met meeslepende indierock
Ruim twee jaar geleden waren ze nog bekend als Passengers, maar inmiddels heeft de band onder de naam The Hunting Party flink naam gemaakt. Het trio bestaande uit zanger/bassist Folkert Stuiver, drummer Arjen Poppinga en gitarist Jeljer Glashouwer heeft inmiddels al optredens erop zitten tijdens De Kleine Prijs van Fryslan en Welcome to the Village. De dromerige indiepop van Passengers is grotendeels vervangen door een steviger gitaargeluid, maar de kern van de liedjes is nog steeds intact. Dit konden we ook al horen op de twee nummers Demons en Pictures die de band twee jaar terug uitbracht. Deze twee nummers leunen echter nog meer op het geluid van de vorige band. Nu komen ze met hun eerste volledige EP 'Operation Red Fox' waarop ze hun eigen geluid verkennen.
Dit is ook goed te horen op het volgende nummer Sunrays, waarin de nadruk meer ligt op de opbouw van de instrumentatie en een zwaarder geluid. Hier zijn de postrock-roots het duidelijkst te horen op de EP en: de eerste helft een een stevig gitaargeluid dat tegen het einde uiteindelijk losbarst. Het zijn echter niet alleen hoogtepunten. Het meer ingetogen Our Beautiful Flaws weet aan de ene niet echt spannend worden, maar ook niet echt te roeren. De opbouw van het nummer op zich is prima, maar dat alleen is niet voldoende.
Ricochet is daarentegen een van de spannendste nummers van de EP. Het nummer begint met een catchy baslijn die langzaamaan wordt vergezeld door even pakkende melodieen. tot het geheel weer de diepte ingaat. De afwisseling van deze elementen is erg sterk uitgevoerd waardoor het nummer als geheel nergens voorspelbaar is. Opvolger Pictures kennen we nog als een van de twee nummers die de band uitbracht toen ze net waren begonnen. Het is zonder meer het meest poppy nummer dat op de EP staat, maar het is solide genoeg dat het duidelijk is waarom de band het opnieuw uitbrengt.
Op de meeslepende afsluiter Ocean laat de band nog weer een ander geluid horen. De galmende zang staat hier voornamelijk op de voorgrond. Hier worden de vocalen ondersteund door de instrumentatie. Bij de meeste nummers voerden de gitaren uiteindelijk de boventoon, maar komen de krachtige uithalen met gemak boven de muur van geluid uit. Hiermee laat de band zien dat ze niet slechts spelen volgens de formule - rustig beginnnen en dan het nummer laten uitmonden in een waas van gitaren en drums. Er is binnen de specifieke niche waar de band zich in genesteld heeft nog voldoende ruimte om te bewegen en af te wijken.
Met Operation Red Fox levert de band een uitstekende debuut-EP af. Ze hebben hun eigen geluid ergens tussen de indiepop en postrock in gevonden en kunnen hier prima mee uit de voeten. Voor sommige indieliefhebbers zal het soms net een tandje te zwaar zijn en voor postrockliefhebbers zijn de nummers wat aan de korte kant. Echter voor degenen die graag iets net buiten de gebaande paden opzoeken of simpelweg houden van de combinatie van zware gitaren en pakkende melodieën, is dit zeker een aanrader.